สิ่งที่คุณและผมไม่เคยรู้มาก่อน ในการขี่มอเตอร์ไซด์ผ่านเมือง ที่มีไสยศาสตร์มากมายและดวงวิญญาณเร่ร่อน…บรึ๋ย…(1)

วันนี้เป็นวันที่แปดของการเดินทางกับทัวร์ในประเทศเวียดนาม ซึ่งประกอบไปด้วยมอเตอร์ไซค์สิบสี่คัน และรถยนต์สามคัน

จะเป็นการเดินทางจากเมืองเปลกู ประเทศเวียดนาม เข้าสู่ประเทศลาวโดยผ่านเมืองอัตปือ ปากเซ และสิ้นสุดการเดินทางที่ด่านช่องเม็กในจังหวัดอุบลราชธานีประเทศไทย ระยะทางประมาณห้าร้อยกิโลเมตร

กูเกิลประมาณเวลาไว้ที่เก้าชั่วโมงสองนาที

เป็นการเดินทางที่ยาวนาน…น่าจะเป็นวันที่ยาวนาน

เราเดินทางนับจากวันแรก เข้าสู่ประเทศลาว เข้าสู่ประเทศเวียดนาม วนไปยังเมืองเว้ ดานัง ฮอยอัน ญาจาง หมุยเน่ ด่าหลัต บวนมาถวด เปลกู รวมระยะทางจากบ้านที่เชียงใหม่ จนถึงก่อนออกเดินทางในวันนี้ ผ่านมา 3,237 ก.ม.แล้ว วันนี้เป็นวันกลับและก็คงเป็นเพียงอีกวันหนึ่งของการเดินทาง มันควรจะเป็นอย่างนั้น แต่มันก็ไม่เป็นอย่างนั้น

คำพูดของนัยเจ้าของฮอนด้าฟอร์ซ่าขนาดสามร้อยซีซี ที่จังหวัดอุบลราชธานี หลังจากผ่านเหตุการณ์นี้ไปได้แล้วว่า “ผมเคยได้ยินว่าที่ลาวใต้ของแรง ไสยศาสตร์แรงครับ วันนี้เจอกับตัวเอง”

ผมตอบสวนเขาไปว่า “ทำไมไม่บอกก่อนวะ จะได้ไหว้พระ ไหว้เจ้าที่เจ้าทางให้เรียบร้อยก่อน”

ประมาณหนึ่งเดือนหลังจากวันนั้น ผมมีโอกาสกินข้าวกับพระนักพัฒนาของประเทศลาวรูปหนึ่ง ท่านมาที่ จ.เชียงใหม่

“จากเหตุการณ์เขื่อนแตก มีผู้เสียชีวิตจำนวนมาก” ท่านยังบอกอีก “มีคนหลายคนที่ผ่านไปแล้วก็เครื่องดับขึ้นมาเฉยๆ ในถนนนั้นที่เราไป…เป็นเพราะดวงวิญญาณ…ดวงวิญญาณที่ยังไม่ได้รับการทำบุญให้ดวงวิญญาณไร้ญาติ ดวงวิญญาณเร่ร่อน”

สายชิลออกเดินทางก่อนกำหนดหนึ่งชั่วโมง เพื่อจะแวะกินกาแฟท้องถิ่นและอาหารเช้าท้องถิ่นริมถนนซึ่งก็ไม่ผิดหวัง เป็นการเริ่มวันที่ดี

เรามาสู่จุดเช็กพอยต์แรกเป็นปั๊มน้ำมันก่อนถึงด่านเวียดนาม-ลาว ประมาณยี่สิบกิโลเมตร ด้วยความเรียบร้อย

จุดนัดพบที่สองคือด่านบ่ออีที่เวียดนาม ความไม่ปกติก็เริ่มต้นขึ้น…

เริ่มต้นขึ้นที่นี่ด่านชายแดนเวียดนาม-ลาว

เราชมชอบการขี่ชิล จึงออกมาจากจุดนัดพบแรกก่อน ขี่ไปเรื่อยๆ ถนนลาดยางก็หมดลง ยังไม่พอ เป็นทางขึ้นเขาที่มีความลาดชันอีกต่างหาก ผมจอดเจ้าดูคาติเหลือง ถามคนแถวนั้น “บ่ออี?” เขาบอกให้ย้อนกลับไป เราย้อนกลับไป แต่ในที่สุดก็หลงทาง

