ที่มา | มติชนสุดสัปดาห์ ฉบับวันที่ 8 - 14 กุมภาพันธ์ 2562 |
---|---|
คอลัมน์ | ท่าอากาศยานต่างความคิด |
เผยแพร่ |
รัก/หลง/เมือง (9)
เขาลุกขึ้นจากที่นั่ง หนังสือในมือร่วงหล่นลงพื้น
เขาปรารถนาจะพบเธออีกสักครั้งก่อนจากเมืองนี้ไป
แต่เขาไม่คาดคิดว่าจะได้พบเธอที่นี่
พบเธอในลักษณะนี้ เจ้าหน้าที่ประจำโรงพยาบาลเคลื่อนร่างของเธอบนรถเข็นไปยังห้องฉุกเฉิน มีชายหนุ่มของเธอติดตามไป
เขาหยุดอยู่กับที่ ความตั้งใจที่จะตามเธอไปสิ้นสุดลง ไม่มีพื้นที่ให้เขาในโลกของเธอ แม้ในยามที่เธอบาดเจ็บ แม้ในยามที่เธอไม่รู้สึกตัว
รถฉุกเฉินแล่นออกจากโรงพยาบาลไป
เขาเก็บหนังสือที่ตกอยู่ที่พื้นใส่เป้สะพายหลัง เขาควรตามรถฉุกเฉินคันนั้นไปไหม ออกจากโรงพยาบาลแห่งนี้ไป เขามาที่นี่เพื่อหลีกหนีเธอ แต่เขากลับพบเธออย่างไม่คาดฝัน
เขาไม่อาจล่วงรู้ได้ว่าเธอบาดเจ็บเพราะเหตุใด
เขาไม่อาจล่วงรู้ได้ว่าอาการบาดเจ็บของเธอมากน้อยเพียงใด
แต่อย่างน้อยเขาเชื่อว่าเธอคงต้องอยู่ที่นี่อย่างน้อยหนึ่งถึงสองวัน
ดังนั้น หากเขาจะออกเตร็ดเตร่ไปในเมือง เดินซอกซอนไปในเมือง เขาจะไม่มีทางได้พบเจอเธอกับชายหนุ่มของเธอ
นี่เป็นโอกาสดีและโอกาสเดียวที่เขาจะได้เผชิญความเป็นไปในเมืองโดยไม่มีภาพเขาและเธอติดตาม
แต่แล้วเขากลับตรงเข้าไปในโรงพยาบาล เลือกม้านั่งยาวตัวที่ติดกับประตูห้องฉุกเฉินมากที่สุดและนั่งลง
ประตูฝ้ามัว ขจัดทุกสายตาแห่งการมองเห็นอันชัดเจน เขาเห็นเครื่องแบบของเจ้าหน้าที่โรงพยาบาลวิ่งสับสนไปมา
เขาเห็นแพทย์สองสามคนเดินเข้าประตูนั้นไป
ช่วงที่ประตูถูกเปิด เขาเห็นภาพชายหนุ่มของเธอนั่งอยู่ที่ม้านั่งยาวหน้าห้องฉุกเฉิน ชายหนุ่มผู้มีตัวตนในชีวิตเธอ
แตกต่างจากเขาที่เป็นเพียงภูตผีไร้ร่องรอย
เขาถอนหายใจ เราอาจเกิดมาเป็นมนุษย์ที่มีตัวตน แต่สำหรับบางคนแล้ว เราเป็นเพียงวิญญาณที่ล่องลอย
ราวครึ่งชั่วโมง ชายหนุ่มของเธอเดินออกจากประตูนั้นมา เขามีสีหน้ากังวลอย่างเห็นได้ชัด
เขาเดินตรงไปที่ตู้ขายเครื่องดื่มอัตโนมัติ หยอดเหรียญและรับเอาน้ำเปล่าหนึ่งขวดจากตู้
ชายหนุ่มของเธอไม่ได้กลับไปในเขตห้องฉุกเฉิน แต่กลับนั่งลงที่ม้านั่งยาวหน้าห้องฉุกเฉิน ม้านั่งยาวตัวเดียวกับเขานั่นเอง
เป็นครั้งแรกที่เขาได้สังเกตเห็นชายหนุ่มของเธออย่างชัดเจน
และเป็นครั้งแรกที่เขาตัดสินใจจะทำเช่นนั้นด้วย
เขาพยายามหลีกเลี่ยงการมองชายหนุ่มของเธออย่างเต็มตา หากเราไม่เห็นสิ่งใด สิ่งนั้นย่อมไม่มีอยู่ นั่นคือความเชื่อของเขา
แต่เมื่อชายหนุ่มของเธอนั่งลงบนม้านั่งตัวเดียวกันกับเขา การกระทำเช่นนั้นย่อมไม่อาจเกิดขึ้นได้อีกต่อไป
เขาพบว่าเสื้อผ้าของชายหนุ่มของเธอมีคราบเลือดเช่นกัน อาจเป็นเลือดจากร่างของเขา หรืออาจเป็นเลือดจากร่างของเธอ เขาไม่แน่ใจ
