คนเกาหลีเขาชอบไปอาบน้ำที่ “จิมจิบัง” หรือโรงอาบน้ำสาธารณะ ซึ่งเปิด 24 ชั่วโมง มีที่กินที่นอนและให้นอนค้างคืนได้ จะเห็นในซีรี่ส์บางเรื่อง เมื่อนางเอกหรือตัวละครตกระกำลำบากไม่มีที่พัก ก็จะมักไปนอนที่โรงอาบน้ำสาธารณะ

ค่าเข้าจิมจิบังประมาณ 10,000 วอนหรือ 300 บาท เมื่อจ่ายเงินแล้ว เขาจะให้กุญแจมีที่ห้อยสวมข้อมือกันหายได้ เป็นกุญแจสำหรับใช้เปิดล็อกเกอร์เพื่อใส่เสื้อผ้าและข้าวของ ด้วยจิมจิบังจะมีชุดให้ลูกค้าเปลี่ยน ชุดผู้ชาย/ผู้หญิงอาจต่างกันเล็กน้อย

สิ่งที่น่ารักและดูตลกดีคือ คนส่วนใหญ่เขาจะใช้ผ้าเช็ดตัวผืนเล็กโพกหัวโดยม้วนผ้าเป็นมวยสองข้าง และต้องซื้อไข่ต้มมากิน ซึ่งเวลาจะแกะไข่กิน เขาจะหยิบไข่กะเทาะหัวเพื่อนหรือคนรักก่อนแกะเพื่อความสนุกสนาน

 

ภาพยนตร์เรื่อง Luck-Key เป็นหนังตลกซึ่งเริ่มเรื่องที่โรงอาบน้ำสาธารณะ ฮยองวุค (ยูแฮจิน นักแสดงยอดนิยม ผู้ใช้ฝีมือการแสดงมากกว่าหน้าตา) มีอาชีพนักฆ่า ผู้มีมาดดี แต่งตัวด้วยเสื้อผ้าชั้นดี จนเป็นที่สะดุดตาโดนใจแจซอง (อีจุน) ให้รู้สึกอิจฉา ในตู้ล็อกเกอร์ของเขาจึงมีนาฬิกาแบรนด์เนม (อาจยืมเพื่อนมาก็ได้) และข้าวของชั้นดี

แจซองเป็นดาราตัวประกอบไร้อนาคต แม้จะทำงานนี้มานาน แต่ก็ไม่มีความก้าวหน้า ไม่มีชื่อเสียงเป็นที่รู้จัก ฐานะการเงินจึงไม่สู้ดีนัก ไม่มีแม้เงินจะจ่ายค่าเช่าห้อง

จู่ๆ ฮยองวุคเหยียบถูกสบู่จนลื่นล้มหมดสติ เขาถูกนำตัวส่งโรงพยาบาล เมื่อเขาฟื้นขึ้นมา กลับสูญเสียความทรงจำ จำไม่ได้ว่าตัวเองชื่ออะไร

กลายเป็นว่า ช่วงชุลมุนก่อนที่ฮยองวุคจะถูกนำส่งโรงพยาบาล แจซองผู้อยู่ในเหตุการณ์ ได้เปลี่ยนกุญแจที่สวมข้อมือของเขาสลับกับของฮยองวุค

เมื่อฮยองวุคฟื้น จึงคิดว่าเขาคือแจซอง ชายหนุ่มผู้มีอายุประมาณ 30 ปี ขณะที่อายุจริงของฮยองวุคประมาณ 45 ปี จึงดูเหมือนว่าเขาหน้าแก่กว่าอายุจริง!

ฮยองวุคจำไม่ได้ว่าตัวเองอยู่ที่ไหน มีอาชีพอะไร รีนา (โจยูนฮี) เจ้าหน้าที่ประจำรถพยาบาลฉุกเฉินซึ่งได้ช่วยชีวิตเขาไว้ จึงพาฮยองวุคไปทำงานที่ร้านอาหารของแม่ ด้วยความขยันขันแข็งและมีท่าทีเป็นมิตร กับรูปร่างดูฟิตแอนด์เฟิร์ม จนเป็นที่ต้องตาถูกใจลูกค้าสาวๆ ทำให้ยอดขายดี

