เหตุปัจจัยอะไรทำให้บทเพลง”เจ้าการเกด”อันเป็นการเอาอดีตมารับใช้ปัจจุบันอย่างสร้างสรรค์ของวงดนตรี”ต้นกล้า”จึงประสบความสำเร็จอย่างงดงาม

เพราะว่าสามารถจับเอาวิญญาณของ”เจ้าการเกด”มานำเสนอได้อย่างงดงาม

เห็นได้จากเจ้าการเกิดชักกริชออกมา”แทงฝรั่ง”

เท่ากับจิตใจแห่งการต่อสู้ในยุคกรุงศรีอยุธยามาประสานเข้า  กับจิตใจแห่งการต่อสู้ในยุคที่มีฐานทัพจากสหรัฐกระจายอยู่ในหลายพื้นที่ของประเทศไทย

การประสาน “เนื้อหา” แห่งการต่อสู้กับ “รูปแบบ”ของเพลงแห่งการต่อสู้จึงกลมกลืนเป็นเอกภาพ

เหมือนที่สัมผัสได้จาก”ประเทศกูมี”

 

ความล้ำเลิศของ”ประเทศกูมี” คือ การนำเอาจิตวิญญาณอันเป็นแก่นแท้ของ”แร็พ”มาปรับประสานเข้ากับความอัดอั้นตันใจเมื่อประสบเข้ากับบรรยากาศแห่ง”เผด็จการ”ที่ดำรงอยู่

เพราะว่าจิตวิญญาณแร็พ คือ จิตวิญญาณเสรี

เพราะว่าน้ำเสียงของแร็พ คือ น้ำเสียงแห่งความคับแค้น ไม่พอใจ จึงเต็มไปด้วยความกราดเกรี้ยว

เมื่อ “ความรู้สึก”อันเป็นพื้นฐานเกิดขึ้นและดำรงอยู่เช่นนี้

“ความรู้สึก”อย่างนี้จึงสอดรับและกลมกลืนกับ “รูปแบบ”การนำเสนอในแบบแร็พอย่างเหมาะเจาะ

จุดวิเศษอย่างยิ่งยวดก็คือ การเลือกใช้”คำ”

จุดวิเศษยิ่งกว่านั้นก็คือ การเปล่งเสียงร้องด้วยความคับแค้นและอึดอัด

จึงถูกต้องแล้วที่พวกเขาจะเรียกตนเองว่าRap Against Dictatership หรือย่อออกมาเป็น RAD อันหมายถึง “แร็พต่อต้านเผด็จการ”

เท่ากับเป็นการต่อต้านโดยอาศัยแร็พเป็นเครื่องมือ

 

เมื่อจิตวิญญาณของ RAP คือ จิตวิญญาณเสรี คือ จิตวิญญาณ อันเป็นการกบฎ แข็งขืน และต่อสู้

การนำเอา RAP เพื่อการอื่นจึงผิดวัตถุประสงค์

การดำรงอยู่ของ “ประเทศกูมี” กับ การปรากฏขึ้นและดำรงอยู่ของ “ไทยแลนด์ 4.0” จึงแตกต่างอย่างชนิดคนละเผ่าพันธุ์

เท่ากับ”ไทยแลนด์ 4.0″ได้ทำลายวิญญาณ RAP ลงไป