lashback 2492 : ฝันใหญ่ของเด็กชาย(เคย)ไร้บ้าน

เขาเล่าให้ฟังถึงอดีตอันแสนลำบาก บ้านก็ไม่มีอยู่ แม้เช่าในราคา 60 บาท ยังแทบจะไม่มีเงินจ่าย ไปเรียนหนังสือที่โรงเรียนย่านดาวคะนอง ก็ไม่มีเงินแม้กระทั่งจะกินอาหารกลางวัน จนครูใหญ่ต้องหาข้าวฟรีให้กิน

จากชีวิตที่เคยหาบปลาขาย ก่อนจะมีแผงค้าเป็นของตัวเอง เคยล้มลุกคลุกคลานในธุรกิจลูกชิ้นปลา แต่ไม่เคยท้อ

วันนี้ไม่ใช่เพียงแค่ทรัพย์สินจากความต่อสู้ดิ้นรนของเขาหลังการมาปักหลักที่สมุทรสาคร แต่เขายังเปิดขุมทรัพย์มหาศาลของเมืองผ่านที่นักท่องเที่ยวผ่านไปสู่ชะอำ หัวหิน

แต่เป็น Top 10 จังหวัดที่มี GPP (Gross Provincial Product) สูงสุด และอุดมสมบูรณ์ที่สุดแห่งหนึ่งของประเทศ และมีผลิตภัณฑ์มวลรวมต่อหัว (GPP per capita) อยู่ 344,938 บาท เป็นอันดับ 7 ของประเทศ

ใครจะคิดว่า จังหวัดมีประชากรเพียงห้าแสนกว่าคน แต่กลับกลายเป็นจังหวัดที่กำลังจะมีบทเรียนใหม่มอบเป็นของขวัญชาวไทยทั้งประเทศจากภาคเอกชน เป็นสุดยอดของการต่อยอดโดยแท้

ทั้งหมด ทั้งหลาย ทั้งมวล ไม่ได้ร่วงหล่นมาจากฟากฟ้า แต่ด้วยความคิดลื่นไหล พร้อมลงมือทำจริง และไม่เคยหยุดนิ่งในการถ่ายทอดความรู้ของชายผู้นี้

เพราะเขาอ่านหนังสือ เพราะเขาเรียนรู้และคิดอย่างผู้นำของโลก

ฝันอย่างผู้นำ อ่านผู้นำ
เพื่อความสุขของชาวไทยมวลรวม

เขาเล่าถึงความฝันในการสร้างเมืองใหม่ให้ครบทุก 77 จังหวัด (โดยภาคเอกชน) พลางเล่าถึงประวัติของผู้นำ สี จิ้น ผิง อย่างออกรส ว่า สี จิ้น ผิง ผู้นี้เขียนจดหมายเพื่อขอเข้าเป็นสมาชิกพรรคคอมมิวนิสต์จีน เล่าถึงวันที่ สี จิ้น ผิง มองภูมิประเทศทะลุขาดว่า ตรงไหนต้องเป็นเมือง เป็นเมืองท่า ด้วยประสบการณ์วิศวกรเคมี

เรายังสนทนาถึงวันที่มาเลเซียทอดทิ้งสิงคโปร์ และการจะต้องพยายามนำประเทศให้อยู่รอดให้ได้ในภาวะวิกฤต ของ ลี กวน ยิว

เราพูดคุยแลกเปลี่ยนกันอย่างออกรส ข้าพเจ้าจึงเล่าเสริมถึง มาดามโฮ (ภรรยา ลี เซียน ลุง บุตรชายคนโตของ ลี กวน ยิว) “นี่ก็ต้องสะใภ้ที่ ลี กวน ยิว เลือกแน่นอน”

แล้วท่านปรีชายังตบท้ายว่า แล้ววันนี้ประเทศจีนเป็นยังไง ไหนจะศึกษาผู้นำอย่างมหาธีร์ ผู้ปลุกปั้นมาเลเซียอีกด้วย

แม้วันนั้นเขาจะไม่สบาย และวันรุ่งขึ้นต้องปฏิบัติภารกิจของประธานหอการค้าฯ ในการไปเยือนเมืองซัวเถา ในฐานะเมืองพี่เมืองน้อง แต่ก็ยังให้การต้อนรับข้าพเจ้าอย่างดี

