ภาพยนตร์ / นพมาส แววหงส์

THE GRINCH

‘สปิริตของคริสต์มาส’

 

กำกับการแสดง Yarrow Cheney, Scott Mosier

เสียงพากย์ Benedict Cumberbatch Cameron Seely Rachida Jones Pharell Williams

 

The Grinch เตือนให้รู้ว่าคริสต์มาสกำลังเวียนบรรจบครบรอบปีอีกแล้ว ฮอลลีวู้ดไม่เคยปล่อยให้ลืมเทศกาลสำคัญซึ่งฉลองพระประสูติกาลของพระเยซูคริสต์ และกลายเป็นโอกาสให้แทบทั้งโลกพลอยร่วมฉลองไปด้วย

ธุรกิจการค้าไม่ยอมปล่อยให้คนลืมคริสต์มาสกันง่ายๆ หรอก เพราะนี่คือโอกาสของการจับจ่ายใช้สอยและการให้ของขวัญสำหรับคนในครอบครัวและคนใกล้ชิด

ผู้เขียนคุ้นกับเดอะกรินช์ซึ่งเป็นตัวละครจากหนังสือสำหรับเด็กของ ดร.ซุส ในชื่อ How the Grinch Stole Christmas หรือที่รู้จักกันอีกชื่อว่า Dr.Seuss’ The Grinch

เป็นหนังสืออ่านง่าย มีสัมผัสคล้องจองลงตัว จนชวนให้ต้องหัวเราะออกมาดังๆ ในบางครั้ง ประมาณเดียวกับการฟังคนด้นกลอนสด หรือด้นเพลง อย่างเช่นเพลงอีแซว จนจังหวะสัมผัสลงตัวอยู่ในใจ แล้วคอยเงี่ยหูฟังต่อไปว่าคนแต่งจะหาคำอะไรต่อไปให้สัมผัสคล้องจองกัน

ข้อความที่พอจะคุ้นหูกันอยู่บ้าง ก็อย่างเช่น

“Maybe Christmas the Grinch thought, doesn’t come from a store.

Maybe Christmas, perhaps, means a little bit more.”

ดังนั้น เพื่อให้คนอ่านเชื่อในเรื่องที่กำลังจะเล่า คนเขียนก็บอกว่า

“Inside a snowflake like the one on your sleeve, there happened a story you must see to believe.”

 

หนังใหญ่เกี่ยวกับเดอะกรินช์ครั้งสุดท้ายที่เคยดูคือ How the Grinch Stole Christmas ที่จิม แคร์รี่ เล่นเป็นตาแก่ใจร้ายตัวเขียวคนนี้ ผู้เกลียดความสนุกรื่นเริงบันเทิงใจและพยายามขโมยคริสต์มาสไปจากเด็กในเมืองฮูวิลล์ นั่นคือ เมื่อ 18 ปีมาแล้ว และสร้างเป็นหนังที่ใช้คนแสดง

ปีนี้ The Grinch มาในรูปแอนิเมชั่น สร้างโดยค่ายหนัง Illumination ซึ่งทำหนังการ์ตูนที่ประสบความสำเร็จ อย่างเช่น Despicable Me 1-2-3, Minions, The Secret life of Pets, The Lorax และ Sing

เนื่องจากหนังการ์ตูนเรื่องหลักมักจะไม่ยาวมาก เพราะเป็นเรื่องสำหรับเด็ก ดังนั้น ก่อนจะถึงหนังเรื่องหลัก คราวนี้เราจึงได้ดูการ์ตูนสั้นซนๆ กวนๆ ของพวกมินเนียน ที่มีรูปร่างเหมือนแคปซูลยาสีเหลือง ซึ่งเกิดมาในฐานะลิ่วล้อของอภิมหาผู้ร้ายใน Despicable Me แล้วเกิดฮิตติดตลาดจนมีหนังของตัวเองตามมาอยู่เรื่อยๆ

หนังการ์ตูนสั้นครั้งนี้ชื่อว่า Yellow is the New Black แปลเอาความง่ายๆ ว่า สีเหลืองกลายมาเป็นสีฮิตแทนที่สีดำไปแล้ว จำได้ว่าข้อความนี้มาจากการ์ตูนซิมป์สัน แต่เป็นไงมาไงถึงได้กลายเป็นคำขวัญประจำตัวของพวกมินเนียนไปก็ไม่ทราบหรอกค่ะ

