สิ่งที่ผมไม่รู้มาก่อน เกี่ยวกับการขี่มอเตอร์ไซค์ จากเชียงใหม่ไปสิงคโปร์คนเดียว (29)

ต้นไม้แบบจัดเต็มสองข้างทาง ตามคอนเซ็ปต์ของประเทศสิงคโปร์คือรีสอร์ตซิตี้ หรือการ์เด้นซิตี้ ไม่เกินไปกว่าความจริงเลยแม้แต่น้อย

ไฟจราจรทั้งหมดอยู่ข้างล่างกิ่งไม้อย่างเป็นระเบียบอย่างยิ่ง ไม่มีกิ่งไม้หรือใบไม้บดบังไฟจราจรแม้แต่จุดเดียว บนไฮเวย์ที่ทอดยาว

หมอกจางๆ อากาศที่เย็นสบายหลังฝนที่ตกเมื่อคืน ถนนเปียกชื้น เส้นถนนที่คมกริบ ความสมบูรณ์แบบของแสงไฟ อาบอยู่บนผิวจราจรอย่างนุ่มนวลเนียนราวกับผิวของเจ้าหญิงนามโยดาห์ ที่แสดงโดยไอศวรรยา ไร จากหนังเรื่องโยดาห์ อัคบาร์

เมื่อรวมกันทั้งหมดเป็นภาพที่เหลือเชื่อเหนือจริง หากเป็นภาพวาดจะจัดอยู่ในหมวดศิลปะเซอร์เรียล เพราะให้ความรู้สึกว่าท้องถนนแบบนี้มีอยู่แต่เพียงบนสวรรค์ชั้นฟ้า ไม่สามารถมีอยู่ได้จริงบนโลกมนุษย์ที่ไม่สมบูรณ์แบบใบนี้ มันงดงามถึงเพียงนั้น

ความงามระดับนั้นไม่ละเว้นนุสราด้วยเช่นกัน กระทั่งเธอถึงกับรำพึงออกมาผ่านไมโครโฟนที่อยู่ในหมวกกันน็อกโชอิสีขาวของเธอ สู่ลำโพงในหมวกกันน็อกโชอิสีดำของผม

“สวยมากจริงๆ”

ความงามระดับนั้นเปรียบเสมือนปาฏิหาริย์ ปาฏิหาริย์คือสิ่งที่สื่อสารอย่างชัดเจนโดยการกระทำ โดยการกระทำของพระเจ้า

น้ำตาแห่งความตื้นตันเอ่ออยู่ในตา อยู่ในหมวกกันน็อกโชอิสีดำ บทเพลงสรรเสริญพระเจ้าจากหนังเรื่องเดียวกันตอนหนึ่ง

“โอ้พระเจ้า ผู้เปลี่ยนแปลงโชคชะตาให้กับผู้สิ้นหวัง”

ความคิดผุดขึ้นในจิตใจ… “ลูกเอ๋ย หนทางของเจ้านั้นข้าดูแลอยู่ เจ้าเพียงไม่เข้าใจ ดูสิ ชีวิตของเจ้านั้นมหัศจรรย์แค่ไหน…”

ปาฏิหาริย์ทำให้เข้าใจภารกิจของชีวิต ทำให้เข้าใจภารกิจธุรกิจครอบครัว ชัดเจน เป็นที่ประจักษ์ มันคือวิถีชีวิตที่ไม่รู้หนทาง มันคือความสนุกสนานของพระเจ้า มันคือชีวิตของเรา…

เสมือนองค์ราชาอัคบาร์รำพึงออกมาเมื่อครั้นก่อนตัดสินใจแต่งงานกับเจ้าหญิงโยดาห์ ขณะทำความเข้าใจภารกิจสำคัญของชีวิต “เป้าหมายนั้นชัดเจน หนทางเล่า?”

แล้วเราก็มาถึงด่านวู้ดแลนด์

ฝั่งขาเข้าจากมาเลเซีย มีรถมากโดยเฉพาะรถมอเตอร์ไซค์ ส่วนขาออกมีเพียงนุสรา เจ้าสองสูบเสียงเพราะ และเจ้านายของมัน

“มันเป็นขากลับ ไม่ต้องกังวล” บอกตัวเอง มาถึงเคาน์เตอร์ ยื่นพาสปอร์ตให้ เจ้าหน้าที่บอก “จอดรถ และลงไปที่สำนักงาน”

เฮ้อ แล้วเราก็เข้ามาอยู่ในสำนักงานตรวจคนเป็นครั้งที่สาม ถึงแม้จะเป็นขาออก เราก็เก็บมือถือไว้อย่างดี ความคิดผลิตความกังวลทำงานได้ดีขึ้น และมีประสิทธิภาพ

สงสัยจะพลาดทีอีอาร์พีสักจุดสองจุดมั้ง? หรือใช้ความเร็วเกินกำหนดไป? หรือจอดรถผิดที่ผิดทางไม่ถูกต้องตามกฎระเบียบ?

