สิ่งที่ผมไม่รู้มาก่อน เกี่ยวกับการขี่มอเตอร์ไซค์ จากเชียงใหม่ไปสิงคโปร์คนเดียว (8)

ตั้งใจว่าเมื่อเข้าถนน E1 ก็จะวิ่งยาวๆ ก็ตัดสินใจเติมน้ำมันก่อนเลย…นอกจากนี่จะเป็นการขี่มอเตอร์ไซค์ข้ามประเทศครั้งแรกแล้ว นี่ยังเป็นการเติมน้ำมันด้วยตัวเองครั้งแรกอีกด้วย…

ใช่แล้ว ที่มาเลเซียไม่มีเด็กปั๊ม เราต้องไปเติมเอง

ตอนเติมน้ำมันในเมืองไทย บางทีเด็กปั๊มไม่คล่อง หรือบางทีคล่องแต่ไม่ใส่ใจ เติมน้ำมันแล้วก็มีหยด มีหกเลอะใส่ถังน้ำมัน ซึ่งทำให้เจ้าของมอเตอร์ไซค์เป็นอันไม่สบอารมณ์ทุกทีไป และผมก็เป็นหนึ่งในนั้น

วันนี้มีโอกาสเติมเอง จะได้ให้เด็กปั๊มรู้ซะบ้างว่า การเติมน้ำมันระดับเทพมันเป็นยังไง

เจอปั๊ม Petronas ก็เลี้ยวเข้าไปโดยทันที ถ้าเราไปอิตาลี ก็ต้องกินสปาเกตตี ถ้าไปฝรั่งเศสก็ต้องดื่มไวน์ฝรั่งเศส เจ้าสองสูบสีแดงเสียงเพราะมาถึงมาเลเซียก็ต้องดื่ม Petronas เท่านั้น

จอดรถหน้าหัวจ่ายเบอร์ 6 ก็พบว่า ปั๊ม Petronas มีเบนซินให้เลือก 2 แบบคือ ออกเทน 95 และออกเทน 97 ในราคาประมาณครึ่งเดียวของเมืองไทย ตาม spec ของเจ้าสองสูบสีแดงน่ะ 95 ก็เพียงพออยู่แล้ว

แต่เพื่อจะตอบแทนเจ้าสองสูบที่พาเจ้านายของมันมาถึงมาเลเซีย ซึ่งทำให้เจ้านายกลายเป็นอัจฉริยะอีกต่างหาก ก็จัดให้เจ้าสองสูบได้ดื่มไวน์ชั้นเลิศของมาเลเซีย…เบนซินออกเทน 97 เต็มถัง…

เดินไปบอกที่เคาน์เตอร์เป็นภาษาอังกฤษว่า “ไอต้องการ 97 เต็มถัง ที่หัวจ่ายเบอร์ 6” จ่ายเงินให้แน่ใจว่าจะมากพอ แล้วก็เดินมาที่สองสูบสีแดง เปิดฝาถัง ดึงหัวจ่ายออกมาเสียบเข้าไปในถัง

เบนซินเต็ม 100% ออกเทน 97 ไวน์รสเลิศคุณภาพสูงที่สุดที่เจ้าสองสูบได้เคยลิ้มลอง ไหลลงสู่กระเพาะขนาด 16 ลิตรของมัน กลิ่นไวน์ เอ้ย กลิ่นน้ำมันลอยออกมาหอมจับใจ ให้ความรู้สึกที่ดีมาก

หัวจ่ายตัดน้ำมันพอใกล้จะเต็มกระเพาะของเจ้าสองสูบ เราก็ขยับหัวจ่ายขึ้นอีกนิด เพื่อให้มันเต็มจริงๆ จะได้วิ่งได้ยาว แล้วก็กดต่อ อีกแค่ 2-3 วินาที น้ำมันก็เต็มถัง และในที่สุด มันก็กระฉอกออกมา…เลอะไปหมดทั้งถัง

อันที่จริงจะใช้คำว่าเลอะ ให้มันพอๆ กันกับเด็กปั๊มในเมืองไทยก็คงจะยังไม่สอดคล้องกับความจริงเท่าไหร่…ใช้คำว่าท่วมถังจะตรงกับสภาพที่เกิดขึ้นจริงมากกว่า กลิ่นน้ำมันลอยมาฉุนจมูก แต่ครั้งนี้ความรู้สึกดีหายไปหมด เปลี่ยนเป็นฉุน…บอกตัวเอง “กูไม่ใช่เด็กปั๊มนี่หว่า”

แต่แล้วก็สรุปกับตัวเอง ระหว่างที่เดินไปรับเงินทอนที่เคาน์เตอร์…

“เด็กปั๊มทำได้ก็แค่หยดเลอะถัง…มันต้องระดับเทพเว้ย ถึงจะทำได้ท่วมถัง 55555555555”

และเข้าไปดื่มคิกคาปู้ในซูเปอร์มาร์เก็ตในปั๊ม เคยดื่มตอนเด็ก และยังไม่กลับมาขายในเมืองไทย