และเมื่อฮยองวุคไปทำงานที่กองถ่ายในชื่อของแจซอง ผู้เป็นดาราตัวประกอบ ฮยองวุคซึ่งมีนิสัยเดิมแบบคนทำงานเต็มที่ ไม่กลัวงานหนักหรือสิ่งอันตรายใดๆ จนเป็นที่ชื่นชอบของผู้กำกับภาพยนตร์ (ชเวแดซอง) เมื่อหนังออกฉาย ภาพที่ปรากฏ กลายเป็นดูเด่นกว่าบทของพระเอก จนเป็นที่ชื่นชอบของผู้ชม บทรองกลับดังกว่าบทพระเอก ทำให้พระเอกมินซุก (อีดงฮวี มาแสดงเสริมบท) โมโห

จึงมีฉากตลกๆ ของพระเอกกับฮยองวุค ที่ดูแล้วฮามาก

 

ขณะที่แจซองซึ่งใช้ชีวิตในชื่อของฮยองวุค มีชีวิตสุขสบายในอพาร์ตเมนต์หรูหรากว้างขวาง มีเงินสดใช้เต็มตู้ เสื้อผ้าชั้นดี กับเข็มขัด นาฬิกาหรูๆ

เขาจึงเริ่มสงสัยว่าฮยองวุคมีอาชีพอะไร เป็นตำรวจหรือไม่ เพราะในห้องพักมีอุปกรณ์สื่อสารต่างๆ เหมือนตำรวจ แต่หลักฐานเอกสารต่างๆ ดูเหมือนเป็นนักฆ่าหรือมิจฉาชีพกันแน่ เพราะเขาได้ไปหลงรักผู้หญิงที่เป็นเป้าหมายในกล้องวงจรปิดของฮยองวุค

ส่วนฮยองวุคก็อยากรู้ว่าตัวตนจริงๆ ของเขาเป็นใคร และที่ผ่านมาเขารู้สึกโดดเดี่ยวตัวคนเดียว ไร้ญาติขาดมิตร เมื่อมาอยู่กับครอบครัวของรีนา เขากลับมีความสุข อบอุ่น ไม่เหงาหรือโดดเดี่ยว

เมื่อความทรงจำของฮยองวุคค่อยๆ กลับคืนมา เขาจึงรู้ว่าตัวตนของเขาคือใคร มีอาชีพอะไร ต้องทำภารกิจใด

ฮยองวุคในอาชีพนักฆ่า เขาทำได้สมจริง จึงไม่แปลกใจว่าทำไมเขาจึงประสบความสำเร็จกับอาชีพนักแสดง แม้จะเป็นเพียงตัวประกอบ

 

Luck-Key ภาพยนตร์ปี 2016 โดยผู้กำกับฯ อีกยีบยอก ร่วมกับนักเขียนเคนจิ ยูจิดะ และจางยูนมิ เป็นภาพยนตร์ที่สร้างขึ้นใหม่จากเรื่องเดิม “Key Of Life” ที่เคยสร้างเมื่อปี 2012 (Remake of 2012)

ยูแฮจินผู้รับบทฮยองวุค แสดงได้ดีโดยเฉพาะฉากบู๊ๆ เป็นดาราใหญ่ซึ่งแสดงแต่ภาพยนตร์ ไม่ค่อยแสดงพวกละครซีรี่ส์ เขาใช้ความสามารถในการแสดงมากกว่าหน้าตา ได้รับรางวัลหลายรางวัลเป็นการันตี

ส่วนนางเอกโจยูนฮีในบทรีนา นางเอกสวยน่ารัก แสดงได้ใสๆ ตามแบบของเธอ ละครซีรี่ส์ที่เธอแสดงได้ดีมากคือ “The Gentlemen of Wolgyesu Tailor Shop” คู่กับพระเอกอีดองกัน จากการร่วมงานกันในรื่องนี้ ทำให้โจยูนฮีแต่งงานกับอีดองกัน

Luck-Key กุญแจล็อกเกอร์ที่ถูกสับเปลี่ยน กลับส่งผลต่อชีวิตมากมาย จากโชคร้ายกลายเป็นโชคดีเพลงเปิดไพเราะเหมือนเพลงลูกทุ่งที่เป็นบุคลิกของฮยองวุค ภาพยนตร์ดูสนุก ด้วยเนื้อเรื่องง่ายๆ ได้หัวเราะดังๆ

อย่างที่นักเขียนใหญ่ท่านหนึ่งบอกว่า “การหัวเราะ คือบำเหน็จ คือโบนัสของการเกิดมามีชีวิต”