ด้วยแววตามุ่งมั่น เขายังบอกเล่าถึงความฝันว่า อยากให้คนไทยมีความสุข และเริ่มต้นรวบรวมที่ดินริมถนนพระรามสอง ด้วยการลงขันโดยภาคเอกชน เพื่อสร้างเมืองสมุทรสาครให้เป็นเมืองอาหารที่ตื่นอยู่เสมอ ไม่มีวันหลับใหล พร้อมรับทั้งนักท่องเที่ยว ประชาชน และผู้ประกอบการ

และยืนยันว่าทุกจังหวัดทำได้โดยภาคเอกชน เพราะศักยภาพภาคเอกชนไทยเราแต่ละจังหวัดนั้นเหลือเฟือ ขาดอยู่ก็แต่เพียงการเชื่อมต่อหรือ Connectivity เท่านั้น

นั่นเป็นเหตุผลที่เขารับตำแหน่งประธานหอการค้าฯ ต่อเนื่องมาสี่ปี และจะหมดวาะในอีกห้าเดือนข้างหน้า กับการเดินหน้าภาระหน้าที่ใหม่ๆ รวมถึงในส่วนของประชารัฐ
ประธานหอการค้าเมืองสมุทรสาคร
“ผมคือสะพานเชื่อม”

ความสุขในหน้าตาอิ่มเอิบ ในการเป็นสะพานเชื่อมภาคเอกชน และภาครัฐ เรานั่งคุยกันอย่างสนุกสนานเรื่องผู้นำ

แล้วตัวตนของเขาคือใครกัน ทำไมวันนี้จึงประกาศสร้างเมืองใหม่ เขาคือประธานตลาดทะเลไทย และ ปรีชาทรัพย์ในดิน ผลิตปุ๋ยจากปลา แล้วยังทำหน้าที่ทางสังคมมากมาย หวังเพื่อตอบแทนบุญคุณแผ่นดิน

ท่านได้พาเยือนตลาดทะเลไทย ที่ปัจจุบันมีมูลค่ากว่าพันล้าน จากเดิมที่ดินตรงนี้ราคาเพียง 4 ล้านบาท หลังจาก 15 ปีผ่านไป ราคาขึ้นมาเป็นไร่ละ 15 ล้านบาท เปลี่ยนจากที่ดินยุคบุกเบิกจำนวนกว่าร้อยไร่กลายเป็นที่ดินที่มีราคาสูงอย่างร้อนแรง และการพาตลาดฝ่าฟันอุปสรรคมาจนกลายเป็นแลนด์มาร์กในวันนี้

ไหนจะเปิดตลาดกลางขายปลาสลิดที่ใหญ่ที่สุดในสมุทรสาครอีกด้วย

 

บทลา
ตามไปฝัน

ปั้นเมืองใหม่เขตเศรษฐกิจพิเศษโดยเอกชน

ความฝันในการการปั้นเขตเศรษฐกิจพิเศษในเมืองสมุทรสาครโดยภาคเอกชนน่าติดตามยิ่ง กับการรวมอุตสาหกรรมห้องเย็น และอุตสาหกรรมการแปรรูปอาหารและสินค้าจากภาคเกษตรมาไว้ด้วยกัน และอุตสาหกรรมต่อเนื่องมากมาย

และยังเป็นผู้นำแห่งการเปลี่ยนแปลงอย่างแท้จริง ในการเป็นผู้สร้างสะพานเพิ่มไปสู่เมืองมะริด ด้วยแนวคิดยกเมืองสมุทรสาครโมเดลไปตั้งที่ประเทศเมียนมา

“เราไปเริ่มต้นเล็กๆ ก่อน เขาได้ เราได้” ท่านปรีชา พูดชัดเจนที่สุด

“ท่านคะ ท่านทำได้ค่ะ ให้หนูเอ้เป็นที่ปรึกษานะคะ ขอไปมะริดด้วยค่ะ”

แล้วท่านปรีชายังพูดด้วยความมั่นใจว่า “โมเดลการสร้างเมืองใหม่นี้ จะทำให้คนไทยหลุดจากความยากจน เราต้องมาช่วยกันสร้างชาติ”

มาติดตามกันว่าชายคนนี้บอกว่าจะทำให้คนไทยหลุดจากความยากจนได้อย่างไร ก่อนอื่นเอาคาถาไปก่อน “ขยัน ประหยัด อดทน และไม่อาย”

ถ้าทำได้เย็นนี้ พรุ่งนี้หายจนแน่นอน!!