การสังเกตคณะทดสอบกระสุนปืนไฟที่กีย์และเพื่อนพากันซุ่มดูอยู่ใต้ร่มไม้นั่น มันทำให้เขามั่นใจว่า มีคนไทยกลุ่มหนึ่งซึ่งกำลังดวดเบียร์ไปด้วย และติดตามผลงานศิลปะพื้นบ้าน-การหล่อกระสุนทองแดงที่นำมาให้ฝ่ายทหารรัฐบาลซุ่มซ้อมยิงไปด้วย

ผลก็คือ มีเพลิงไหม้วายวอดไป 1 ชั่วโมง และเหลือหมู่บ้านโชคร้ายที่เหียนเตียนไปด้วยตอไว้เป็นอนุสรณ์สถาน

ท่าที ความชิงชังต่อเรื่องนี้ กีย์ หมูบิน! กล่าวโทษนายทหารระดับสูงเขมรที่ทำให้บ้านเมืองติดกับดักสงครามอันเกิดจากความละโมบคอร์รัปชั่น ไม่ต่างจากที่เขาพบเห็นนักดับเพลิงในพนมเปญปล่อยให้เพลิงลุกไหม้ทรัพย์สินจนเหี้ยนเตียน ตราบที่เหยื่อผู้เคราะห์ร้ายยังไม่จ่ายเงินว่าจ้าง พวกเขาก็จะพากันยืนดูความวินาศทั้งหลายอย่างเพิกเฉยและไร้ความรู้สึก

เยี่ยงเดียวกับเหตุการณ์พบพานระหว่างปี พ.ศ.2515-2516 ที่นักวิจัยฝรั่งเศสซึ่งเกิดในเวียดนามและอพยพมาอาศัยในจังหวัดพระตะบอง โดยต่อมาเขาได้ทำงานให้แก่หน่วยงานตรวจสอบและติดตามกิจการการส่งมอบอุปกรณ์ทางทหารเขตตะวันตกของกัมพูชาที่กำกับโดยองค์กรอเมริกัน

ไม่นานก็พบว่า มีคอร์รัปชั่นยุทโธกรณ์ทางทหารตั้งแต่รถจี๊ป น้ำมันเชื้อเพลิงและอื่นๆ โดยกลุ่มทหารเขมรท้องถิ่น พลันเมื่อรายงานดังกล่าวถูกส่งไปถึงหน่วยบังคับบัญชาเท่านั้น ผลที่ตามมาคือ นักวิจัยสหายของฌ็อง-โคล้ด ซาล ผู้นั้น เกิดเสียชีวิตอย่างปริศนา จากการถูกวางยาพิษในอาหาร และความพยายามค้นหาสืบสวนความจริงที่ทำโดยหน่วยงานอเมริกันกลับสะดุดและหยุดลงด้วยเหตุผลบางอย่าง

เช่นเดียวกับกรณีสืบสวนที่ยุติลงของนักวิจัยในพระตะบอง-ชาวอังกฤษอีกคนหนึ่ง เขาถูกยิงซึ่งหน้าจากฝีมือกระทำอันโหดเหี้ยมจากทหารรัฐบาล ขณะนั่งดื่มพักผ่อนกับเพื่อนสตรีชาวเขมรในพนมเปญ

แน่นอนว่า ถึงที่สุดแล้ว หน่วยงานสืบสวนอเมริกันต้องเป็นฝ่ายล่าถอยอีกครั้งจากเรื่องนี้ นัยว่าสุ่มเสี่ยงต่อการเผชิญหน้าปัญหาเอาผิดทางวินัยของทหารฝ่ายลอน นอล

 

ตุลาคม พ.ศ.2514 คือเพียงไม่กี่สัปดาห์ของชีวิตในกัมพูชา ดูเหมือนว่าสกิ๊พ ไรอัน จะสดชื่นแจ่มใสเป็นอย่างมากและไม่ประสบความกดดันต่อปัญหาการปรับตัวในกัมพูชาแต่อย่างใด

ไม่เพียงเท่านั้น เขายังพยายามหว่านล้อมชักชวนให้กีย์มาร่วมงานกับบริษัทใหม่ที่ตนตั้งขึ้นถึง 2 บริษัท และออกจะแปลกๆ ด้วยว่า บาบาลเองกลับมีท่าทีเห็นด้วยอย่างปราศจากเงื่อนไข มิตรภาพความสัมพันธ์ระหว่างเขากับกันแสง ยังเป็นไปอย่างราบรื่น และนั่นยิ่งทำให้บาบาลได้รับค่าตอบแทนในตำแหน่งวีไอพีที่เหมาะสมกับบริษัทกันแสงอีกด้วย

