วันก่อน มีน้องทีมงาน “บอดี้สแลม” ติดต่อขอสัมภาษณ์เพื่อใช้ประชาสัมพันธ์คอนเสิร์ต “BODYSLAM FEST วิชาตัวเบา LIVE IN ราชมังคลากีฬาสถาน”

คอนเสิร์ตครั้งใหญ่ในชีวิตของ “ตูน” และเพื่อน

เจอ “ตูน” เมื่อสัปดาห์ที่แล้ว เขาก็พูดถึงคอนเสิร์ตครั้งนี้เหมือนกัน

ตอนแรกผมก็งง เพราะระดับ “บอดี้สแลม”

ต่อให้เป็นสนามกีฬาราชมังคลาสถานที่จุคนได้ 65,000 คน

ยังไงก็เต็ม

เพราะคอนเสิร์ตครั้งก่อน “LIVE IN คราม” ก็เล่นที่นี่

ครั้งนั้นจองแป๊บเดียวเต็ม

“แต่ครั้งนี้ผมเล่น 2 รอบนะครับ” ตูนบอก

2 รอบ ก็คือ 130,000 คน

ครับ “ตูน” ยังเหมือนเดิม

เขายังชอบท้าทายกับเป้าหมายใหม่ๆ ในชีวิต

เล็กๆ ไม่ ใหญ่ๆ “ตูน”

“2 รอบก็เต็มอยู่แล้ว”

เขาทำท่ายกมือไหว้ท่วมหัว

“ขอให้เป็นจริงเถอะครับ”

“ตูน” บอกว่า ตอนคอนเสิร์ตครั้งที่แล้ว เขาสงสารน้องๆ ที่จองบัตรไม่ทัน

ครั้งนี้ก็เลยเปิด 2 รอบเลย

วันที่ 9-10 กุมภาพันธ์ ครับ

บัตรจะเปิดให้จองวันที่ 6 มกราคม

ตอน 10 โมงเช้านะครับ

ตามหลักธุรกิจคอนเสิร์ตแบบ “เพลย์เซฟ”

เขาจะเปิดรอบเดียวก่อน ถ้าเต็มแล้วค่อยเปิดเพิ่ม

เป็นกลยุทธ์ที่ได้ทั้งภาพ ได้ทั้งเงิน

ไม่เสี่ยง

แต่ “ตูน” ไม่อยากทำแบบนั้น เขาอยากให้แฟนๆ ได้เลือกเลยว่าอยากจะมาดูวันไหน

เพราะมีบางคนอยากดูรอบสุดท้ายมากกว่ารอบแรก

ถ้าเปิดเพิ่มทีหลัง คนที่จองวันแรกจะเสียดาย

นอกจากนั้นยังมีแฟนเพลงที่ชอบ “บอดี้สแลม” มากๆ กลุ่มหนึ่งอยากดู 2 รอบ

“ตูน” คิดละเอียดมากครับ

เขาบอกว่า 2 รอบ บางช่วงเขาจะเล่นไม่เหมือนกัน

กลัวแฟนเพลงที่ดู 2 รอบจะเบื่อ

เอากับเขาสิ

ก่อนวันสัมภาษณ์ ทีมงานส่งคำถามล่วงหน้า

คำถามส่วนใหญ่ก็เป็นเรื่องเกี่ยวกับวง “บอดี้สแลม”

รู้จักจากอะไร, เคยดูคอนเสิร์ตไหม, มีเพลงอะไรเป็นซาวด์แทร็กในชีวิตบ้าง ฯลฯ

การรู้คำถามล่วงหน้าทำให้เรามีเวลาทบทวนเรื่องเก่าๆ ที่ผ่านมา

ผมบอกน้องๆ ว่า จริงๆ ผมไม่ใช่แฟนเพลง “บอดี้สแลม” แบบร้องได้ทุกเพลง

ส่วนใหญ่เป็นพวกชอบ “ซ้ำ” มากกว่า

คือ ท่อนฮุกเมื่อไรจะเข้าไปมีส่วนร่วมด้วยทันที

และผมไม่ใช่มนุษย์ “คอนเสิร์ต”

เพราะดู “คอนเสิร์ต” ระดับนับนิ้วได้

น้อยมาก

เคยดูคอนเสิร์ต “LIVE IN คราม”

แต่เป็นการดู “ดีวีดี”

เปิดดูบนรถตอนไปเมืองจันท์

โห…สุดยอดแห่งความมันส์

ยิ่งใหญ่มาก

ผมเคยดูคอนเสิร์ต “บอดี้สแลม” จริงๆ ครั้งเดียว

เป็นคอนเสิร์ตเล็กๆ ปิดท้ายโชว์ “เจาะใจ The Moment 3” ของเจเอสแอล เมื่อหลายปีมาก่อน