สิ่งเดียวที่เขาแน่ใจคือชายหนุ่มของเธอมีอายุรุ่นราวคราวเดียวกับเขา
แตกต่างกันตรงใบหน้า ใบหน้าของเขาเรียวยาวมีโหนกแก้ม ผมของเขาหยักศก
ในขณะที่ใบหน้าชายหนุ่มของเธอโค้งมน ดูอิ่มเอิบสมบูรณ์
เส้นผมของเขาเหยียดตรงและถูกจัดแต่งอย่างบรรจง
เขาแลดูเหมือนคนที่ไม่สนใจตนเอง ในขณะที่ชายหนุ่มของเธอแลดูเหมือนคนที่เดินออกจากแผ่นป้ายโฆษณา
เขาแลดูโดดเด่นแม้ในยามที่ดูอ่อนล้าและสิ้นเรี่ยวแรง
เขาถอนหายใจ ลุกจากม้านั่งยาว ตรงไปที่ตู้ขายเครื่องดื่มอัตโนมัติ หยอดเหรียญ รับน้ำเปล่าหนึ่งขวดมาก่อนจะกลับมาที่นั่งของตน
ชายหนุ่มของเธอไม่แม้แต่จะเหลือบตามองเขา สายตาของเขาจับจ้องไปที่ประตูทางเข้าห้องฉุกเฉิน
เขาไม่เพียงไม่มีตัวตนในโลกของเธอ เขาไม่มีตัวตนในโลกของคนอื่นด้วยเช่นกัน
เข็มนาฬิกาดำเนินไป ชายหนุ่มของเธอมีอาการกระวนกระวายอย่างเห็นได้ชัด
ในขณะที่เขามีแต่ความเศร้า ไม่ว่าผลของเรื่องราวนี้จะเป็นเช่นไร
ชายหนุ่มของเธอคือคนที่อยู่เคียงข้างเธอ ในขณะที่เขาเป็นเพียงคนแปลกหน้าที่ตกอยู่ในพื้นที่ที่ไม่ต้องการเขา
กระนั้นเขาก็รู้ดีว่าตนเองไม่อาจผละจากที่แห่งนี้ไปได้
กระนั้นเขาก็รู้ดีว่าเขาไม่อาจลุกออกจากที่นั่ง เดินหายไปในเมือง และทำใจหลงลืมทุกสิ่งไป
เขาต้องเฝ้ารอ เฝ้ารอจนกว่าจะรู้แน่แก่ใจว่าเธอปลอดภัย
และหากผลลัพธ์เป็นแบบอื่น เขาก็จะเฝ้ารอจนกว่าร่างของเธอจะหายลับไปจากสายตา
เขาเคยเห็นเธอหายลับไปจากสายตาของเขาหลายครั้งแล้ว
ดังนั้น ถ้าหากเธอจะหายลับจากสายตาของเขาอีกครั้งเป็นครั้งสุดท้าย
เขาก็จะทานทนมัน แม้ว่าการหายลับครั้งนี้จะนำพาเอาความเจ็บปวดอย่างเหลือแสนมาให้เขาก็ตามที
เกือบสองชั่วโมงที่ในที่สุดประตูห้องฉุกเฉินก็เปิดออก
และประตูทางเข้าสู่ห้องฉุกเฉินก็เปิดตามมา เขาแน่ใจว่าสิ่งที่เขารอคอยกำลังจะมาถึงแล้ว
นายแพทย์คนหนึ่งเดินตรงมาที่ม้านั่ง คล้ายดังในภาพยนตร์หรือละครที่มีฉากดังกล่าวจนเจนตา
นายแพทย์ผู้นั้นพูดเบาๆ กับชายหนุ่มของเธออยู่ชั่วครู่ จากสีหน้าของนายแพทย์และชายหนุ่มของเธอ เขารู้ได้ว่ามันเป็นข่าวดี
ชายหนุ่มของเธอถอนหายใจยาว ก่อนจะเดินตามนายแพทย์ผู้นั้นไปยังห้องฉุกเฉิน
เขาถูกทิ้งไว้เพียงลำพังอีกครั้ง
เขาดื่มน้ำจากขวดจนหมด ก่อนจะคว้าขวดเปล่าของเขาและของชายหนุ่มของเธอไปทิ้งลงยังถังขยะขนาดใหญ่ที่ตั้งอยู่ปลายทางเดิน
น่าขันที่เขาช่างเป็นคนใส่ใจคนอื่นเหลือเกิน ชายหนุ่มผู้นั้น ชายหนุ่มของเธอทิ้งขวดเปล่าให้เขาจัดการ เขาทำได้เพียงเท่านี้เองหรือ จัดการขยะที่ไม่มีใครสนใจ
ในขณะที่บุคคลอื่นทำสิ่งที่สูงส่งกว่านั้น เขานึกเหยียดหยันตนเอง นี่เขาเป็นเพียงคนที่คอยเก็บกวาดสิ่งที่คนอื่นหลงลืมแล้วกระนั้นหรือ ใช่สิ เขาเป็นคนแบบนั้น คนที่ถูกหลงลืมเก็บกวาดสิ่งของที่ถูกหลงลืม