ด้วยเหตุนี้ จึงทำให้ 2 คู่เกลอต้องมีอันแยกทางกันในภารกิจนักบินร่วมกัน กันแสงเองก็ไม่กล่าวโทษกีย์เกี่ยวกับเรื่องนี้ เขาเป็นคนมีอารมณ์ขัน และฝันเฟื่องว่าจะเดินหน้าพิชิตความสำเร็จในกิจการการบินที่ร่วมกับบาบาลอย่างไม่สุดสิ้น

กีย์ หมูบิน! ได้ค่าแรงเพิ่มขึ้นอีกร้อยละสามสิบ จากบริษัทว่าจ้างแห่งใหม่-เขมรอากาศ พร้อมหลักประกันความปลอดภัยในระดับมาตรฐาน บริษัทแห่งนี้มีเครื่องบินทั้งสิ้น 5 ลำ รวมทั้งระบบโลจิสติกส์และการบำรุงรักษา อย่างไรก็ตาม กีย์ หมูบิน! กล่าวว่า เขาเลี่ยงที่จะถามตัวเองบางอย่าง ต่อความเกี่ยวข้องของบริษัทเขมราแอร์ทรานสปอร์ต ที่สกิ๊พดูแลกับองค์กรซีไอเอ

จริงๆ แล้วเขายังเสียดายที่ไม่ได้ถูกจับบินกับสกิ๊พ ไรอัน แต่นักบินคนใหม่ลูกครึ่งญี่ปุ่น-ไต้หวัน วัยเพียง 35 ปี มีนามว่าชาง

กัปตันชางผู้นี้ จะเป็นคู่หูถาวรของเขาตลอดการบินในกัมพูชาที่หฤหรรษ์ปนหฤโหด อย่างน้อยก็อีก 3 ปีเศษที่เหลือ โดยธรรมเนียมพบปะที่สำนักงานเขมรอากาศนี้ ยังมีลี ยต ไล นายจ้างคนใหม่ผู้มีบุคลิกแตกต่างจากบอสใหญ่ทุกคนที่เขารู้จัก

โดยภายหลังเสนอนโยบายทั่วไปอย่างปกติแล้ว ลี ยต ไล ยังบอกกีย์ถึงความเชื่อ ในความเป็นทีมเวิร์กที่ดีจากที่กัปตันของเขาไม่มีความเข้าพวกแบบชาวจีนแขมร์

จากนั้นกีย์ก็ถูกรุมถามถึงประสบการณ์และทักษะความสามารถในการบินที่ยอดเยี่ยมของตน ทั้งหมดนี้มาจากชีวิตหนหลังในบ้านเกิดเบรตาญ-ฝรั่งเศส และนั่นยิ่งทำให้ชางตื้นตันประทับใจต่อความบ้าบิ่นในศาสตร์การบินของคู่หูกัปตันซึ่งจะเป็น “คู่จิ้น” รายใหม่ของวงการหมูบิน! แห่งยุค “70

ราวกับว่านี่คือบุพเพสันนิวาสที่มาประสบพบพานกันในชาตินี้ที่กัมพูชา

 

แต่สนามที่สองนักบินทั้งสองต้องพิสูจน์เส้นทางคือ “พนมเปญ-สวายเรียง” เมืองขนาดเล็กที่ใช้เวลาบินเพียง 30 นาทีของเส้นทาง 50 กิโลเมตรทางฝั่งตะวันออกของกรุงพนมเปญ

ถูกแล้ว เพียง 50 กิโลเมตรเท่านั้นจากเมืองหลวง แต่กระนั้นก็เป็นพื้นที่ที่เส้นทางรถยนต์ถูกปิดตาย เนื่องจากเป็นพื้นที่ที่ล้อมรอบไปด้วยกองทัพคอมมิวนิสต์และฐานที่มั่นของเวียดกงจากแนวพรมแดนประชิดกับเวียดนาม

แต่จากน่านฟ้าที่มองลงมายามราตรี ณ ที่นี่ สวายเรียงกลายเป็นพื้นที่ภูมิทัศน์อันไม่ต่างดวงจันทร์ นั่นคือเต็มไปด้วยหลุมบ่ออุกกาบาต จากการโจมตีทางอากาศของบี-52 ตามแนวพรมแดนตอนล่างที่เรียกกันว่าโฮจินมินห์เทร็ล

ฉะนี้ การบินไปสวายเรียงจึงต้องอาศัยนักบินที่ชำนาญและมีประสบการณ์การบินชนิดพิเศษ นั่นเพราะที่นี่ไม่มีสนามบินให้ลงจอด! นอกเหนือจากนี้ อาจถูกฝ่ายเวียดกงซุ่มยิงโจมตี

นักบินต้องรู้จักการบังคับเครื่องให้ลงจอดบนถนนลูกรังที่มีความกว้างเพียง 4 เมตร และมันเป็นขนาดความกว้างที่พอดีเป๊ะกับฐานล้อเครื่องบินรุ่นดีซี-3 อีกด้วย