ที่โรงหนังสกาลา

ใครจะนึกว่า “ตูน” ที่เจอกันตอนก่อนเริ่มงาน คนที่พูดเสียงเบาๆ นุ่มๆ

พอขึ้นเวทีแล้วจะกลายเป็นอีกคนหนึ่ง

ยังประทับใจตอนที่เขาบอกว่าทุกคนล้วนมี “ความฝัน”

ให้คนดูกำ “ความฝัน” แล้วชูมือขึ้นมา

ก่อนที่เริ่มร้องเพลง “ความเชื่อ”

…ชีวิตมันต้องเดินตามหาความฝัน

หกล้มคลุกคลานเท่าไหร่

มันจะไปจบที่ตรงไหน

แต่จะยังไงก็ต้องไปให้ถึง…

ครับ วันนั้นผมหลงเชื่อ “ตูน”

กำ “ความฝัน” ไว้ในมือเหมือนกัน

“ตูน” สั่งให้ชูมือ

ผมก็ชู

แต่พอจบเพลง ผมเผลอปล่อยมือ

จนวันนี้ “ความฝัน” ก้อนนั้นยังหาไม่เจอเลยครับ

เรื่องนี้ “ตูน” ต้องรับผิดชอบ

มีคำถามหนึ่ง เขาถามว่ามีเพลงไหนของ “บอดี้สแลม” ที่เป็น “ซาวด์แทร็ก” ในชีวิต และอยากร่วมร้องในคอนเสิร์ตนี้บ้าง

อ่านคำถามครั้งแรกตกใจ

นึกว่าจะให้ขึ้นเวทีไปร้องคู่กับ “ตูน”

จริงๆ ก็คือ อยากตะโกนร้องเพลงไหนในคอนเสิร์ตนี้บ้าง

ผมนึกถึงเพลง “แสงสุดท้าย” ครับ

เพลงที่ “ตูน” ต้องร้องตลอดโครงการ “ก้าวคนละก้าว”

ไปจังหวัดไหนก็เจอ

เคยนั่งอ่านเนื้อเพลงอย่างละเอียด

เป็นเพลงที่มีพลังมาก

ฟังแล้วเกิดแรงฮึด

…ไม่ยอมแพ้

ตอนที่อ่านเนื้อเพลงนี้ ผมนึกถึงเพลงเพื่อชีวิตเพลงหนึ่งที่ผมชอบมาก

“แสงดาวแห่งศรัทธา”

“จิตร ภูมิศักดิ์” แต่งเพลงนี้ตอนอยู่ในคุก

“พายุฟ้าครืนข่มคุกคาม

เดือนลับยามแผ่นดินมืดมน

ดาวศรัทธายังส่องแสงเบื้องบน

ปลุกหัวใจปลุกคนอยู่ทุกครา”

ในคืนที่มืดมิดของชีวิต แค่ “แสง” จากดวงดาวบนท้องฟ้าก็ทำให้เขามี “ความหวัง”

เช่นเดียวกับเพลง “แสงสุดท้าย”

“นาทีที่ความฝันนั้นพร้อมเป็นเพื่อนตาย

เส้นทางนี้ฉันยังมีจุดหมาย

ตราบใดที่ปลายท้องฟ้ามีแสงรำไร

จะไปจนถึงแสงสุดท้าย…”

ไม่ว่ายุคสมัยใด แสงสว่างเพียงนิดเดียวก็สามารถกลายเป็นแสงแห่ง “ความหวัง” ได้

สำหรับคนที่ไม่ยอมแพ้

คอนเสิร์ตนี้ถ้ามีโอกาส ผมอยากขอ “พี่นิค จีนี่” แวบไปดูหลังเวทีสักนิด

จะเดินเบาๆ ไม่พูดอะไรเลย

รับรองว่าไม่ทำตัวเกะกะคนทำงาน

ผมจะทำตัวเป็น “กล้องวงจรปิด” เก็บภาพไว้ในใจเงียบๆ

อยากซึมซับบรรยากาศก่อนเริ่มคอนเสิร์ตครั้งยิ่งใหญ่ของเมืองไทย

“พี่จะไปดูวันไหนครับ” น้องถาม

ผมนั่งนึก

ยังไม่ได้คิดเรื่องนี้เลยครับ

“จะไปดูวันไหน ยังไม่รู้เลย” ผมตอบ

“รู้แต่ว่าจะไปดูแน่นอน”