ที่มา | มติชนสุดสัปดาห์ ฉบับวันที่ 2 - 8 พฤศจิกายน 2561 |
---|---|
คอลัมน์ | รักคนอ่าน |
เผยแพร่ |
มันเริ่มจากแสง
แสงสว่างจ้าที่ผ่านมาถึงประสาทรับรู้ที่ดวงตาของคุณ
และทั้งๆ ที่หลับใหล แต่ภายในคุณตื่นแล้ว
ตื่น เกร็งตัวรอ กลั้นหายใจ นับเวลาอยู่เงียบๆ
หนึ่ง
สอง
สาม
สี่
ข้างนอก, สายฟ้าฟาดเปรี้ยงสั่นสะเทือนเลื่อนลั่น
เผ่าพันธุ์จากตระกูลดุนยาตกตายไปอีกหนึ่งคน
“ญินเพศเมียที่เรียกว่าญินเนียหรือญินนรียิ่งลี้ลับกว่า ทั้งแยบยลและเข้าใจยากยิ่งกว่าด้วยเป็นเงาสตรีที่เกิดจากควันไร้ไฟ มีทั้งญินนรีโหดเหี้ยมและญินนรีเปี่ยมรัก แต่นางญินเนียทั้งสองแบบอาจเป็นตัวเดียวกัน วิญญาณโหดเหี้ยมอาจบรรเทาได้ด้วยความรัก หรือวิญญาณเปี่ยมรักอาจถูกกระทำจนโหดร้ายเกรี้ยวกราดเกินที่มนุษย์ปุถุชนจะเข้าใจได้”*
คุณรู้จักสะพานข้ามญะฮันนัมไหม?
ญะฮันนัมคือนรกในความเชื่อหนึ่ง สะพานนั้นเป็นสะพานที่ชาวมุสลิมทุกคนต้องข้ามเพื่อไปสวรรค์ มันแคบกว่าในแมงมุม
และบางยิ่งกว่าคมดาบ
คนดีข้ามไปอย่างรวดเร็วและได้รางวัล แต่คนเลวลื่นตกลงไปในไฟแห่งนรก
แต่ไฟนรกนั้นก็มีช่องว่าง
และบางทีญินก็อาจเป็นเรื่องขำๆ ของพระผู้สร้าง
เงาวิญญาณเคลื่อนกายไร้สุ้มเสียงสมความหมายของชื่อเรียกที่แปลว่าปกปิด
แฝงร่างรวมกายอยู่รอบตัวเรา
ประทานพรและสาปแช่งแก่มนุษย์
สองปี แปดเดือน กับยี่สิบแปดคืนคือห้วงเวลาหนึ่งราตรีที่ถูกถักทอด้วยเรื่องเล่าที่เริ่มจากการลอยตัวของมิสเตอร์เจอโรนีโม ในเช้าวันพุธหลังพายุใหญ่และฟ้าแลบแปลบปลาบยามค่ำคืน
นี่คือเรื่องจากอดีต จากยุคไกลโพ้น จนบางครั้งยังถกเถียงกันว่าควรเรียกว่าประวัติศาสตร์หรือเทวตำนาน หญิงร่ำรวยกับสวนกว้าง ศิวนาฏราชใส่รองเท้าผ้าใบในเมืองนิวยอร์ก
ตัวมิสเตอร์เจอโรนีโมและเหล่าญาติพี่น้องไร้ติ่งหูต่างไม่เคยนึกฝันถึงโลกแห่ง “ความเป็นจริง” อันผิดแผกแปลกเพี้ยนอีกใบหนึ่งอันเป็นต้นกำเนิดของพลังพิเศษแฝงเร้นในตะวัน แต่จำต้องร่วมต่อสู้กับอาเพศพิสดารไร้เหตุผลในสงครามข้ามโลกระยะพันหนึ่งราตรี
หนังสือพาเราร่วงทะลุฝันพันชั้น เรื่องราวเริ่ม จบ วกวนกลืนกินตัวเอง แตะไต่ไล่ไปตามขอบความจริงและภาพลวงตา
ความฝันคือการเปิดเผยเรื่องปกปิดที่รบกวนจิตใจ
จิตใต้สำนึก ความเห็นแก่ตัว ความหวัง สัญญาและคำโกหก
เราล้วนเป็นเมล็ดพันธุ์จากต้นแบบผู้ขี้ขลาด ฉลาดแกมโกง หวั่นไหว ไม่สมบูรณ์แบบ กลุ่มชายและหญิงผู้เหลือทิ้งอยู่หน้าถ้ำ กลัวฟ้าฝนและเขี้ยวเล็บของสัตว์ป่าเกินกว่าจะเป็นผู้ล่า
เสพสมและขยายเผ่าพันธุ์กันอีก จากรุ่น สู่รุ่น สร้างบ้านเมือง ไหว้สารูปเคารพ พัฒนาและถอยหลังไปพร้อมกัน
“…เขายอมรับความคิดที่ว่า หากยังเชื่อมโยงกับเส้นทางแห่งอดีต เขาอาจไม่เคยพบหนทางหนึ่งเดียวสู่ความสุขอันแท้จริงได้อย่างไรกัน บางทีเขาอาจจินตนาการให้เธอเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตแบบอินเดียของเขา บางทีเธออาจรักเขาที่นั่นเช่นกัน เธอจะเดินถนนและได้พบเขาที่นี่ และรักเขาเหมือนเดิม แม้ว่าเขาจะเป็นคนแบบที่เขาไม่เคยได้เป็น บางทีเธออาจรักเขาแบบนั้นด้วย ราฟาเอล ไฮโรนิมุส มาเนเซส เด็กชายผู้หายสาบสูญ เด็กชายที่ชายคนหนึ่งสูญเสียไป
ข้านึกว่าจะชอบ เด็กหญิงตัวเล็กที่มีแววตาของญินเนียพูดด้วยท่าทางงุนงง ข้าฟังหัวใจเจ้าและได้ยินความเศร้าโศกของเจ้าเกี่ยวกับสิ่งที่เจ้าทิ้งไว้เบื้องหลัง และข้าคิดว่านี่คือของขวัญต้อนรับ
เอาคืนไป เขาพูดพลางสำลักน้ำตา”*
ตื่นใจเหมือนเห็นโสนน้อยเรือนงามทาอายแชโดว์ประกายระยับบนเปลือกตาและเกิดมาพร้อมบ้านทรงกล่องแบบโมเดิร์น สังข์ทองพ่นกราฟฟิตี้ลงบนเปลือกหอย และร้องขอซุปหัวหอมฝรั่งเศสแทนแกงฟักสลักเรื่อง
หนึ่งพันราตรี
หนึ่งพันราตรี
ถ้าเพียง 24 ชั่วโมงชีวิตเรายังอาจเปลี่ยนแปรไปได้ในทุกวินาที
พันหนึ่งราตรียิ่งเพิ่มความปั่นป่วนทวีคูณ
“สองปี แปดเดือน กับยี่สิบแปดคืน” (Two Years Eight Months & Twenty-Eight Nights) เขียนโดย Salman Rushdie แปลโดย สุนันทา วรรณสินธ์ เบล ฉบับพิมพ์ครั้งแรก โดยสำนักพิมพ์มติชน, ตุลาคม 2561
*ข้อความจากในหนังสือ