The Grinch เวอร์ชั่นปัจจุบันไม่ได้เสริมแต่งต่อเติมไปจากเรื่องราวในหนังสือมากนัก ตัวเดอะกรินช์ก็ดูใจร้ายน้อยกว่าจิม แคร์รี่ เยอะ อาจจะเป็นเพราะความเป็นการ์ตูนที่เป็นสัตว์ชนิดไหนก็ไม่กำหนดชัด ไม่ใช่คนแก่ใจร้ายแน่ๆ เพราะมีขนสีเขียวอื๋อทั้งตัว

แต่นี่คือนิทานเด็ก ดังนั้น อะไรก็เป็นไปได้ทั้งนั้น ไม่ต้องไปสงสัยค่อนขอดแคะไค้ให้มากเกินเหตุก็จะน่าได้ความสนุกมากกว่านะคะ

 

เดอะกรินช์อาศัยอยู่อย่างเดียวดายในโพรงถ้ำบนยอดเขาครัมเป็ต มีเพียงสุนัชชื่อแมกซ์ ทำหน้าที่คนรับใช้และตามไปไหนมาไหน

เนินเขาครัมเป็ตตั้งอยู่นอกเมือง มองลงมาข้างล่างเห็นหมู่บ้านฮูวิลล์

เดอะกรินช์ใช้ชีวิตประจำวันตามกิจวัตรซ้ำๆ กัน นับแต่ตื่นนอน โดยมีประดิษฐกรรมอำนวยความสะดวกทุกขั้นตอน นับแต่เครื่องชงกาแฟที่ซับซ้อน ไปจนถึงลิฟต์ขนของตัวเล็กแบบที่เรียกว่า dumbwaiter ที่แมกซ์สุนัขคู่ใจแบกถาดอาหารเช้าพาตัวเองขึ้นลิฟต์ขนส่งไปจนถึงเตียงนอน

หลังจากจิบกาแฟแล้ว แมกซ์ก็ช่วยเจ้านายแต่งตัว โดยเลือกเสื้อผ้าจากไม้แขวนที่มีตัวหนังสือเขียนบอกไว้อย่างชัดเจนว่าเป็นเสื้อผ้าสำหรับสวมใส่ในอารมณ์ไหน

แต่สำหรับเดอะกรินช์นั้น อารมณ์ประจำวันที่มีไว้ให้เลือกคือ “อารมณ์บูด หงุดหงิด ทุกข์ทรมาน ทุกข์ทรมานมาก ทุกข์ทรมานสาหัส ฯลฯ”

พูดง่ายๆ คือ เดอะกรินช์ไม่เคยตกอยู่ในอารมณ์ดี รื่นรมย์ หรือร่าเริงเลย ตลอดชั่วนาตาปี

คติสอนใจสำหรับเด็กตรงนี้คือ คนอารมณ์บูดย่อมไม่มีใครอยากอยู่ใกล้

แถมที่มากไปกว่านั้นคือ เสื้อผ้าทุกชุดที่แขวนอยู่เป็นสีเขียวขนปุยเหมือนกันทุกตัว แต่กระนั้นเดอะกรินช์ก็ยังเป็นคนเจ้าระเบียบเรียบกริบแบบไม่ยอมให้อะไรเล็ดลอดไปจากสายตา

เพื่อที่จะไม่ต้องเจอะเจอและสังสรรค์เสวนากับมนุษย์หน้าไหนในโลกบ่อยจนเกินจำเป็น เดอะกรินช์ซื้ออาหารตุนไว้กินตลอดปี แต่ขณะเดียวกันความเหงาก็กำลังกัดกินใจ ทำให้หันมาชดเชยด้วยการกินแบบสวาปาม และเสบียงกรังที่ตุนไว้ก็ร่อยหรอ จนถึงเวลาต้องลงจากเขาไปซื้อหามาเก็บไว้อีกครั้ง

อันเป็นเหตุให้เขาต้องเจอะเจอกับอารมณ์อันรื่นเริงที่สุดในรอบปีของพวกฮู หรือชาวฮูวิลล์ ขณะเมื่อเทศกาลคริสต์มาสใกล้เข้ามา

แสงไฟประดับประดา เสียงเอะอะเฮฮาอย่างรื่นเริง ทำท่าว่าจะเพิ่มขึ้นเป็นสามเท่าของทุกปี ซึ่งนับเป็นความทุกข์ทรมานใจอย่างสาหัสสำหรับคนไร้เพื่อนไร้ครอบครัวแบบเดอะกรินช์

