แดนสนทนากับ “ภาณุ”

วันก่อนไปรับพลังงานดีๆ จากคุณภาณุ อิงคะวัต มาครับ

“ภาณุ” เป็นสุดยอดนักโฆษณาที่คนในวงการให้การยอมรับสูงมาก

และเมื่อเขาลาออกจาก “ลีโอ เบอร์เนทท์” ไปทำ “เกรย์ฮาวด์” ก็ประสบความสำเร็จ

ไม่ว่าจะเป็นเสื้อผ้า หรือร้านอาหาร

พี่สาธิต กาลวันตวานิช แห่ง “พร็อพพาแกนดา” เชิญคุณภาณุมาร่วมเสวนาที่ร้านกาแฟของเขา

“คาเฟ่ นาว”

อยู่แถวทาวน์อินทาวน์ ชั้นล่างของบริษัทพร็อพพาแกนดา

“พี่สาธิต” มีแนวความคิดที่อยากทำให้ร้านกาแฟแห่งนี้เป็นที่แลกเปลี่ยนของแวดวงครีเอทีฟ

เดือนละครั้งหรือ 2 เดือนครั้ง

ตั้งชื่อว่า “แดนสนทนา” ล้อเลียน “แดนสนธยา”

พี่สาธิตเป็นลูกน้องเก่าของคุณภาณุที่ “ลีโอ เบอร์เนทท์”

แขกคนแรกของเขาจึงเป็นคุณภาณุ

“ภาณุ” ในวัย 60 กว่า ยังทันสมัยและคมมาก

การแต่งตัวยังเท่สไตล์ “เกรย์ฮาวด์”

ที่สำคัญคือ ความคิด “หนุ่ม” มาก

ช่วงต้นๆ พี่สาธิตถามถึงบรรยากาศของ “ลีโอ เบอร์เนทท์” ในอดีต

เป็นเรื่องที่คุณภาณุบอกว่าเล่าทีไรก็ไม่เบื่อ

เพราะเป็นช่วงเวลาที่มีความสุขที่สุด

“ภาณุ” ทำงานด้วยความสนุก

ทุกงานที่ทำ ต้องสนุกและมีความสุขที่ได้ทำ

“ผมไม่เก่ง ผมเหมือนเป็ด แต่แวดล้อมด้วยเพื่อนร่วมงานที่เก่ง”

เขาบอกว่าการรายรอบด้วย “คนเก่ง” จะช่วยดึงเราให้ขึ้นไป

ถ้าไม่มี “คนเก่ง” ทำงานด้วย

เราก็จะโดนดึงให้ต่ำลง

คืนไหนมีโฆษณาดีๆ ของ “คู่แข่ง” บนจอทีวี

วันรุ่งขึ้น “ภาณุ” จะเดินถามน้องๆ ว่าเห็นแล้วหรือยัง

ถ้ายังไม่ได้ดูก็จะเอาโฆษณาชิ้นนั้นฉายในห้องประชุม

วิเคราะห์วิจารณ์กันทุกแง่มุม

แล้ว “เอาคืน”

ทำให้ดีกว่า “คู่แข่ง” ให้ได้

พี่สาธิตสรุปว่าเป็นอารมณ์ “ริษยา” รูปแบบหนึ่ง

แต่เป็น “ริษยาทางบวก”

คือ ชื่นชมงานของ “คู่แข่ง” ว่าทำได้ดี

แต่เราจะทำให้ได้ดีกว่านี้

หรือตอนกลางคืน ใครมีหนังอะไรดีๆ จะเอามาฉายดูพร้อมกัน

ดูมุมกล้อง ประโยคคมๆ วิธีการเล่าเรื่อง ฯลฯ

เป็นวิธีการแชร์ความรู้ของคนทำงานยุคนั้น

หรือเรื่องของ “ตี๋” ลูกน้องคนหนึ่งในบริษัท

เป็นคนที่ความรู้รอบตัวดีมาก

อ่านและรู้แทบทุกเรื่อง

วันไหน “ภาณุ” คิดงานไม่ออก

เขาจะเรียก “ตี๋” เข้ามาในห้อง

“เอ็งช่วยพูดไปเรื่อยๆ”

ให้เล่าเรื่องอะไรก็ได้

“ตี๋” คิดเรื่องอะไรออกก็เล่าไปเรื่อย

“ภาณุ” ก็นั่งฟัง

เขาบอกว่าจะมีบางมุมของเรื่องที่ช่วยปลดล็อกให้กับเขา

หรือมีคำคมๆ ที่เป็นก๊อบปี้โฆษณาได้

พอปิ๊งขึ้นมา เขาก็จะบอก “ตี๋”

