ยังไม่พ้นช่วงทดลองงาน พี่ๆ ในสาขาก็ขานนามฉันว่าอีเด็กช่างฝัน (หน้าดุคนนั้น) ระหว่างมื้อกลางวัน ก่อนเริ่มงาน ยามแต่งหน้าในห้องน้ำ หรือขณะพี่ๆ กำลังตัดเช็คเคลียริ่ง ถ้าเราได้คุยกัน จะต้องมี “น้องอยากทำ…”

จุด จุด จุด คือ นู้น นี่ นั่น สารพัดสิ่ง เว้นเสียแต่การงานในธนาคาร

พี่ๆ ไม่พูด แต่คงคิดในใจ -แล้วเธอมาอยู่ที่นี่ทำไม

เป็นความไร้เดียงสาของเด็กสาวผู้เชื่อว่าเราจะทำงานอะไรก็ได้เพื่อหาเลี้ยงชีพ โดยเก็บแรงปรารถนาไว้ในโลกข้างใน หวังว่าสักวันอาจได้ทำ ได้เป็น

นับแต่ปีแรกของการทำงานธนาคารจนถึงปีที่เจ็ด ทุกวัน-ฉันฝันถึงที่อื่น เป็นแห่งใด ตัวฉันเองก็ไม่แน่ใจ

รู้แต่ว่าไม่ใช่ที่นี่

 

วันพักร้อนของฉันเริ่มต้นด้วยการออกไปกินอาหาร อาหารเช้าที่จะใช้เวลาแค่ไหนก็ได้ กาแฟจะหอมกว่าทุกเช้า ฉันดื่มพร้อมอาหารหนึ่งแก้ว เมื่อพนักงานเก็บจานไป ฉันจะสั่งกาแฟแก้วที่สอง

แล้วฉันก็นั่งตาลอย ฝันถึงชีวิตแบบที่ฉันไม่อาจแตะต้อง

มันต้องดีแน่ๆ ถ้าทุกเช้าเป็นเช่นนี้ ดื่มกาแฟกี่แก้วก็ได้ ดื่มเสร็จแล้วจะทำอะไรก็ได้ 24 ชั่วโมงเป็นของฉันเต็มวัน และทุกวัน

ทุกเช้าวันหยุด ฉันสิงร่าง ณ แซนด์วิชบาร์ ร้านซึ่งเสิร์ฟแซนด์วิชหลากหลาย ฉันอยู่ที่นั่นด้วยใจสงบ กระทั่งถึงบ่ายแก่ ใจจึงร้อนรุ่ม อา…ได้หยุดอีกวันคงดี

เช้าวันทำงาน ใจฉันร่ำร้องหากาแฟ (วันหยุด) แซนด์วิช (วันหยุด) เมื่อไรจะเลิกงาน เมื่อไรจะได้กลับบ้าน

ใช้เวลาหลายปีกับความอดทนและเรียนรู้ ฉันจำต้องยอมรับความจริง หัวใจของเราอยู่ที่ไหน ก็ควรพาร่างกายไปที่นั่น

 

ฉันยื่นใบลาออกทั้งที่ไม่มีงานใหม่ รอ 30 วันการลาออกจึงอนุมัติ ระหว่างนั้นฉันทำงานอย่างมีความสุข คล้ายว่าฝันกำลังลอยใกล้เข้ามา

ได้ไปแซนด์วิชบาร์ทุกเช้า กินขนมปังอบใหม่ และแซนด์วิชอร่อยที่สุดในโลก ฝัน ฝัน ฝัน และฝัน

ฉันไปที่นั่นในเช้าแรก สั่งคลับแซนด์วิชเหมือนเดิม แต่มันไม่เหมือนที่ฉันคิด ไหนล่ะ เช้ามหัศจรรย์ที่ฉันวาดหวัง

โล่งใจที่ไม่ต้องตื่นเช้าทำงาน ไม่ต้องรับผิดชอบเงินสดของคนอื่น ไม่ต้องหาเงินฝาก ไม่ต้องขายประกัน ขายบัตรเครดิต ไม่มีอีกแล้ว-เวรกุญแจ, การขอลาแสนยาก นับจากนี้เป็นต้นไป ทุกวันคือวันหยุด

แต่…ข้างในของฉันว่างเปล่า พรุ่งนี้ฉันจะมาที่นี่อีก มะรืนก็ด้วย แล้วอย่างไรต่อ ไม่มีงานใหม่ ไม่คิดจะหา ที่อยากทำคือเขียนหนังสือ

เอ้า เขียนสิ แต่จะเขียนอะไรเล่า เรื่องที่คิดได้ ก็เขียนไปหมดแล้ว

ฉันเพิ่งรู้สึก-น้ำหนักของงานธนาคารบนบ่านั่นต่างหากที่ยืนยันตัวตนของฉัน ไม่ใช่ความฝันลมๆ แล้งๆ ที่จะเป็นนักเขียน เจ้าของร้านดอกไม้ เจ้าของร้านแซนด์วิช และอาชีพอิสระอื่น ที่ฉันยังทำไม่ได้ ไม่มีเงินลงทุน ไม่มีสถานที่ ไม่มีความสามารถ