การลงจอดด้วยเครื่องบินแบบนี้ จะต้องทำให้เครื่องยนต์ทรงตัว 180 องศาเหนือพื้นที่โล่งของบนถนน ในบางครั้งยังต้องแท็กซี่ไปบนถนนและเลี้ยวกลับอีกครึ่งทาง เพื่อเหินไปตามทิศทางที่ต้องการจะบินขึ้น

ทว่าเมื่อมีเครื่องบินลำอื่นๆ มาถึงในช่วงเปลี่ยนถ่ายเวลาไล่กัน กัปตันนักบินจะต้องบังคับจอดโดยอาศัยการบินผ่านเครื่องบินที่ประจำการในระนาบเดียวกัน ซึ่งหากมีดีซี-3 บางลำจอดรอบนทางวิ่งอยู่แล้ว ความยากของภารกิจนี้ก็จะยิ่งเป็นทวีคูณ ไม่เท่านั้น ในบางครั้งยังมีเครื่องตกค้างเป็นจำนวน 3 ถึง 4 ลำ ซึ่งหมายถึง ระยะความยาวของการแท็กซี่บนรันเวย์ที่พิเศษแห่งนี้จะยิ่งสั้นลง และอันตรายอย่างยิ่งต่อการบินไปอีก

หลักฐานคาตาก็คือซากศพเหล่า “ดาโกต้า” ที่นอนเท้งเต้งอยู่กลางทุ่งนาอุกกาบาตนั่นเอง

 

อย่างไม่ต้องสงสัย แม้จะเป็นเที่ยวบินครั้งแรกแห่งโลกพระจันทร์ที่ว่า แต่กีย์กลับพบทักษะพิเศษในคู่หูคนใหม่ และจะเป็นเช่นนี้อีกต่อไป ตราบที่สมรภูมิการบินพิสดารแห่งนี้จะยังต้องการให้พวกเขารับใช้

ชาง-มีคุณสมบัติเยี่ยงนักบินที่ยิ่งใหญ่คนหนึ่ง แม้จะอายุไม่มาก แต่ประสบการณ์เขี้ยวลากดินนี้มีดีกรีไม่แพ้นักบินลายครามบางคนในกัมพูชา

กล่าวคือ นอกจากจะรอบคอบในการควบคุมน้ำหนักและการโหลดเครื่องสัมภาระอย่างทรงประสิทธิภาพเยี่ยงนักคำนวณ-ฟิสิกส์และคณิตศาสตร์รวมกัน โดยภารกิจแห่งการโหลดบนความตายนี้ รวมไว้ด้วยรายได้มหาศาลที่เกิดจากการทำงานของล้อเพลาเครื่องยนต์และน้ำหนักของการกระแทก

การคำนวณของชางที่เกิดจากการทำงานของระบบไฮดรอลิกเครื่องยนต์ที่เกิดจากการแบ่ง 2 แนวเส้นบนแกนลำเลียงของเครื่องบินซึ่งจมหายกับไปน้ำหนักขนาด 3 ตันโดยทันที

แต่ความละเอียดของการคำนวณนี้ ทำให้เขาสามารถโหลดน้ำหนักที่เพิ่มจากเดิมอีก 1/2 ตัน ซึ่งอัตราพิเศษต่อแรงจูงใจในค่าแรงที่น่าพอใจของกัปตันหมูบิน! ในกัมพูชาโดยอัตรานี้ ยังมีมาตรฐานเป็นสากลเช่นเดียวกับในลาว แม้ว่าการโหลดสัมภาระปกติที่น้ำหนัก 2,800 กิโลกรัม จะทำให้เครื่องยนต์สามารถบินไปถึงปลายทางอย่างสวัสดิภาพ

ทว่าน้ำหนักที่เกินมาตรฐานอันสุ่มเสี่ยงต่อการบิน จากสภาวะการทรงตัวในระดับความสูง และสมรรถนะเครื่องยนต์ที่ลดระดับลงเรื่อยๆ อีกการสมมาตรของทางวิ่ง ที่จะต้องมีเพียงพอต่ออัตราเร่งความเร็วที่จะสามารถพาเครื่องเหินจากรันเวย์ได้

ซึ่งข้อจำกัดทั้งหมดนี้ มีอยู่ทั้งหมดบนบนถนนอุกกาบาตแห่งจังหวัดสวายเรียง

และบัดนี้ สองหมูบิน! ก็เข้าสู่โหมดซีมูเลเตอร์ที่ว่า

นั่นคือความพยายามจะไม่ให้เครื่องยนต์ลำดังกล่าวกลายเป็นซากศพดาโกต้าบนทุ่งนาโลกพระจันทร์