เขาจึงตัดสินใจกำหนดภารกิจอันใหญ่โตให้ตัวเองทำในปีนี้

นั่นคือ การขโมยคริสต์มาสจากผู้คนทั้งหลาย…

 

…ในเมื่อตัวฉันไม่มีความสุข ก็ขออย่าให้คนอื่นมีความสุขกันไปให้ถ้วนทั่วหน้าเลย…

เขาคิดแบบคนใจแคบที่มีโลกทัศน์จำกัดอยู่แค่กับตัวเอง คิดว่าตัวเองเป็นจุดศูนย์กลางของจักรวาล ที่ทุกสิ่งทุกอย่างต้องหมุนอยู่โดยรอบตัว โดยจะกำหนดกฎเกณฑ์ให้โลกทั้งโลกเป็นไปตามใจของตัวเอง

ระหว่างที่เดอะกรินช์กำลังวางแผนขโมยคริสต์มาสด้วยความเห็นแก่ตัวอยู่นี้ หนูน้อยซินดี้-ลู ฮู (แคเมรอน ซีลี) ก็กำลังวางแผนการที่ปราศจากความเห็นแก่ตัวในการดักจับตัวซานตาคลอสไว้เพื่อขอของขวัญเป็นพิเศษให้คนที่เธอรักที่สุดในโลก

พลังตรงข้ามคนละขั้วกำลังสวนทางกันอยู่สำหรับเหตุผลเบื้องหลังการกระทำของตัวละคร และกลายเป็นแก่นเรื่องอันตรึงตราอยู่ในความทรงจำของนิทานคลาสสิคเรื่องนี้

นั่นคือ ความเห็นแก่ตัวกับความเสียสละ ความโดดเดี่ยวกับสัมพันธภาพ ความใจแคบกับความใจกว้าง

 

ดาราใหญ่คนเดียวที่ให้เสียงพากย์คือ เบเนดิกต์ คัมเบอร์แบตช์ นอกนั้นเป็นนักแสดงที่ไม่มีใครรู้จักหรือยังไม่รู้จัก แม้แต่คนเล่าเรื่องซึ่งมีบทบาทสำคัญเกือบจะพอๆ กัน ก็ยังเป็นชื่อที่ไม่มีใครรู้จัก

ชื่อของเบเนดิกต์ คัมเบอร์แบตช์ เป็นตัวดึงดูดสำคัญสำหรับผู้เขียน

เขาเป็นนักแสดงระดับแนวหน้า โดยเฉพาะจากการได้รับการเสนอชื่อเข้าชิงออสการ์จากเรื่อง The Imitation Game ซึ่งเป็นหนังที่ผู้เขียนชอบมากเรื่องหนึ่ง เพราะทำให้รู้เรื่องราวอันน่าเศร้าของบุคคลที่ส่งผลต่อชีวิตในโลกปัจจุบันมากที่สุดคนหนึ่งคืออลัน ทัวริง ผู้คิดค้นสิ่งประดิษฐ์ที่กลายเป็นต้นแบบของคอมพิวเตอร์ที่จะเปลี่ยนวิถีชีวิตของคนในศตวรรษที่ยี่สิบไปเลย

หนังเรื่องนั้นทำให้นึกขอบคุณอลัน ทัวริง อยู่เนืองๆ ในฐานะคนที่มีพระคุณที่สมควรระลึกถึงยามได้ใช้ประโยชน์จากคอมพิวเตอร์ในชีวิตการงานและชีวิตประจำวัน

และทำให้คัมเบอร์แบตช์กลายเป็นนักแสดงที่อยู่ในสายตามาตลอด และยิ่งชื่นชอบมากในบท ดร.สเตรนจ์ จากค่ายมาร์เวล ตัวละครตัวนี้น่าจะเป็นซูเปอร์ฮีโร่ ขวัญใจประชาชนมากกว่านี้ โดยเฉพาะจากหนังรวมซูเปอร์พระเอกอย่างชุด The Avengers

The Grinch คือหนังสำหรับบรรยากาศรื่นเริงและเป็นเหตุผลในการฉลองเทศกาลอย่างรื่นเริงและเต็มไปด้วยสีสันของความรักความปรารถนาดีก่อนสิ้นปีค่ะ