หนังสือเรียนสำหรับเด็ก เล่มใหม่ (๑๗)

๑มีนิยายวิทยาศาสตร์เรื่องหนึ่ง นางเอกเป็นตำรวจ เธอเป็นตำรวจที่ดีมาก แต่ที่เธอดีได้ เพราะเธอใช้ Regulator

๒ มนุษย์ใช้ Regulator มันคืออะไรบางอย่างที่ฝังอยู่ในตัวมนุษย์ เปิด-ปิดได้ เวลาเปิด มันจะเข้าไปควบคุมระดับฮอร์โมนในสมอง ทำให้จิตใจของเราสงบนิ่ง เหมือนผู้บรรลุโสดาบัน เพราะทุกอย่างเราจะคิดอย่างคนมีเหตุผล ไม่กระวนกระวาย ไม่สับสน และไม่เอาอารมณ์ส่วนตัวมากำหนด

มันจึงเหมาะกับคนที่เป็นเจ้าหน้าที่ ซึ่งรักษากฎหมาย

๓ เจ้าหน้าที่จึงมีส่วนคล้ายหุ่นยนต์ แต่ก็คล้ายผู้บรรลุ เพราะพวกเขามีความรับผิดชอบ มีหน้าที่ มีความดีบางอย่าง แต่ความแห้งนี้ก็หลีกเลี่ยงไม่ได้ เพราะทุกอย่างในโลกต้องมีทั้งข้อดีและข้อเสีย ชีวิตของโสดาบันเองก็มีข้อดีและข้อเสียด้วยเช่นกัน อยู่ที่เราจะคิดถึงมันหรือไม่

๔ แต่ Regulator จะเปิดตลอดเวลาไม่ได้ เพราะมันจะทำให้สมองเสีย จึงมีกฎอยู่ว่า อย่างน้อยที่สุด ในทุก ๒๔ ชั่วโมง ต้องมีหนึ่งชั่วโมงที่ปิดมัน

และเป็นหนึ่งชั่วโมงที่สมองนี้ตื่นอยู่

๕นางเอกในเรื่อง เป็นคนที่มีอดีต เคยทำความผิด ดังนั้น ในหนึ่งชั่วโมงที่สมองของเธอไม่มี Regulator เธอจึงเหมือนตกอยู่ในนรก แทบจะต้องฆ่าตัวตาย แต่เธอก็รู้ว่าต้องอดทน พยายามทำสมาธิ พยายามผ่านหนึ่งชั่วโมงนี้ให้ได้ เมื่อผ่านแล้ว

ทันทีที่ Regulator ทำงาน เธอก็กลับมาเป็นใครคนหนึ่ง ที่นิ่งสงบ มีความสุข มีเหตุผล และทำงานได้อย่างมีประสิทธิภาพ

๖ Regulator จึงเป็นการบรรลุ ที่ผู้ใช้ต้องจ่ายราคา ในทุกวัน เธอจะกลับมาเป็นคนเดิมที่เปลือยเปล่า ต้องเผชิญหน้ากับความทุกข์ของจิต แทบจะทนไม่ได้

บางคนอาจบอกว่า มันสู้การบรรลุด้วยตนเองไม่ได้ก็จริง แต่อย่าลืมว่า การบรรลุด้วยตนเอง ทำได้เพียงไม่กี่คน ด้วยการฝึกฝนอย่างหนัก แต่ Regulator เป็นเทคโนโลยีที่ใช้ได้กับคนทุกคน เพียงพริบตาเดียว ชาวโลกก็บรรลุ

เพียงพริบตาเดียว ชาวโลกก็บรรลุโสดาบัน

ฉันไม่รู้ว่าคุ้มไหม เพราะความเปลี่ยนแปลงนี้มีผลกว้างใหญ่

๗ในโลกแห่งความเป็นจริง ข้อเสียของมัน น่าจะมีมากกว่านี้ ดังนั้น ชีวิตจึงควรเรียนรู้ที่จะบรรลุด้วยตนเองดีกว่าสิ่งที่เป็นเทคโนโลยี มันแอบแฝงผลข้างเคียง กว่าจะรู้ตัว มนุษย์ก็อาจจะดับสลายไปก่อน

แต่หาก Regulator หากเกิดขึ้นจริง ใช้ได้ผลจริง ฉันเชื่อว่ามนุษย์จะใช้มัน เพราะผลดีของมันนั้นมหาศาล

การเรียนรู้ที่จะทำสมาธิเพียงวันละหนึ่งชั่วโมง ย่อมง่ายดายกว่าการฝึกฝนทั้งชีวิตมากนัก สำหรับชาวโลกนับพันล้านคน และสังคมจะเปลี่ยนทันที เปลี่ยนแปลงไปสู่สิ่งที่คาดไม่ถึง ขอเพียงมนุษย์ทั้งโลก บรรลุโสดาบันด้วย Regulator

มันไม่น่าเชื่อ แต่นี่แหละคือโลกยุคใหม่ การเปลี่ยนแปลงด้วยเทคโนโลยีเพียงจึ๊ดเดียวเท่านั้น และเราก็เปลี่ยน

มนุษยชาติกำลังล่อแหลม กำลังเปราะบาง เหมือนยืนอยู่ริมผา

๘ในที่สุด วันหนึ่ง มนุษย์ต้องเลือกที่จะเป็น

๑ นักอุดมคติ

๒ นักเรียลลิสต์

สองข้อนี้เลือกไม่ง่าย อย่างที่ดูเหมือน

มันลึกซึ้ง มันยากสิ่งนัก

๙ฉันเคยรักผู้หญิงคนหนึ่งอย่างหลงใหล อย่างบูชา ฉันเชื่อว่า เธอดึงเอาส่วนที่ดีที่สุดของฉันออกมา แต่เธอไม่รักฉัน

เธอตอบปฏิเสธ

นี้คือมุมมองของนักอุดมคติ ที่เฉียดฉิวกับการคิดไปเอง ที่จริง หากฉันแต่งงานกับเธอ เราอาจอยู่ด้วยกันไม่ได้ มันเป็นเพียงภาพมายา

ในแง่เรียลลิสต์ เราจึงไม่ควรอยู่ด้วยกันเลย

แต่อะไรจริง อะไรถูกหรือผิด ไม่มีใครตอบได้ เราไม่อาจพูดได้ว่า อุดมคติอันนี้ผิด เพราะมันคืออุดมคติ สิ่งที่ทำให้มนุษย์สูงส่ง และเป็นอะไรที่ใหญ่กว่าตัวเอง

๑๐ ฉันเคยคิดว่า หากฉันได้แต่งงานกับเธอจริงๆ ฉันก็อาจจะอยู่กับเธอได้

แน่ละ ไม่ง่าย ฉันอาจต้องทนทุกข์ทรมานเป็นอันมาก แต่ความรักของฉันอาจยิ่งใหญ่กว่า ทำให้ฉันอดทนในสิ่งที่ทนไม่ได้ และนี่เองคือความยิ่งใหญ่ของอุดมคติ

และนี่เอง คือสิ่งที่ดีที่สุดในตัวฉัน