หลังๆ มานี้ฉันได้ถูกเชิญชวนไปพูดคุยในวงเสวนาว่าด้วยเรื่องซึมเศร้าอยู่บ่อยครั้ง

นอกเหนือจากรายละเอียดของโรค วิธีรับมือกับอาการหรืออะไรต่างๆ แล้ว มักจะมีช่วงเปิดให้ได้ถามคำถามกัน

คำถามที่ต้องมีอยู่เสมอ เรียกว่าติดสุดยอดสามอันดับต้นๆ ที่คนสงสัยคือ

-เพิ่งสูญเสียคนรักไป รับมือไม่ได้ ทำไมไม่หายสักที แบบนี้จะเป็นซึมเศร้าหรือไม่?-

“คำถามอมตะเมื่อถูกคนรักบอกเลิกของคนมากมายคือ “ทำไม?”

ทำไมหมดรัก ทำไมถึงเลิก ทำไมไม่มีความสุขกับฉัน

หลายครั้งคนที่เป็นฝ่ายบอกรักก็ตอบคำถามเหล่านี้ไม่ได้เหมือนกัน”*

การจากลานั้นมีทั้งจากเป็นและจากตาย และคนที่เรารักก็ไม่ได้จำกัดเฉพาะคู่รักหรือคนในครอบครัว

ฉันผ่านทั้งการจากตาย จากเป็น และจากกันโดยทิ้งฉันให้ตายทั้งเป็นมาแล้ว

 

ความสัมพันธ์นั้น มีความสำคัญกับการป่วยไข้ ไม่ว่าจะเป็นความสัมพันธ์แบบไหน

ถูกคู่รักทอดทิ้งกะทันหัน

ไม่กล้าบอกแม่ว่าไม่อยากเรียนแบบที่แม่ต้องการ กลัวแม่เสียใจ แต่เวลานี้ไม่บอกก็โดนด่าทุกวัน

ทุกความสัมพันธ์ระหว่างเพื่อน พี่ น้อง คนรัก พ่อแม่และครอบครัวนั้น ทั้งยุ่งเหยิงสร้างปม และถักทอไว้ห่มคลุมสร้างความปลอดภัยในเวลาเดียวกัน

“หลายเรื่องในชีวิตเราจบลงในเวลาที่เราไม่คาดฝัน ไม่ทันตั้งตัว สถานการณ์ประมาณนี้ทำให้เราจะโหยหายึดยื้อความรู้สึกและประสบการณ์ดีๆ ที่จบลงแบบกะทันหัน แล้วถามตัวเองซ้ำๆ ว่าทำไมอะไรดีๆ ในชีวิตต้องจบลง

ความเสียดายและอาลัยทำให้เราวนเวียนอยู่กับคนหรือเรื่องนั้นแบบไม่ยอมปล่อยและไม่ได้หยุดมองใจตัวเอง”*

ผู้คนเอาแต่หาวิธีจะก้าวข้ามความเศร้า โดยไม่พยายามหาทางอยู่กับมันอย่างสันติ

แต่ถึงจะเข้าใจแบบนี้

เราก็ยังหาทางนั้นไม่เจอเช่นกัน

ความเศร้าจึงเป็นสิ่งถาวรของใจ

 

“วางคนที่เคยอยู่ในชีวิตในฐานะคนรักไว้ในช่วงเวลาของเขา มองไปข้างหน้า อย่าทำร้ายใจตัวเองโดยการหมกมุ่นกับเรื่องที่กลายเป็นอดีต

คุณอาจจะไม่กลับไปเป็นคนเดิม แต่น่าจะกลายเป็นคนใหม่

ที่ได้เรียนรู้อะไรมากมายจากความสัมพันธ์ที่จบไป”*

ก็ได้เพิ่มแผล

ก็รู้จักห้ามเลือด

ก็ได้รู้ว่าจะลากซากเศษหัวใจที่เหลือไปต่อได้ยังไง

ก็ได้เรียนรู้เพิ่มจากเวลาที่ผ่านผัน

ว่าความเศร้าในทรงจำนั้นเป็นนิรันดร์

ผีของความรักที่ผ่านพ้นไป จะหาทางกลับมาหลอกหลอนเราได้เสมอ

ไม่ว่าจะผ่านเวลาไปนานเพียงใดก็ตาม

จะลืมทำไมมันยากมันเย็น

ลืมไปอย่างหนึ่ง ก็ได้คำถามเพิ่มมาอีกอย่าง

เหมือนการตะเกียกตะกายหาอะไรเล็กๆ น้อยๆ ให้ยึดเกาะ

เหตุผลเล็กๆ สักอันที่ความเจ็บร้าวในหัวใจกระซิบว่า ถ้าแก้ไขเรื่องนี้ได้

เขาอาจจะกลับมา

แต่มันเรื่องอะไรกันเล่า

หรือเขาไม่ชอบกระเบื้องที่เราไปเลือกด้วยกัน

หรือโคมไฟหัวเตียงนั้นสว่างเกินไป

หรือเราเจอกันบ่อยเกินไป

หรือเพราะหาดทรายที่เราไปด้วยกันนั้นมันไร้ความหมาย

หรือเพราะเธอไม่เคยรักฉันเลย

ไม่เคย

ไม่มีวันนั้น

ทั้งหมดเป็นจริงเฉพาะกับฉันเพียงคนเดียว

———————————————————————————————————————
*ข้อความจากในหนังสือ