“โอเค ตี๋ ออกไปทำงานต่อได้แล้ว”

“ตี๋” จะเดินออกไปแบบงงๆ

“ภาณุ” บอกว่าสิ่งที่ “ครีเอทีฟ” ต้องการมากที่สุดคือ “สเปซ”

ต้องมีพื้นที่ว่างให้เขาลองผิดลองถูก

“ตอนเด็กๆ ผมเชื่อว่าผมทำผิดบ่อย แต่มีคนเปิดพื้นที่ให้ทดลอง และช่วยแก้ไข”

มีเรื่องหนึ่งที่ผมคิดว่าน่าจะเป็น “คำเตือน” จากคนระดับ “ตำนาน” ของวงการโฆษณาถึง “คนรุ่นใหม่”

คุณภาณุย้ำเรื่องความสำคัญของ “การสื่อสาร”

โฆษณาที่เราทำจะสื่อสารอะไร

และตอบ “โจทย์” หรือไม่

เขาให้ความสำคัญกับเรื่อง “โจทย์” มาก

“โจทย์” ต้องแข็งแรง

ลูกค้าคือใคร เจ้าของสินค้าต้องการอะไร

ตั้งคำถามกับ “โจทย์” เยอะๆ

“ก่อนที่เราจะขาย เราต้องซื้อโจทย์ก่อน”

เขาบอกว่าคนรุ่นใหม่จะสนใจเรื่อง “Craft” หรือเทคนิค ความสวยงาม

จนบางทีลืมเรื่อง “การสื่อสาร” ไป

ช่วงหลังการเสวนา เปลี่ยนมาคุยเรื่อง “เกรย์ฮาวด์”

จุดเริ่มต้นของร้านเสื้อผ้ามาจากความชอบส่วนตัวเรื่อง “แฟชั่น” ของ “ภาณุ” และเพื่อน

เขาอยากทำเสื้อที่เขาอยากใส่

ตอนนั้นเสื้อเชิ้ตผู้ชายไม่มี “คอตตอน 100%”

จะเป็นผ้าคอตตอนผสม

ไปซื้อผ้าทั่วสำเพ็ง หาเท่าไรก็ไม่มี

จะสั่งทำพิเศษ ปริมาณก็น้อยเกินไป

แต่ “ภาณุ” อยากทำเสื้อเชิ้ตที่เป็น “คอตตอน 100%”

ทั้งสำเพ็งมีผ้าประเภทเดียวที่เป็น “คอตตอน 100%”

นั่นคือ “ผ้าปูที่นอน”

“เกรย์ฮาวด์” ยุคแรก จึงซื้อ “ผ้าปูที่นอน” จากสำเพ็ง

มาตัดเป็นเสื้อ

นี่คือ นิสัยไม่ยอมแพ้ของ “ภาณุ”

ทีมงานเก่าของ “ภาณุ” เล่าเรื่องหนึ่งที่เธอประทับใจมาก

ที่ “ลีโอ เบอร์เนทท์” จะมีร้านข้าวแกงเจ้าอร่อยร้านหนึ่งอยู่ใกล้ๆ บริษัท

ขายดีมาก

วันหนึ่ง “ภาณุ” ไปกินกับลูกน้อง

เขากวาดสายตามองรอบๆ แล้วตั้งคำถาม

“ร้านนี้มีอยู่ 20 โต๊ะ ขายได้ 15 โต๊ะ เธอจะทำอย่างไรดี”

น้องหันมามองหน้าแบบงงๆ

“มี 20 ขายได้ 15 ก็หรูแล้ว”

“ภาณุ” ไม่ยอม

“เหลืออีก 5 โต๊ะ จะทำอย่างไรให้ขายหมด”

นี่คือ “ภาณุ”

ไม่พอใจอะไรง่ายๆ

ถ้ายังไปต่อได้ ก็จะดันให้สุดแรง

ตอนที่ฟังเรื่องนี้ ผมนึกตอบคุณภาณุอยู่ในใจ

“ร้านนี้มีอยู่ 20 โต๊ะ ขายได้ 15 โต๊ะ จะทำอย่างไรให้ขายหมดทุกโต๊ะ”

วิธีการง่ายมากเลยครับ

ถ้าอยากขายหมดทุกโต๊ะ

ก็เอาโต๊ะออก 5 โต๊ะ

เหลือ 15 โต๊ะ

หมดเกลี้ยง