ใส่บ่าแบกหาม / พรพิมล ลิ่มเจริญ

Us and Them

เธอจ๊ะ
Us and Them เป็นหนังจีนไต้หวัน ทำรายได้ดี นั่นคือประมาณ 200 ล้านเหรียญสหรัฐอเมริกา! ฉันได้ดูในเน็ตฟลิกซ์อีกแล้วครับท่าน ดีใจได้ดู
นักแสดงนำ ผู้กำกับการแสดง ตลอดจนตากล้อง ล้วนเป็นคนดังต่างมีชื่อเสียงกันก่อนมา
ตากล้อง Mark Lee Ping-bing เขาก็มีฝีมือระดับรางวัล, เรื่อง In the Mood for Love ที่ฉันชอบเป็นหนึ่งในหนังที่พี่เขาถ่าย
หนังรักนี่ฉันว่าถ่ายยาก ภาพมันต้องสวยซึ้งตรึงใจในทุกช็อตทุกตอน และก็ต้องสมจริงด้วยในขณะเดียวกัน ไม่งั้นจะกลายเป็นเหมือนภาพธรรมดาในกล้องถ่ายรูปที่ใช้แอพพลิเคชั่นมาแต่งเติม
ผู้กำกับฯ นี่ก็น่าสนใจ Rene Liu เป็นนักร้อง นักแสดง นักแต่งเพลง นักเขียน มาก่อน ในข่าวกล่าวว่าเธอมีอัลบั้มเพลงปาเข้าไป 20 อัลบั้ม ตระเวนแสดงคอนเสิร์ตอีกเป็นร้อยๆ คอนเสิร์ต ไอ้ตอนที่ไปแสดงหนังก็ได้รางวัลมากมายทั้งระดับประเทศและระดับนานาชาติ อย่างนักแสดงนำหญิงจากเทศกาลภาพยนตร์เอเซีย-แปซิฟิก แล้วเธอก็ผันตัวเองมาเป็นผู้กำกับฯ และเรื่องนี้เป็นการกำกับฯ เรื่องแรกของเธอ, เก่งนะ!
ผู้สร้างเขาก็ยกกองกันไปถ่ายทำกันที่ Hailar ดินแดนหนาวเหน็บที่สุดแห่งหนึ่งในประเทศจีน
เรื่องก็เริ่มที่พระเอกนางเอกของเราไปเจอกันช่วง Chunyun period ที่เขาเริ่มนับตั้งแต่ 15 วันก่อนวันตรุษจีน ที่เราจะได้เห็นในข่าวว่าเป็นช่วงที่ชาวจีนเป็นร้อยล้านออกเดินทางพร้อมกัน ทั้งทางรถยนต์ เรือบิน รถไฟ เพื่อกลับบ้านเกิดไปทันฉลองเทศกาลกับครอบครัว
พระเอกนางเอกของเราก็เป็นสองคนในนั้น พบกันเรื่อยๆ ช่วงนั้นของทุกปีไปเกือบทศวรรษ

เรื่องเริ่มที่ปีปัจจุบัน 2015 สองคนเป็นผู้ใหญ่วัยกลางคนแล้ว มาพบกันบนเครื่องบิน และเที่ยวบินนั้นก็ถูกยกเลิกเพราะสภาพอากาศเลวร้าย
Every time something bad is bound to happen
whenever we meet during New Year.
ทุกทีที่เกิดเรื่องร้าย
ก็ตอนที่เราเจอกันตอนปีใหม่ทุกทีเลยนะ
สองคนเลยได้รำลึกถึงความหลังด้วยกัน ที่เริ่มในปี 2007
ตอนได้หันหน้ามาเจอกัน ต่างก็ดีใจ แต่พอเริ่มจะได้รำลึกความหลัง เราก็จะเห็นถึงความประดักประเดิด ดีใจแต่ประดักประเดิด นักแสดงช่างแสดงกันได้ดีจริงเชียว
We used to rush back home for New Year.
And now, we are rushing
to Beijing for New year.
แต่ก่อนเรารีบกลับบ้านตอนปีใหม่
เดี๋ยวนี้ เรารีบกลับปักกิ่งแทน
แล้วเรื่องก็ย้อนไปเมื่อปี 2007 เมื่อสองคนพบกันครั้งแรกบนรถไฟ ได้คุยกันถูกคอ คบหากันเป็นเพื่อนแต่นั้นมา
The first wish I have is
to marry a local guy in Beijing.
พรแรกที่ฉันขอคือ
ให้ได้แต่งงานกับคนปักกิ่ง
นางเอกไว้วางใจแบ่งปันความฝันให้ฟัง
I will make it and come home with honor.
ฉันจะทำให้สำเร็จ
แล้วกลับบ้านมาอย่างมีเกียรติ
พระเอกประกาศบ้าง แต่โดนนางเอกขำใส่ยกใหญ่
Why go back home if you’ve made it?
Just stay in Beijing.
ถ้าสำเร็จแล้วจะกลับบ้านทำไม?
ก็อยู่ปักกิ่งไปสิ