จุดนัดพบที่สองปักไว้ผิดจุด ห่างออกไปจากด่านประมาณยี่สิบกิโลเมตร

ต้องคอยถามทางและอ่านป้ายอยู่สี่-ห้าครั้ง เสียเวลาไปเยอะมาก และคิดว่าเราต้องถึงด่านเป็นคันสุดท้ายแน่ๆ แต่เมื่อถึงด่านสำเร็จปรากฏว่าผมมาถึงเป็นคันแรกของกลุ่มมอเตอร์ไซค์ ทุกคันประสบปัญหากับการหลงทาง และกว่าทุกคันจะมาถึงครบ เราก็เสียเวลาไปเกือบชั่วโมง

ทำเรื่องผ่านแดนเสร็จ พร้อมจะข้ามด่านเข้าสู่ประเทศลาว มอเตอร์ไซค์หนึ่งคันก็เกิดสตาร์ตไม่ติดขึ้นมาดื้อๆ อย่างไม่มีอาการใดขึ้นบอกมาก่อน

ไสยศาสตร์มีจริง และเริ่มขึ้นที่ชายแดนเลยทีเดียว…ไสยศาสตร์มีอาณาเขตที่ชัดเจนถึงเพียงนั้น

ก่อนจะมาทริปผมคุยกับคนที่จัดทริปไว้ก่อน หนึ่งผมกินมังสวิรัติ จัดให้ได้ไหม คำตอบคือได้…

สอง ดูคาติเหลือง และเจ้านายของมัน พอใจที่จะขี่ชิลมาก จะเป็นปัญหาไหม คำตอบคือเวียดนามเป็นประเทศที่จำกัดความเร็วอย่างเคร่งครัด ไม่น่าเป็นปัญหา

สาม ผมไม่มีทักษะขี่ออฟโรด ทริปนี้มีออฟโรดไหม คำตอบคือ เวียดนามถนนดี ไม่มีออฟโรด แต่ที่ลาวคาดเดาอะไรไม่ได้ แต่หากเจอทางแบบนั้น รถเซอร์วิสซึ่งจะอยู่ข้างหลังพี่ ขี่ไม่ไหวเอาขึ้นรถได้เลย

เมื่อคำตอบทั้งหมดถูกตอบจนเป็นที่พอใจ มั่นใจ สบายใจ เราก็ตัดสินใจไปชิลกัน

และทันทีที่จะข้ามด่านสู่ประเทศลาว ที่ของเจ้าดูคาติและเจ้านายของมันบนรถเซอร์วิสก็ถูกจับจองแบบไม่มีปี่มีขลุ่ย…มันใส่ได้คันเดียว…คันเดียวเท่านั้น

แล้วเราก็ข้ามจากประเทศเวียดนามเข้าสู่ประเทศลาว

ไสยศาสตร์มีจริง และยังคงโชว์ศักยภาพอย่างต่อเนื่อง

มอเตอร์ไซค์ในกลุ่มเราลงข้างทางไปหนึ่งคัน คนที่ควบคุมมันอธิบายไม่ได้แน่ชัดว่าเพราะอะไร แต่โชคยังดีคนไม่เป็นอะไรมาก และมอเตอร์ไซค์ก็ไม่เป็นอะไรมาก พอจะขี่ต่อไปได้

แต่ไสยศาสตร์ก็ยังคงไม่พอใจ ยังคงเขม้นพวกเราอยู่อย่างต่อเนื่อง

ไกด์นิสัยดี สามี-ภรรยาคู่ที่น่ารัก ที่ดูแลเราเป็นอย่างดีตลอดทริปที่ผ่านมา…ลืมกระเป๋าตังค์ไว้ที่ด่าน กระเป๋าตังค์ที่มีเงินจำนวนมาก เงินที่ใช้เวลาหามาตลอดทั้งปี

ไกด์ที่ดูแลเราเป็นอย่างดี เลยจำเป็นต้องย้อนกลับไป ทำให้พวกเราไม่ได้รับการดูแลในระดับที่เคยเป็นมา และต้องเดินทางกันต่อเพื่อไปร้านอาหารเที่ยงในเมืองอัตปือซึ่งเป็นจุดนัดพบที่สาม

การเดินทางไปจุดนัดพบที่สามที่อยู่ในเมืองอัตปือมีความวุ่นวายอยู่บ้างเพราะรถหลายคันไม่มีระบบอินเตอร์เน็ตด้วยคิดว่าอยู่ในลาวเพียงไม่กี่ชั่วโมงก็ข้ามกลับเข้าสู่ประเทศไทย แต่ในที่สุด ทุกคนทุกคันก็มาถึงและกินข้าวกันในเมืองอัตปือ จากนั้นกลุ่มสายชิลก็เตรียมออกเดินทาง

ถนนมีสองเส้นทางตามคำแนะนำของกูเกิล แต่มีสามเส้นทางสำหรับกูเกิลของบางคน…ที่ไสยศาสตร์ท่านไม่เขม่นเอา…หรืออาจเรียกว่ามีของดี?