ฟ้า พูลวรลักษณ์ : ฉันมองไม่เห็นว่าประเทศต้องการเผด็จการตรงไหนเลย เขาคิดไปเองทั้งนั้น

ฟ้า พูลวรลักษณ์

หนังสือเรียนสำหรับเด็ก เล่มใหม่ (๕)

น่าขอบคุณที่โลกนี้มีนักการเมือง

ทั้งนี้เพราะนักการเมืองคือผู้ขันอาสามาบริหารประเทศ สิ่งนี้ยากลำบากเหลือแสน เรียกว่ามาเชิญฉันให้ไปเป็น ฉันก็ไม่เอา ยกเว้นมาบังคับฉัน ฉันมองเห็นแต่งานหนัก มันหนักจนหลังหัก

ยกตัวอย่าง เวลาฉันนั่งรถไฟ ฉันพบว่าเหล็กแต่ละท่อนเหล่านั้น เป็นความรับผิดชอบของฉัน หากฉันเป็นผู้บริหารประเทศ

หากฉันไปเที่ยวชมโรงเรียนในต่างจังหวัด ฉันก็พบว่า แต่ละโรงเรียนอยู่ในความรับผิดชอบของฉัน

สำหรับมนุษย์ธรรมดา งานบริหารประเทศ คือสิ่งที่ไม่น่าทำอย่างที่สุด

นักการเมืองเหล่านี้ ซึ่งฉันหมายถึงตัวจริง คือมนุษย์พันธุ์พิเศษ พวกเขามีใจ มีความมุ่งมั่น ฉันจึงต้องขอบคุณ

แต่จุดนี้เอง ที่เราอดพิศวงในนักการเมืองไม่จริง พวกเผด็จการแอบแฝง คนเหล่านี้กำลังทำอะไรอยู่ ทำไมพวกเขาขันอาสามาปกครองประเทศ

นี้เป็นความโง่เขลาและบ้าคลั่งอย่างที่สุด

การปกครองประเทศ ไม่ใช่สิ่งที่จะมาล้อเล่นกันได้เลย

เผด็จการเหล่านั้น อาจบอกว่า ประเทศชาติต้องการพวกเขา แต่ฉันมองไม่เห็นว่าประเทศชาติต้องการพวกเขาที่ตรงไหนเลย พวกเขาคิดไปเองทั้งนั้น

หรือพวกเขาคิดว่าตัวเองเป็นเจ้าของประเทศ

ถ้าเป็นเช่นนั้น ก็ยิ่งไปกันใหญ่

สิ่งต่อไปนี้มีค่าเท่ากัน

๑ จ้าวประเทศ

๒ จ้าวโลก

๓ จ้าวจักรวาล

ในโลกยุคอดีต อาจจะพอคิดได้ แต่ในปี 2018 นี้ ในโลกที่มีอินเตอร์เน็ตแผ่ลามไปทั่ว คอนเซ็ปต์ทั้งสามนี้ คือความโง่เขลาและบ้าคลั่งอย่างที่สุด

บ้าชนิดที่ว่า ไม่มีโรงพยาบาลบ้าที่ไหนจะรับได้

เวลาฉันอ่านนิยายวิทยาศาสตร์ หลายครั้งที่ฉันมาเจอคอนเซ็ปต์ของสิ่งมีชีวิตที่ต้องการเป็นจ้าวจักรวาล ฉันรู้สึกว่าไม่มีสิ่งนี้

ทั้งนี้เพราะกายภาพของจักรวาลนี้ ช่างกว้างใหญ่สุดจะประมาณ แต่ละดาราจักรอยู่ห่างกันเป็นล้านปีแสง

มันกว้างใหญ่จนกระทั่งว่า ต่อให้สิ่งมีชีวิตนั้นยิ่งใหญ่ปานใด เจริญแค่ไหน ก็ไร้สาระ มันกว้างเกินกว่าจะยึดครอง เวิ้งว้างเกินกว่าจะมีนาย

ต่อให้คุณเก่งแค่ไหนก็ตาม ยิ่งใหญ่แค่ไหนก็ตาม คุณก็ถูกย่อยสลายไปในความเวิ้งว้างแห่งจักรวาล

๑ เส้นผ่าศูนย์กลางของจักรวาล

๒ มวลของจักรวาล

๓ ความหนาแน่นของจักรวาล

๔ อายุของจักรวาล

๕ รัศมีของจักรวาล

๖ รูปร่างของจักรวาล

สิ่งเหล่านี้ ไร้ความหมาย

เพราะตัวเลขของมันใหญ่โตเกินกว่าจะคำนวณนับได้ ยังไม่นับสิ่งมีชีวิตในจักรวาล ซึ่งเป็นหน่วยย่อยในนั้น มันเป็นอสงไขย มันเป็นอกาลิโก

แต่ในหนังซูเปอร์ฮีโร่ ฉันก็ยังเห็นอาการแบบนี้เกิดขึ้นบ่อยๆ ราวหนึ่งกับว่ามันเป็นสิ่งที่เกิดขึ้นได้ และมีเหตุผล ทั้งที่จริงแล้ว มันทั้งไม่มีเหตุผล มันทั้งเกิดขึ้นไม่ได้

คือในหนังซูเปอร์ฮีโร่ จะมีผู้ร้ายที่อยากเป็นจ้าวจักรวาล

อยากเป็น แบบไม่มีอะไรทั้งสิ้นรองรับ

เป็นไปทำไม เป็นไปได้อย่างไร

หรือแค่เพราะความอยาก ความอยากเป็น

ที่จริงแล้ว แม้แต่โลกนี้ ซึ่งเล็กกว่าอย่างนับไม่ถ้วนเท่า คนที่คิดเป็นจ้าวโลก ก็บ้าพอกัน ไร้สาระพอกัน ความที่มันเล็กกว่ามาก จนอาจทำให้วูบหนึ่ง เราคิดว่าเป็นไปได้ ที่ใครคนหนึ่งจะมาเป็นจ้าวโลก แต่หากเราคิดลึกลงไปนิดหนึ่ง เราก็จะไม่เห็นความเป็นไปได้

ยิ่งทุกวันนี้ มีอินเตอร์เน็ต มนุษย์แต่ละคนอยู่ห่างกันเป็นปีแสง

สมัยก่อน หากฉันมองคนรอบตัว ฉันพบว่าพวกเขาอยู่ไม่ไกลมากนัก มีสิ่งที่เราเข้าใจกันได้ สื่อสารกันได้ แต่มาถึงวันนี้ ฉันไม่อาจแน่ใจอะไรได้เลย โลกอินเตอร์เน็ตซับซ้อน กว้างใหญ่ หากเทียบเป็นระยะทางปีแสง เราก็ไม่รู้จริงๆ ว่าแต่ละคนอยู่ห่างกันเท่าไร

คนที่คิดเป็นจ้าวโลก คงต้องเผชิญหน้ากับระยะห่างสุดจะคำนวณนี้

๑๐ ที่จริง แม้แต่จ้าวของประเทศ ก็ทำไม่ได้

ไม่มีสิทธิ

ไม่มีใครยึดครองพื้นที่กว้างใหญ่ได้ขนาดนั้น ไม่มีใครเอาชนะระยะห่างที่คำนวณไม่ได้เหล่านั้น

๑๑ คสช. กำลังทำอะไรอยู่