พลันที่กรณีของ เบส อรพิมพ์ อื้อฉาวขึ้น สำนวนไทยสำนวนหนึ่งก็ปรากฏขึ้น

“ปลาหมอ” ตายเพราะ”ปาก”
จากนั้น ความรู้ในเรื่องของ “ธรรมชาติศึกษา” ก็เรียงแถวมาให้ได้พิจารณา
ทำไมจึงว่า “ปลาหมอ” ตายเพราะ “ปาก”
คำอธิบายจาก ขุนวิจิตรมาตรา (สง่า กาญจนาคพันธุ์) ผ่านหนังสือ “สำนวนไทย” คือ
ปลาหมอเวลาอยู่ใต้น้ำจะพ่นน้ำขึ้นมาเห็นปุดๆที่ผิวน้ำ
คนตกเบ็ดเห็นผิวน้ำเป็นฟองปุดๆก็รู้ว่าที่ตรงนั้นมีปลาหมอเอาเหยื่อล่อตกเบ็ดขึ้นมาได้
จึงได้ว่า ปลาหมอตายเพราะปาก
กรณีของ เบส อรพิมพ์ จึงเข้าข่าย “ปลาหมอตายเพราะปาก” ยิ่งกรณีของ เทอดศักดิ์ เจียมกิจวัฒนา ยิ่งแจ่มชัด
หากไม่พ่นฟองปุดๆแล้วใครเล่าจะรู้

กระนั้น วิถีแห่ง”ปาก”ของ เบส อรพิมพ์ เมื่อประสานเข้ากับของ เทอดศักดิ์ เจียมกิจวัฒนา

ก็เข้าข่าย “หมองูตายเพราะงู”
ลองหยิบหนังสือ “พจนานุกรม ฉบับมติชน” พลิกไปยังหน้า 909 ก็จะพบ
หมองู ผู้ที่มีความชำนาญในการจับงู
หมองูตายเพราะงู เป็นสำนวนหมายถึง พลาดในเรื่องที่ตนชำนาญ
ชำนาญเหมือนกับ เบส อรพิมพ์
ชำนาญเหมือนกับ เทอดศักดิ์ เจียมกิจวัฒนา เพียงแต่มิได้เป็น “หมองู” หากแต่เป็น”นักพูด”
คำถามก็คือ เบส อรพิมพ์ พลาดจริงหรือ
คำถามก็คือ เทอดศักดิ์ เจียมกิจวัฒนา พลาดจริงหรือ

กรณีของ “หมองู” ก็ดำเนินไปเช่นเดียวกับกรณีของ “มือดาบ”ในยุทธภพ

มีบทสรุปในลักษณะคล้ายกันอย่างยิ่ง
นั่นก็คือ “ผู้ใดใช้ดาบก็มักจะตายเพราะคมดาบ” เข้าทำนอง “หมองูตายเพราะงู”
1 เป็นเรื่องของ “หมอ” 1 เป็นเรื่องของ”มือดาบ”
ไม่ว่าจะเป็นหมอก็มีโอกาส “พลาด” ไม่ว่าจะเป็นนักดาบก็มีโอกาส “พลาด”
คำเตือนนี้จึงมิให้ “ประมาท”
เหมือนกับเป็นคำเตือนต่อ”หมองู” เหมือนกับเป็นคำเตือนต่อ”มือดาบ”
แต่ก็ครอบคลุมถึง “นักพูด”
ไม่ว่าจะเป็น เบส อรพิมพ์ ไม่ว่าจะเป็น เทอดศักดิ์ เจียมกิจวัฒ นา ล้วนหนีไม่พ้น
เหมือนกับ”ปลาหมอ”ที่ต้องตายเพราะ”ปาก”
เหมือนกับ “หมองู” ที่ต้องตายเพราะ “งู”