เปลเข็นที่มีร่างของเธอแล่นมาตามทางเดิน หญิงสาวผู้นั้นเต็มไปด้วยสิ่งของจำนวนมากรอบตัวมากกว่าตอนที่เธอเดินทางมาถึงที่นี่ ถังออกซิเจน เครื่องช่วยหายใจ เครื่องตรวจวัดสัญญาณชีพจร
เธอหลับสนิท แต่ในขณะที่เปลเข็นชะลอความเร็วเพื่อหลบร่างของเขา หญิงสาวผู้นั้นก็ลืมตาขึ้น ดวงตาของเธอจ้องมองมาทางเขา ดวงตาของเธอสบกับดวงตาของเขา เป็นการสบตาครั้งแรกนับตั้งแต่เขาตกหลุมรักเธอ
ดวงตาของหญิงสาวอิดโรยไม่แจ่มใสเหมือนดังกาลก่อน
เธอต้องการการพักผ่อนอย่างยิ่ง เขาเชื่อว่าหญิงสาวผู้นั้นควรจะได้หลับสนิทอย่างน้อยนานนับชั่วโมง เธอแลดูปราศจากเรี่ยวแรง อ่อนล้า อิดโรย ราวกับคนที่ผ่านการเดินทางไกล
จริงสิ เธอเพิ่งผ่านการเดินทางไกล เธอเดินทางไกลกลับมาจากความตาย
เขายืนมองจนเปลเข็นและร่างของเธอหายลับไป ก่อนจะพบว่าชายหนุ่มของเธอก็เดินผ่านเขาไปด้วย ชายหนุ่มผู้นั้นสาวเท้ายาวๆ ตามติดเปลเข็นไป เขาโยนขวดพลาสติกเปล่าสองใบลงในถังขยะ กระชับเป้สะพายหลัง และมุ่งหน้าเดินออกจากโรงพยาบาล
เมื่อเขาออกจากโรงพยาบาล เขาพบว่ามันเป็นเวลาเย็นมากแล้ว ร้านค้าริมทางเดินเปิดขายกันอย่างคึกคัก พ่อค้าเร่ที่ปูผ้าใบขายตามถนนสายหลักในเมืองวางสิ่งของขายของตนเองอย่างคึกคัก
เมืองกำลังเริ่มต้นชีวิตในยามค่ำของมันอีกครั้ง
ในขณะที่เขารู้สึกเหมือนดังเพิ่งจบชีวิตภาคหนึ่งของตนเองไป
เขาตรงไปยังร้านเหล้าร้านเดิม สั่งเครื่องดื่มแบบเดิม แต่กลับไม่แตะต้องมัน
สิ่งที่เขาทำมีเพียงแค่การจ้องมองไปที่ถนนสายหลัก ดูผู้คนที่เดินผ่านไปมา ไม่มีเธอปรากฏตัวอีกแล้ว
ไม่มีเรื่องราวให้แปลกประหลาดใจอีกแล้ว
มีแต่การมอง มีแต่การเฝ้าดู ไม่มีความคาดหวัง สำหรับเขาแล้ว
เมืองๆ นี้ไม่อาจสร้างความรู้สึกใดๆ ให้เขาได้อีกต่อไป
เขานั่งอยู่กับเครื่องดื่มของตนเองจนมันละลายจาง
ก่อนจะสั่งแก้วใหม่ และแก้วใหม่ เบื้องหน้าเขาประกอบไปด้วยเครื่องดื่มชนิดเดียวกันที่เขาไม่แตะต้อง เขาจะทำอย่างไรต่อไปดี ทุกอย่างดูเวิ้งว้างไปหมด
แรกเริ่ม เขาตกหลุมรักใครคนหนึ่ง ต่อมาเขารู้สึกได้ว่าความรักไม่อาจสมหวัง ต่อมาเขาหนีจากความรักนั้น ต่อมาเขาพบความรักนั้นอีกครา และต่อมาความรักนั้นหนีหายเขาอีกครั้งหนึ่ง
เขาควรทำเช่นไร ยอมรับว่าตนเองพ่ายแพ้ หลบหนีไปที่อื่นอีกหรือจมอยู่ที่นี่อย่างคนสิ้นไร้ไม้ตอกดี
เขาหาบทสรุปให้ตนเองไม่ได้เลย ทอดทิ้งหรือยึดมั่น ละเลิกหรือเดินหน้า สิ้นหวังหรือยังมีหวัง
โชคชะตาดูช่างโหดร้ายเหลือเกินสำหรับคนโดดเดี่ยวอย่างเขาที่พยายามจะมีชีวิตอยู่ อย่างน้อยก็พยายามจะมีชีวิตอยู่ให้ได้ในเมืองใดสักเมือง