ไม่มีอะไรทั้งนั้น นอกจากความปรารถนา

 

ครั้นถึงวันที่ 30 วันสิ้นเดือนที่ไม่มีเงินโอนเข้าบัญชี ฉันก็บอกตัวเอง ต้องเลิกไปแซนด์วิชบาร์ อยากกินคลับแซนด์วิชเหรอ ทำเองสิ

ขนมปังควรมีติดบ้าน ทำเป็นมื้อเช้าได้หลากหลายและรวดเร็ว ไม่มีเงินเดือน ก็ไม่ควรนั่งฝันกลางวันตามร้านอาหาร จัดบ้านตัวเองให้สวย เอาขนมปังที่ซื้อไว้มาทำเป็นอาหาร เสิร์ฟในจานงามๆ ย่อมเก๋ได้ ไม่ต้องจ่ายเงิน

ง่ายที่สุดคือขนมปังทาเนยปิ้งในกระทะ กินกับไข่ลวก ขนมปังชุบไข่ทอดก็อร่อย ถ้าเก็บขนมปังไว้นานจนเนื้อเริ่มด้าน เอามาทำขนมปังหน้าหมูได้ แต่กับคลับแซนด์วิช ฉันใช้ขนมปังใหม่เท่านั้น

ร้านมักปิ้งขนมปังก่อนทำแซนด์วิช ซึ่งอร่อยเหมือนกัน แต่ถ้าเลือกได้ ฉันขอแบบไม่ปิ้ง เพราะเวลากินไม่มีเศษขนมปังร่วง และได้สัมผัสเนื้อขนมปังที่แท้จริง

ขนมปังต้องทาเนยทั่วทั้งแผ่น คลับแซนด์วิชใช้ขนมปัง 3 แผ่น แผ่นตรงกลาง ควรทาเนยทั้งสองด้าน เนย…ตามด้วยมายองเนสบางๆ-ทุกแผ่นอย่างเท่าเทียม

ชั้นล่างคือผักกับไข่ทอด ชั้นบนเป็นแฮมกับชีส

ทอดไข่ดาวโดยเจาะไข่แดงให้แตก ฉันต้องการไข่ดาวสุก วางทับผัก ซึ่งประกอบด้วยผักใบเขียวอย่างผักกาดหอม ผักกาดแก้ว หรือกรีนโอ๊ก มะเขือเทศหั่นขวาง และหอมหัวใหญ่หั่นขวาง

สำหรับแฮม แกะจากถุงแล้วใช้เลยได้ ลวกสักนิดก็ดี แต่ฉันชอบย่าง ไหนๆ เปิดกระทะทอดไข่แล้ว ตักไข่ออก ย่างแฮมต่อได้เลย

 

ใจความสำคัญของแซนด์วิชคือความสมดุลระหว่างไส้กับขนมปัง ถ้าขนมปังหนา ฉันมักใช้แฮมสองแผ่น บางคนชอบรสหวานรสมัน ก็อาจเพิ่มมายองเนสหน่อย ฉันขอเพิ่มมัสตาร์ดเพื่อความจี๊ด วางขนมปังที่ทาเนยกับมายองเนสบนเขียงสะอาด วางผักใบเขียว ตามด้วยมะเขือเทศ หอมใหญ่ และไข่ดาว โรยเกลือนิดหน่อย ช่วยให้ไข่อร่อยขึ้น วางขนมปังแผ่นที่สองตามด้วยแฮมและชีส แล้วก็วางขนมปังแผ่นที่สาม

ก่อนตัด เอาฝ่ามือทาบบนแซนด์วิช ออกแรงกดนิดหน่อย แซนด์วิชจะแน่นขึ้น ตัดง่ายขึ้น ฉันชอบตัดทแยงมุม ได้แซนด์วิชชิ้นสามเหลี่ยมแบบไส้ทะลัก น่ากินเป็นที่สุด

วางแซนด์วิชทำเองบนโต๊ะ ชงกาแฟมาร่วมวง กินเสร็จแล้ว ฉันกวาดบ้าน ถูบ้าน ซักผ้า คิดเรื่องอาหารกลางวัน อาหารเย็น

รวมทั้งคิดด้วยว่า จะหาเงินจากที่ไหนบ้าง

 

ฉันตื่นจากฝัน เป็นการตื่นอย่างถาวร ไม่เคยกลับสู่ห้วงฝันหวานชื่นได้อีก ความจริงเป็นเช่นนี้ เราจับต้องมันได้ด้วยการลงมือ ลงแรง

ลองมองไปจากวันนี้ การลาออกจากงานธนาคารคือความถูกต้อง

แต่ฉันอีกคนเถียงว่า เพราะเธอขยัน อดทน และเมื่อมีโอกาสเธอคว้ามันไว้ทัน

ตัดสินใจถูก ไม่มีอยู่จริง เธอต่างหากทำให้มันเกิดขึ้น