สาวในซูเปอร์มาร์เก็ตยิ้มให้อีก…อื่ม…เรตติ้งยังคงดีต่อเนื่อง แล้วจึงเดินทางต่อ มุ่งหน้าสู่ปีนัง

ออกจากปั๊มได้สักพัก ก็เข้าสู่ถนน E1 ซึ่งเป็นทางด่วนแบบมอเตอร์เวย์บ้านเรา แต่มอเตอร์ไซค์วิ่งได้ วิ่งได้ฟรีซะด้วย ส่วนรถยนต์ต้องจ่ายตังค์

มอเตอร์ไซค์เครื่องยนต์เล็กก็จะวิ่งกันบนไหล่ทาง ส่วนมอเตอร์ไซค์เครื่องยนต์ใหญ่ก็วิ่งได้ตามอัธยาศัย

ถนนเรียบกริบทั้งเลนซ้ายและเลนขวา ผิวถนนมีแสงระยิบระยับราวกับโรยกากเพชรไว้ รถวิ่งชิดซ้าย และใช้เลนขวาในการแซง

ตลอดเส้นทางผมไม่เจอรถคันไหนที่ขับขวาแช่ยาวตลอดเส้นทางเหมือนบ้านเรา

อันที่จริงนอกจากจะไม่แช่เลนขวาแล้ว ยังปฏิบัติต่อกันและกันแบบเท่ากันอีกด้วย นั่นคือ ไม่ว่าสิบล้อ รถเก๋ง หรือมอเตอร์ไซค์ ทุกคนต้องหลบให้ทุกคนหมด ไม่สนว่าเป็นรถเล็กหรือรถใหญ่หรือมอเตอร์ไซค์

ผมขี่กลางเลนซ้าย และใช้เลนขวาในการแซง ขี่โดยปฏิบัติเหมือนว่าเป็นรถยนต์คันหนึ่ง เจ้าสองสูบส่งเสียงเพราะพริ้งบนถนนที่งดงาม ไหลลื่นไปกับการจราจร ไม่มีปัญหาม้าสะดุด

…ราบเรียบเหมือนบินอยู่ทีเดียว

สองสูบเรียงเสียงเพราะสีแดงอารมณ์ดีเป็นพิเศษ และหากมันพูดได้ มันคงจะบอกเจ้านายของมันว่า “ไวน์ออกเทน 97 ชั้นเลิศ มีรสชาติที่เยี่ยมยอดมาก บนถนนที่โรยด้วยกากเพชร….ขอบคุณครับเจ้านาย” และก็คงพยายามเอาอกเอาใจนายของมัน ด้วยการใช้สภาพของระบบส่งกำลังขั้นสุดท้าย ที่ไม่เหลือสภาพแล้ว อย่างดีที่สุด…ตลอดเส้นทาง E1 ไม่มีปัญหาม้าสะดุดเลย

มีกลุ่มมอเตอร์ไซค์หลายกลุ่มแซงไป ยกนิ้วโป้งให้กันบ้าง ชูมือเมื่อแซงไปแล้วเพื่อแสดงความขอบคุณที่เราให้ทางบ้าง…เป็นภาษาที่ผู้รักการขี่มอเตอร์ไซค์เท่านั้นจะเข้าใจ

ระบบป้ายจราจรบนถนนสาย E1 ชัดเจน และเคลียร์มาก เพราะทางด่วนของเขายาวตั้งแต่เหนือสุดจรดใต้สุดของประเทศ ผ่านเมืองต่างๆ ไปตลอดทาง ระบบทางออก ทางลงจึงชัดเจน มีทั้งบอกเมือง บอกเลขถนนที่จะไปเชื่อมต่อ และบอกว่านี่คือทางออกที่เท่าไหร่ ของเราวันนี้ ต้องมองหาป้าย George Town ซึ่งเป็นเมืองสำคัญของปีนัง เลขถนน E36

พักใหญ่ๆ ก็มาถึงทางแยก ไม่มีพลาด ไม่มีลุ้น

เป็นประสบการณ์ขี่รถบนทางด่วนในประเทศที่คนใส่ใจกับกฎจราจร และให้เกียรติเพื่อนร่วมทางกัน เป็นครั้งแรกในชีวิต…

ดูๆ แล้ววันนี้มีประสบการณ์หลายอย่างที่เป็นครั้งแรกในชีวิตมากทีเดียว ตั้งแต่การขี่มอเตอร์ไซค์ข้ามประเทศครั้งแรก การได้เป็นอัจฉริยะครั้งแรก การเติมน้ำมัน (ระดับเทพ) ครั้งแรก การขี่มอเตอร์ไซค์บนทางด่วนครั้งแรก…และกำลังจะเพิ่มอีกหนึ่งครั้งแรก…

เพราะว่าปีนังเป็นเกาะ การเข้าสู่เกาะโดยถนนสาย E36 ก็จะผ่านสะพาน

สะพานติณสูลานนท์ที่สงขลา ยาว 2.64 ก.ม., สะพานแห่งความสุขที่พัทลุง ยาว 5.5 ก.ม.

นี่ก็เป็นอีกประสบการณ์ครั้งแรกบนสะพานที่ยาวถึง 13.5 ก.ม. … ข้ามทะเล