หลังจากทราบข่าวอย่างเป็นทางการเมื่อคืนวันที่ 13 ตุลาคม 2559 ก็เกิดความรู้สึกอธิบายยากขึ้นในจิตใจ เช่นนี้เองล่ะมั้ง สิ่งที่เขาว่ากันว่า ถ้อยคำไม่สามารถบรรยายสิ่งต่างๆ ได้ครบถ้วน ได้แต่บอกน้องๆ เพื่อนร่วมออฟฟิศว่า เป็นความรู้สึกแปลกๆ ยังไม่ค่อยเข้าใจว่าตัวเองรู้สึกอย่างไร

เวลาล่วงไป หลังการประชุมและติดตามข่าวสาร เดินไปกินข้าวที่ร้านเดิมเพื่อพบบรรยากาศที่ไม่เหมือนเดิม เห็นและอ่านบรรยากาศตามจุดต่างๆ ของประเทศไทยผ่านเฟซบุ๊ก สัมผัสได้ถึงความเศร้าโศกที่แผ่ปกคลุม

ทุกสิ่งเกิดขึ้นอย่างเรียบง่าย แต่ก่อให้เกิดความเงียบขนาดมหึมา และความรู้สึกว่างโหวงทั้งในจิตใจและบรรยากาศรอบตัว

เหมือนบางสิ่งที่ใหญ่โตมากๆ มีคุณค่าทางจิตใจต่อผู้คนมากๆ หายไปอย่างฉับพลัน จึงเกิดความว่างโหวงที่ยังมิมีสิ่งใดทดแทน เป็นความว่างโหวงที่สัมผัสได้พร้อมกันทั้งสังคม ไม่ว่าใครย่อมรู้สึกได้ถึงความว่างนี้

ในความว่างนั้น เต็มไปด้วยความรู้สึกสับสน ไร้สิ่งยึดเหนี่ยว เหมือนเส้นทางที่ทอดยาวไปข้างหน้าไม่ใช่เส้นทางที่คุ้นเคย ความรู้สึกที่เกิดขึ้นคล้ายกับภาพที่หลายคนใช้แทนความรู้สึกตัวเองในเฟซบุ๊ก สีดำ ท้องฟ้ายามค่ำ เส้นทางสู่ความเวิ้งว้าง ท้องทะเลกว้างไกล

ทุกคนต่างรู้สึกว่า-วันพรุ่งนี้จะไม่เหมือนเดิมอีกแล้ว

 

ไม่ว่าจะคิดเห็นประการใด ศึกษารับฟังข้อมูลมากี่มากน้อย ก็ยากจะปฏิเสธว่า เราเติบโตและใช้ชีวิตมาโดยมีเรื่องราวสารพันของพระองค์ท่านผสมผสานอยู่ในชีวิต

หากมองทุกสิ่งตามหลักอิทัปปัจจยตา เมื่อสิ่งหนึ่งเกิดขึ้นก็ก่อให้เกิดอีกสิ่งเรื่อยไป เราย่อมมองเห็น “มนุษย์” ผู้หนึ่งซึ่งต้องฝ่าฟันปัญหา ความทุกข์ อุปสรรค และแก้โจทย์ชีวิตไปตามสถานการณ์ต่างๆ ในสถานะที่ไม่ใช่เรื่องง่ายๆ แต่อย่างใด

แม้หลายคนจะมองว่าในหลวงไม่ต่างจากเทวดา แต่โดยส่วนตัวแล้วคิดว่าเราสามารถมอบความรักให้ท่านได้อย่างสมจริงที่สุดเมื่อมองท่านในฐานะมนุษย์ปุถุชน

เพียงแค่ท่านเป็นปุถุชนที่คิดและทำเพื่อผู้อื่นในปริมาณที่มากกว่าปุถุชนทั่วไป

เส้นทางชีวิตของท่านผ่านเหตุการณ์มากมาย ทั้งดี-ร้าย เช่นกันกับปุถุชนอื่น ท่านจึงมิได้มีชีวิตที่สุขสบายบริสุทธิ์ประดุจเทวดาแต่อย่างใด

เช่นนี้เอง ในฐานะเพื่อนมนุษย์ พระองค์ท่านย่อมมีแง่มุมที่น่าเห็นพระทัย ในฐานะนี้ เราย่อมมองเห็นว่าสิ่งต่างๆ ที่พระองค์ท่านต้องเผชิญนั้นยากเย็นไม่ต่างจากพวกเรา หรือบางครั้งอาจจะยากกว่าหลายสิบหลายร้อยเท่า

