ที่มา | มติชนสุดสัปดาห์ ฉบับวันที่ 18 - 24 พฤศจิกายน 2559 |
---|---|
คอลัมน์ | การ์ตูนที่รัก |
ผู้เขียน | นพ.ประเสริฐ ผลิตผลการพิมพ์ |
เผยแพร่ |
หมัดที่ 1 หมัดเดียว
ลูกไฟยักษ์ประหนึ่งไฟประลัยกัลป์ สิ้นควันปรากฏอสุรกายละม้ายคล้ายชาวดาวนาเม็ก มันว่ามันมาเพื่อกำจัดมนุษยชาติตัวการทำโลกสกปรกให้สิ้นซาก
พลันปรากฏร่างฮีโร่หัวล้าน ผู้ประกาศว่าทำงานฮีโร่เป็นงานอดิเรก
หมัดเดียว! ร่างต่างดาวนั้นแหลกเป็นชิ้นๆ
“ปัทโธ่เว้ย! เผลอซัดร่วงในหมัดเดียวอีกแล้ว”
สามปีก่อน ตอนนั้นเขาเป็นมนุษย์เงินเดือนยังมีเส้นผมครบถ้วน เซ็งงาน เซ็งชีวิต กำลังเดินกลับบ้าน ระหว่างทางพานพบมนุษย์ก้ามปูละม้ายศัตรูตัวฉกาจของยอดมนุษย์อุลตร้าแมน
มันหัวเราะ “ปุกุปุกุปุกุปุกุ”
“เปล่า ไม่ใช่มนุษย์เงินเดือน เป็นคนตกงาน เพิ่งไปสมัครงานมา” เขาบอก หน้าเซ็งชีวิต
เมื่อพบว่ามนุษย์ปูคิดฆ่าเด็กชายคนหนึ่งที่เอาปากกาไปวาดหัวนมให้มันตอนมันหลับ เขาจึงวางกระเป๋าลง เบื่อหางานเต็มทีแล้ว เป็นฮีโร่ดีกว่า
ว่าแล้วคล้องเน็กไทเข้ากับตาที่โปนออกมาของเจ้ามนุษย์ปูแล้วกระชากสุดแรงไส้ทะลักด้วยการลงมือครั้งเดียว
จากนั้นหายไปฝึกวิชาสามปี หัวโล้นหมด
สองพี่น้องสมองกล้ามตัวใหญ่ยักษ์เทียมเมฆ เขาซัดหมัดเดียวล้มครืนทับทั้งเมืองพินาศ
มนุษย์ใต้พิภพปรากฏตัวเป็นฝูงเพื่อยึดโลกเบื้องบนคืน เขาใช้หมัดเดียวยิงรัวๆ ตายสิ้นทั้งกองทัพแม้พระราชาใต้พิภพโผล่ขึ้นมาก็หมัดเดียวจบ
เวลาผ่านไป เขาเฉยๆ กับงานที่ทำเมื่อไรไม่รู้ตัว
“ไม่กลัว ไม่ดีใจ ไม่ตึงเครียด ไม่โกรธแค้น”
ไม่รู้สึกแม้แต่น้อยว่าความชั่วร้ายทั้งโลกจะหายไป การปรากฏตัวของเราไม่ส่งผลกระทบอะไรแม้แต่น้อย ก็ไม่เป็นไร เพราะเป็นฮีโร่ขำๆ อยู่ก่อนแล้ว
“แต่ว่าตอนนี้ เรากำลังจิตตกชนิดสุดขั้ว” เขานั่งคุดคู้ “นี่เราสูญเสียอะไรบางอย่างเพื่อแลกกับพลังงานมหาศาลน่ะหรือ”
ช่วงหลังๆ เขาไม่ตื่นเต้นอะไรกับการต่อสู้ ฆ่าสัตว์ร้ายสักตัวเหมือนบี้มดบี้แมลงง่ายๆ “ไม่รู้สึกอะไรแม้แต่น้อย” ว่าแล้วบี้ยุงไปหนึ่งตัว
Existential depression หมายถึงภาวะซึมเศร้าที่เกิดขึ้นเมื่อผู้ป่วยเผชิญความไม่มีอยู่จริงของชีวิต ได้แก่ ความตาย หรือขาดอิสรภาพ หรือโดดเดี่ยว หรือชีวิตไร้ความหมาย
เขาไม่ได้เผชิญความตาย ที่จริงเขาห่างจากความตายมากเกินไปด้วยซ้ำ นั่นทำให้ชีวิตไร้ความหมาย
เขาไม่ได้ขาดอิสรภาพแต่อยู่โดดเดี่ยวมานาน อย่างน้อยก็ตั้งแต่สมัยตกงานแล้วหลีกหนีไปซุ่มฝึกฝีมือ ครั้นบรรลุแล้วก็ไม่พบคู่ต่อกรอีกเลย จึงทำให้ชีวิตไร้ความหมาย
สรุปว่าเขากำลังมีอาการซึมเศร้าเนื่องจากมีชีวิตที่ว่างเปล่านานเกินไป
หลังตบยุงตายไปหนึ่งตัว พลันพบว่าฝูงยุงนับล้านบินมาเต็มท้องฟ้า เป็นภัยพิบัติระดับอสูร นำโดยมอสคิโตเกิร์ลสวยพันธุ์ดุ
ทันใดนั้น เจนอส ไซบอร์กผมทองหล่อเหลาเอาตัวเข้าแลก จนกระทั่งร่างกายหวิดขาดสองท่อน แต่เด็ดได้แค่ขาของมัน มันพุ่งจู่โจมอีกครั้งเดียวเจนอสต้องตายแน่
“ผัวะ” หัวโล้นโผล่มาจากไหนไม่รู้ตบมอสคิโตเกิร์ลตาย “ชั้นชื่อไซตามะ”
เกินครึ่งเล่มกว่าจะรู้ชื่อพระเอก
เจนอสซ่อมแซมตนเองเสร็จแล้วขอเป็นศิษย์ ไซตามะปฏิเสธ เจนอสจึงแนะนำตัวด้วยคำบรรยายเชิงพรรณนาสองหน้าเต็มแบบไม่มีรูปประกอบ ไซตามะขอแค่ 20 คำ
เหมือนไซตามะอยู่ในโลกการ์ตูนมานานจึงอ่านอะไรยาวๆ ไม่ได้ ได้อย่างมากคำบรรยาย 2-3 ประโยค และคำพูดสั้นๆ ในบัลลูน
ที่แท้มอสคิโตเกิร์ลเป็นหนึ่งในนักสู้จากบ้านวิวัฒนาการที่เร่งพลังและปัญญาสิงสาราสัตว์ได้สำเร็จ ครานี้พวกมันดาหน้ากันมามากมายประมาณครึ่งสวนสัตว์ ไซตามะและเจนอสรวมพลังรับมือไม่หวาดไม่ไหวจนกระทั่งถึงคิวราชสีห์ขนทอง
ราชสีห์ขนทองปล่อยพลัง “พยุหะดาวตกราชสีห์พิฆาต” คืออาวุธลับที่พุ่งลงมาประหนึ่งฝนดาวตก
ไซตามะออก “หมัดสามัญต่อเนื่อง” ทั้งฝนดาวตกและราชสีห์ก็หายไป
ไซตามะไม่รับเจนอสเป็นศิษย์ง่ายๆ แต่เขาต้องหาคนมาช่วยบำบัดอาการซึมเศร้า แม้เจนอสจะเป็นไซบอร์ก ก็ยังดีกว่าไม่มีใคร
หุ่นก็ยังดี