สัปดาห์ที่ผ่านมา เอรียา จุฑานุกาล กลับมาเยี่ยมบ้านหลังได้แชมป์กอล์ฟรายการโยโกฮาม่า ไทร์ แอลพีจีเอ คลาสสิคที่อเมริกาเมื่อวันที่ 8 พฤษภาคม

มีโอกาสทานข้าวเย็นกับเธอในฐานะกองเชียร์ยุคบุกเบิก

ก่อนทานข้าวขออนุญาตสัมภาษณ์เธอ 15 คำถามเพื่อนำไปออกอากาศในรายการกอล์ฟที่ผมทำอยู่ทางช่อง 3

เป็นคำถามที่ผมสงสัยมาตลอด 1 ปีที่ติดตามชมเธอทางทีวี ทั้งเรื่อง…

การจับกริพพัตเตอร์เปลี่ยนจากครอส แฮนด์ (มือซ้ายต่ำกว่ามือขวา) มาเป็นมือขวาต่ำกว่ามือซ้าย – ซึ่งเป็นแบบปกติ

การไม่ใช้แคดดี้ยืนข้างหลังช่วยเล็งตอนแอ็ดเดรสเหมือนนักกอล์ฟแอลพีจีเอ ทัวร์ ส่วนใหญ่เขาทำกัน

การทำกิจวัตรก่อนพัตต์ (pre – putt routine) ที่เร็วกว่าเดิมมาก และไม่ยืนซ้อมสวิงข้างลูกก่อนเข้ายืนแอ็ดเดรส

เล่นบางรายการตลอด 4 วันในถุงกอล์ฟไม่มีหัวไม้ 1 (Driver) เพราะเหตุใด แล้วไม้ที่เหลือในถุงมีครบ 14 อันหรือไม่ (คำตอบคือมี 14 อันโดยใส่เหล็ก 2 เข้าไปแทน รายการที่เธอได้แชมป์แอลพีจีเอ ทัวร์… วันสุดท้ายหลุม 17 พาร์ 5 กับหลุม 18 พาร์ 4 เธอตีช็อตแรกด้วยเหล็ก 2)

ณ ปัจจุบันนี้ ถ้าคะแนนเต็มคือ 10 เธอให้คะแนนฝีมือในส่วนต่างๆ ของเกมกอล์ฟของเธอเท่าไหร่ ทั้งการตีหัวไม้ 1, แอ็พโพรชด้วยเหล็กกลาง, ขึ้นกรีนในระยะ 120-160 หลา, ชอร์ต เกม, ช็อตแก้ไข, เล่นจากทรายข้างกรีน และการพัตต์

ความหวังในการแข่งขันโอลิมปิกที่เธอจะไปแข่งพร้อมกับ พรอนงค์ เพชรล้ำ เดือนสิงหาคมนี้ที่บราซิล

ในสายตาผม เธอมีความหวังได้เหรียญโอลิมปิกมากกว่าได้แชมป์แอลพีจีเอ ทัวร์ ซะอีก เพราะกอล์ฟในโอลิมปิกมีนักกีฬาเข้าแข่งขันจำกัดไว้แค่ 60 คน ชาติที่มีนักกอล์ฟหญิงเก่งที่สุดในโลกมากเหลือเกินคือเกาหลีใต้ กติกาโอลิมปิกเขาอนุญาตให้ส่งได้เต็มที่ไม่เกิน 4 คน คู่แข่งของเอรียาและพรอนงค์ในโอลิมปิกจึงน้อยกว่าในแอลพีจีเอ ทัวร์ หลายเท่าตัว โอกาสได้เหรียญน่าจะมีมากทีเดียว

เรื่องนี้เอรียาบอกว่า เธอเล่นได้ไม่ค่อยดีบนสนามแบบทุ่งหญ้าริมทะเลสไตล์สนามกอล์ฟที่ใช้แข่งบริทิช โอเพ่น ที่เรียก ลิงส์ (Links)

แต่ก็คิดว่าโอกาสได้เหรียญใดเหรียญหนึ่งมีอยู่

คําถามที่ผมอยากทราบเหลือเกิน คือ ในรายการโยโกฮาม่า ไทร์ ที่เธอได้แชมป์…

ที่หลุมสุดท้าย วันสุดท้าย หลุม 18 พาร์ 4 ซึ่งยากมาก เธอตี 2 ทีไม่ออน

ลูกไปหยุดอยู่ในรัฟ (หญ้ายาว) เข้ากรีน ห่างธงประมาณ 13 หลา เหลือพื้นที่บนกรีนให้ลูกตกลูกวิ่งไม่มากนัก

จากตรงนี้เธอต้องตีให้ลูกลงหลุมภายใน 2 ทีจึงจะได้แชมป์

ถ้าตี 3 ทีลงหลุมจะต้องแข่งกับนักกอล์ฟอเมริกันและเกาหลีใต้อีก 3 คน

ทั้ง 3 คนล้วนแต่เก๋าและเก่งทั้งนั้น

ถ้าเกิน 3 ที ธอจะกลายเป็นได้ที่ 4

แล้วเธอก็พิทช์จากรัฟ ลูกไปหยุดห่างหลุม 4 ฟุต

พัตต์ระยะ 4 ฟุต ไลน์ขวาใน ลูกลงหลุม ได้แชมป์แอลพีจีเอ ทัวร์ แรกของตัวเองและของประเทศไทย

ถามเธอว่า 2 ช็อตสุดท้ายระหว่างตีจากรัฟระยะ 13 หลา กับพัตต์ไลน์ขวาในระยะ 4 ฟุต อันไหนยากกว่ากัน

เธอตอบว่าพัตต์

ผมแปลกใจ

ถามว่าทำไม?

เธอบอกว่าไม่กลัวพิทช์จากหญ้ายาวเพราะวันนั้นเล่นช็อตแบบนี้ดีมาตลอด

แต่ตอนพัตต์ 4 ฟุตเธอสั่นไปหมด ทั้งใจ ขา แขน มือ

คิดแต่ว่า ถ้าไม่ลงต้องแข่งต่อกับอีก 3 คน และอาจไม่ได้แชมป์ครั้งแรกในชีวิต

มองลงไปที่หัวพัตเตอร์ที่จรดอยู่หลังลูก…

หน้าพัตเตอร์ก็สั่น!

“แล้วจะพัตต์ลงได้ยังไง” เธอนึกในใจ

หลังจากนั้นเธอบอกว่าจำไม่ได้ว่าได้ทำอะไร และทำอย่างไร

เรียกว่าพัตต์ลูกลงหลุมโดยไม่รู้ตัวว่ากำลังทำอะไรอยู่

สัปดาห์หน้าเล่าเรื่องเจอเอรียาครั้งแรกตอนอายุ 8 ขวบ เธอสมัครเข้าแข่งขันกอล์ฟที่ผมจัด แต่กรรมการไม่รับเพราะอายุน้อยเกินไป

แต่สุดท้ายเธอก็ได้เข้าร่วมแข่งขันประเภทอายุต่ำกว่า 11 ปีด้วยวิธี “พิสดาร”

แล้วเธอได้แชมป์ซะด้วย