กรณีประชาธิปัตย์ ถูกคาดหมายว่าจะได้ ส.ส.ต่ำร้อยนั้น

แน่นอน ย่อมเป็นการหยามหยันหัวหน้าพรรคที่ชื่อ “อภิสิทธิ์ เวชชาชีวะ”

อย่างมิต้องสงสัย

เพราะปักธงเป้าหมายเอาไว้ที่ 140 ที่นั่ง

บวก-ลบตามสภาวะ

การมาคาดการณ์จะได้ต่ำร้อย

รับไม่ได้ และนำมาสู่ “สัญญาประชาคม” จากหัวหน้ามาร์คทันควัน

นั่นคือ หากพรรคประชาธิปัตย์ได้ต่ำร้อย พร้อมจะรับผิดชอบ

ซึ่งคงไม่ต้องตีความอะไรให้วุ่นวาย

ง่ายๆ ประชาธิปัตย์ต่ำร้อย

อภิสิทธิ์ลาออกจากหัวหน้าพรรค

แน่นอน 100%

มีเสียงเชียร์ต่อ “จุดยืน” ดังกล่าว

ด้านหนึ่ง เป็นการแสดงสปิริตอันถูกต้อง

อีกด้านหนึ่ง หากแยกแยะเสียงเชียร์ดีๆ จะแฝงความดีใจ โล่งใจ เอาไว้ด้วย

โดยเฉพาะฝ่ายที่ประสงค์จะดึงเอาพรรคประชาธิปัตย์ไปร่วมขั้วตั้งรัฐบาล

ที่เสนอชื่อ พล.อ.ประยุทธ์ จันทร์โอชา เป็นนายกฯ

อย่างที่ทราบกันดี นายอภิสิทธิ์ค่อนข้างหัวเด็ดตีนขาดกับนายกฯ ว่าไม่ควรเป็นคนที่สืบทอดจากคณะรัฐประหาร

จุดยืนนี้เหมือนการสร้างกำแพงขวางกั้น พล.อ.ประยุทธ์

จึงนำมาสู่ปฏิบัติการหลายอย่างเพื่อทลายกำแพงนั้น

ที่มีเค้าและร่องรอยมากสุดก็คือ การโค่นนายอภิสิทธิ์ลงจากหัวหน้าพรรค จากกลุ่ม กปปส.ในพรรค

ซึ่งแม้จะทำได้อย่างมีพลังระดับหนึ่ง

แต่ก็ไม่มากพอที่จะโค่นนายอภิสิทธิ์ลงได้

พรรคประชาธิปัตย์จึงเหมือน “ก้าง” คอยขวางคอฝ่ายหนุน พล.อ.ประยุทธ์ต่อไป

ขั้ว พล.อ.ประยุทธ์ทำได้เพียงพยายามมองในแง่ดีเอาไว้

คือ หลังเลือกตั้ง เมื่อทราบผลดีแล้ว

1) นายอภิสิทธิ์อาจเปลี่ยนใจ

2) พรรคประชาธิปัตย์อาจมีมติ “หักคอ” ใช้เสียงส่วนใหญ่เข้าร่วมรัฐบาล พล.อ.ประยุทธ์ โดยทิ้งนายอภิสิทธิ์ไว้ข้างหลัง

3) อาจเกิดกลุ่มงูเห่า แยกตัวออกไป

ทั้ง 3 ประการ มีโอกาสเป็นไปได้ทุกทาง

แต่ในแง่ความเป็นพรรคเก่าแก่ อาจจะไม่สง่างามนัก

ทุกอย่างจึงไม่ชัดเจน

แต่แล้วเมื่อมีประเด็นประชาธิปัตย์ต่ำร้อยแล้วนายอภิสิทธิ์รับปากจะลาออกขึ้นมา

ฟ้าก็เปิดกว้างขึ้นอีกพอสมควร

นั่นคือ หากประชาธิปัตย์ไม่แพ้หลุดลุ่ย

ยังได้เสียงระดับ 80-90 กว่าๆ ก็ยังถือว่าเป็นพรรคหลักที่จะชี้ขาดว่าใครจะได้เป็นนายกฯ

นายอภิสิทธิ์ก็ต้องรับเสียงปรบมือผู้มีสปิริตสูงไป ด้วยการลาออกไปตามที่รับปากไว้

ส่วนพรรคประชาธิปัตย์ก็มีโอกาสที่จะเอนเอียงไปยังขั้ว พล.อ.ประยุทธ์สูงมาก

เรียบร้อยโรงเรียน คสช.

ประชาธิปัตย์ต่ำร้อยจึงกลายเป็นเงื่อนไขช่วยคลี่คลายการรวมขั้วหนุน พล.อ.ประยุทธ์

ขึ้นมาแบบ “ดื้อๆ” อย่างนี้เอง!!