ในฐานะมนุษย์ปุถุชน พระองค์ท่านย่อมควรค่าแก่การมอบความรัก โดยยังมิต้องเทิดทูนประดุจเทวดาผู้บริสุทธิ์ผุดผ่องแต่อย่างใด

นี่คือการมอบความรักในฐานะมนุษย์คนหนึ่ง ส่วนใครที่อ้างพระนามหรือฉวยใช้ความรักที่ผู้คนมีต่อพระองค์เพื่อประโยชน์ตนเองหรือก่อให้เกิดความขัดแย้งแตกแยกย่อมเป็นอีกเรื่องหนึ่ง

หากเปรียบสังคมไทยเป็นบ้านหลังใหญ่ พวกเราได้ร่วมใช้เวลาในบ้านหลังนี้กับพระองค์ท่านมาเนิ่นนาน สิ่งที่พระองค์ท่านทรงทำ เพลงที่พระองค์ท่านทรงพระราชนิพนธ์ คำพูดที่พระองค์ท่านตรัส ฯลฯ ล้วนแล้วแต่เข้ามาเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตในแง่มุมใดแง่มุมหนึ่ง ไม่ว่าใครจะคิดเห็นประการใดก็ตาม

การจากไปของสิ่งที่เป็นส่วนหนึ่งอันยิ่งใหญ่ในชีวิตเช่นนี้ ย่อมเท่ากับได้นำบางส่วนในชีวิตเราจากไปด้วย สำหรับบางคนคือแรงบันดาลใจ สำหรับบางคนคือคุณงามความดี สำหรับบางคนคือต้นแบบ สำหรับบางคนคือคำถามและข้อสงสัย สำหรับบางคนคือบทเรียนเพื่อศึกษา ฯลฯ อีกมากมาย

เช่นนี้เอง เช้านี้จึงไม่เหมือนเดิมอีกต่อไป

เช่นนี้เอง ชีวิตจึงไม่เหมือนเดิมอีกต่อไป

 

ท่ามกลางความว่างโหวงที่ผู้คนรู้สึก แหงนมองขึ้นไปเหนือศีรษะเช้าวันนี้ไม่พบดวงอาทิตย์เจิดจ้า พบเพียงความโล่งว่างสีเทาแผ่ปกคลุมในความรู้สึก เมื่อมองลงมาในระดับสายตา เราพบเห็นผู้คน ผู้คน ผู้คน เพื่อนร่วมสังคมที่หลากหลายแตกต่างแต่ตกอยู่ในความว่างโหวงลักษณะเดียวกัน ราวกับว่า จากนี้ไปเราทุกคนคงต้องเผชิญหน้ากับเส้นทางทอดยาวอันไม่คุ้นเคยด้วยตนเอง ทุกคนคงต้องร่วมมือกัน ถกเถียงกัน ต่อสู้กันด้วยเหตุผล ประนีประนอมกัน จัดการชีวิตและสังคมร่วมกันต่อไป

บางคนอาจใช้แรงบันดาลใจที่ได้รับจากพระองค์ท่านมาเป็นแรงผลักดันในชีวิต บางคนอาจยึดถือความดีบางรูปแบบจากพระองค์ท่านเป็นแบบอย่าง กระนั้น นี่ก็คือความจริงว่า อนาคตสังคมไทยขึ้นอยู่กับคนในสังคมทุกคน ทุกแบบ ทุกแนวคิด

เช่นนี้เองจึงเป็นความว่างโหวงประหลาด เป็นความกังวลในความเศร้า เป็นความเปลี่ยนแปลงที่มองเห็นเพียงเส้นทาง แต่ยังไม่เห็นจุดหมาย

ทว่า-เรามองเห็นเพื่อนร่วมทางมากมายสารพัน

นี่กระมัง ความรู้สึกว่ามีสิ่งที่ยิ่งใหญ่มากๆ และมีคุณค่าทางจิตใจของผู้คนเป็นอย่างมากหายไป นี่กระมัง ความรู้สึกว่างโหวงในจิตใจที่เกิดขึ้นตั้งแต่เย็นวานจนถึงตอนนี้ นี่กระมัง ความรู้สึกที่หลายคนพูดว่า-ใจหาย

ขอน้อมส่งเสด็จพระองค์สู่สวรรคาลัย