เหมือนเมืองไทยเลย ต้องจากบ้านไปทำงานในเมืองหลวง แล้วก็ตั้งรกรากเสียที่นั่นเลย เลยไม่กลับแล้ว หรือต่อให้มาเรียนหนังสือที่เมืองหลวงก็ตามที ก็มีแนวโน้มว่าจะต้องเอาดีให้ได้ในเมืองหลวง แล้วปีใหม่ค่อยกลับไปเยี่ยมบ้าน
สองคนทำงานเป็นพนักงานขายอุปกรณ์คอมพิวเตอร์ เช่าห้องเล็กแออัดอย่างกับรูหนูอยู่ จะเรียกว่าห้องได้ไหมหนอ?
มันเป็นอาคารแบ่งเช่าด้วยการเอาฉากมากั้นให้เหมือนห้อง แต่ถ้าเงยหน้ามองขึ้นไป จะเห็นว่า ฉากกั้นชัดๆ ใครทำอะไรข้างๆ ห้องก็จะได้ยินกันชัดเจน
นางเอกก็ทำตามที่ลั่นวาจาไว้ นางมีแฟนมาแนะนำเพื่อนให้รู้จักตลอดเวลา ได้แฟนจากอินเตอร์เน็ตบ้าง จากลูกค้าที่มาซื้อของบ้าง พระเอกก็ต้องเก็บงำความรู้สึก ก็คิดกับเขาเกินเพื่อน แต่เขาไม่คิดแบบนั้นตอบ จะทำอย่างไรได้ นอกจากถามเลียบๆ เคียงๆ ถาม
How’s he treating you?
เขาดูแลเธอดีไหมอย่างไร?
แล้วก็ยกคำที่พ่อบอก คนที่จะมาเป็นคู่เราต้องมีลักษณะแบบนี้นะจำไว้

Picking stars for you from the sky.
Bringing pearls to you from the ocean.
เก็บดาวเดือนบนฟ้ามาให้
เก็บไข่มุกในทะเลมาฝาก
ถ้าเขาทำให้เธอได้เช่นนี้แล้ว ถึงจะเรียกว่าดีเหมาะสมกับเธอ
แต่พระเอกก็อด ‘ขายของ’ หมายถึงแสดงสรรพคุณตนเองกับนางเอกไม่ได้
You know that I’m your best choice.
You wouldn’t find someone else like me
if you missed the chance.
รู้ใช่ไหมว่าฉันนี้เป็นตัวเลือกที่ดีที่สุด
เธอไม่มีทางเจอใครอื่นแบบฉันอีกแล้ว
ถ้าพลาดโอกาสนี้
สองคนเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันมากขึ้นในแต่ละปีที่ผ่านไป ด้วยโอกาสก็ช่างเอื้ออำนวย นางเอกถูกไล่ออกจากห้องเช่า พระเอกเลยชวนมาอยู่เสียด้วยกัน แบ่งกันกิน แบ่งกันอยู่ ไปจนได้ทะเลาะเบาะแว้ง ได้แกล้งกัน ได้ดีกัน ได้ตกร่องปล่องชิ้นกัน! แต่ก็ยังคงประคับประคองชีวิตกันไป พระเอกออกมาขายแผ่นซีดีเถื่อนริมถนน นางเอกก็รับจ้างทั่วไป
ชอบฉากที่เลิกงานดึกและพระเอกก็ชวนเรียกแท็กซี่กลับบ้าน เพราะรถเมล์ไม่มาเสียที
Let’s wait for a while.
Taxi ride is worth two meals.
รออีกเดี๋ยวเหอะ
ค่าแท็กซี่เท่ากับอาหารสองมื้อเชียวนะ
ฉันว่า การกระเบียดกระเสียรนี้บางทีก็น่าเอ็นดู
ทุกปีก็ต้องได้กลับบ้านมาเจอกัน เลิกกันแล้วก็ต้องแกล้งรักกัน เพราะพ่อของพระเอกก็รักและเอ็นดูนางเอกเสียเหลือเกิน ซึ่งนางก็น่ารัก มักได้เป็นตัวประสานความเข้าใจให้พระเอกและพ่อของเขา
พระเอกพยายามสร้างเกมคอมพิวเตอร์เป็นของตัวเอง แล้วก็ทำได้สำเร็จ
Happiness is not story.
Misfortune is.
ความสุขไม่เป็นเรื่องราว
เรื่องร้ายๆ สิเป็น
เกมที่พระเอกสร้างก็เป็นตัวแทนเรื่องเล่าชีวิตแกนั่นแหละ ได้มีบ้าน มีอาชีพที่ดี แต่รู้สึกขาดอยู่ดี
ชอบเวลาที่พระเอกนางเอกอยู่ในเวลาปัจจุบัน เขาทำเป็นขาวดำ เกมคอมพิวเตอร์ของพระเอกก็เป็นแบบนั้น ถ้าพระเอกในการ์ตูนไม่เจอนางเอก โลกนี้ก็ไม่ต้องมีสีสันกันตลอดไป
หนังรักเรื่องนี้มันดี มันมีชีวิตให้เราได้ติดตาม เอาใจใส่ น้ำตาไหล ให้ความรักที่แท้ ให้เราได้เชื่อได้หวังว่าความรักนั้น ขอให้มันเกิดขึ้นเถิด มันจะอยู่กับเราตลอดไป แต่ชีวิตที่ต้องดำเนินไปของเรามันอีกเรื่องหนึ่ง ความรักอยู่ในชีวิตเรา แต่คนรัก…ไม่อยู่แล้ว… ซึ่งมันแย่แสนแย่แต่มันจริง
ฉันเอง