ความคิดผลิตความกังวลทำงานได้มีประสิทธิภาพมากขึ้นมาก มีประสิทธิภาพมากขึ้นเป็นอย่างยิ่ง มีประสิทธิภาพจนหน้าซีดเผือด

สิงคโปร์มีกฎหมายโบย เฆี่ยนด้วยหวาย

โอ้พระเจ้า ซวยละกู

หลายปีก่อนมีเด็กอเมริกันมาพ่นกำแพงทำบ้านเมืองสิงคโปร์สกปรก ถูกตำรวจจับ ศาลสั่งโบย

สถานทูตอเมริกันออกมาคัดค้านเต็มที่ มีประชาชนชาวอเมริกันชูป้ายประท้วงในอเมริกา เรียกร้องเรื่องสิทธิมนุษยชน ข่าวเต็มหน้าหนังสือพิมพ์ สิงคโปร์ประเทศเล็กขนาดพื้นที่ 1% ของบางรัฐในอเมริกา จะสู้อะไรประเทศผู้ยิ่งใหญ่ระดับนั้นได้

แต่สิงคโปร์ก็คือสิงคโปร์ ในประเทศนี้ กฎก็คือกฎ วันโบยมาถึง โดนโบยครบตามจำนวนที่ศาลสั่ง

จนถึงวันนี้ ไม่มีข่าวใครพ่นกำแพงในสิงคโปร์อีก

แต่เราคงจะคิดมากไป

เจ้าหน้าที่ปั๊มในพาสปอร์ตให้โดยไม่มีคำถาม

ก่อนออกมาหันไปถามเจ้าหน้าที่ในด่านวู้ดแลนด์รามัญ

“มีคนไทยขี่มอเตอร์ไซค์เข้ามาบ่อยไหม”

“ไม่บ่อย ไอเพิ่งเคยเจอยูคนแรก”

“โอเค แต้งกิ้ว”

แล้วเราก็ออกจากที่นั้นด้วยความโล่งใจ ปลอดภัยสบายหลังไม่ต้องโดนโบย ใบหน้ามีรอยยิ้มเยี่ยงผู้ชนะที่สามารถตีค่ายกลวู้ดแลนด์แตกอย่างราบคาบ เป็นชัยชนะเบ็ดเสร็จเด็ดขาด

มาถึงมาเลเซีย เหมือนเช่นเคยไม่ต้องถอดหมวกกันน็อก ไม่ต้องลงจากเจ้าสองสูบ และถึงแม้ท่านหัวหน้าด่านตรวจคนเข้าเมืองมาเลเซียที่สวย และพูดภาษาไทยได้งดงามหมดจดจะไม่ได้มาต้อนรับเรา เราก็รับรู้ได้ว่ามาเลเซียให้การต้อนรับเรา ให้การต้อนรับเราดีกว่าฮิลล์ตันสิงคโปร์ซะอีก

ไม่กี่นาทีถัดมา เจ้าสองสูบเรียงเสียงเพราะ เจ้านายของมัน และนุสรา ก็สัมผัสสายลมอยู่ในเมืองยะโฮร์บาห์รู นุสราดูอิ่มเอมใจกับประสบการณ์ขี่มอเตอร์ไซค์ข้ามประเทศครั้งแรกในชีวิตของเธอ

เราฝากมอเตอร์ไซค์ไว้ที่ไทรอัมป์ยะโฮร์บาห์รู ฝากไว้กับเบน ยังไม่แน่ใจว่าจะบินกลับมาขี่ หรือจะใส่รถกลับบ้าน

จากนั้นก็ขึ้นเครื่องบินจากยะโฮร์บารูห์ไปกัวลาลัมเปอร์ นอนที่สนามบินกัวลาลัมเปอร์หนึ่งคืน แล้วก็บินตรงจากกัวลาลัมเปอร์กลับสู่เมืองที่สมบูรณ์แบบที่สุดสำหรับเรา…เชียงใหม่