วนอุทยานแห่งชาติภูเขาไฟฮาวาย มีอายุมากกว่าเจ็ดสิบล้านปี

ยอดภูเขาไฟคิลาเวที่อยู่สูงจากระดับน้ำทะเลประมาณสี่พันฟุตมักจะมีสภาพอากาศที่แปรปรวนอย่างรวดเร็ว

เปรียบเสมือนเทพธิดาเปเล่ที่มักมีอารมณ์ผันแปรอยู่ตลอดเวลา และเมื่อเทพเปเล่ โกรธ หงุดหงิด เหวี่ยง เธอก็พร้อมที่จะปลดปล่อยอารมณ์ด้วยลาวาสีดำเข้มผสมด้วยดวงไฟน้อยใหญ่ที่พวยพุ่งมาจากปล่องภูเขา พร้อมเสียงระเบิดที่กึกก้องดังสนั่นหวั่นไหวแล้วก็จะตามมาด้วยแผ่นดินไหวอย่างไม่คาดฝัน

–อย่าให้ผู้หญิงโกรธ ผู้ชายที่ฉลาดจะไม่ทำให้ผู้หญิงโกรธ

เคนครูสอนภาษาเคยเล่าให้ฟังก่อนหน้านี้บ่อยเห็นทีจะจริงของเขา

อารมณ์ผู้หญิงไม่ว่าประเทศไหน แม้แต่เมืองไทยของเรา

นางผีเสื้อสมุทรเองก็โกรธกริ้ว เคี้ยวกราม ตาลุกโพลงเอาเรื่องอยู่ทีเดียวเมื่อทราบว่าพระอภัยมณีพาลูกหนีตนไป (ส่วนหนึ่งของบทกลอนตอนที่ 9 พระอภัยมณีหนีนางผีเสื้อ)

 

“นางผีเสื้อเหลือโกรธโลดทะลึ่ง โตดังหนึ่งยุคุนธร์ขุนไศล

ลุยทะเลโครมครามตามออกไป สมุทรไทแทบจะล่มถล่มทลาย

เหล่าละเมาะเกาะขวางหนทางยักษ์ ภูเขาหักหินหลุดทรุดสลาย

เสียงครึกครื้นคลื่นล้มขึ้นกลุ้มกาย ผีเสื้อร้ายรีบรุดไม่หยุดยืน ฯ

 

พวกเธอทั้งหลายโกรธกริ้วขึ้นมาเมื่อไรเดือดร้อนกันในวงกว้างจริงๆ ทั้งมหาสมุทร หรือขุนเขาก็ไม่สามารถมาขวางอารมณ์หญิงของเธอได้

แต่อานุภาพนั้นจะยิ่งใหญ่เท่าเปเล่หรือไม่ ไม่ทราบได้

รู้แต่ว่าเมื่อเทพเปเล่อยู่ในอาการไม่สงบเมื่อไรก็จะเป็นอันตรายต่อผู้ที่ไปดูปรากฏการณ์หรือสัญจรผ่านไป-มา

โดยเฉพาะเธอจะปล่อยก๊าซอันตรายที่ชื่อก๊าซซัลเฟอร์ไดออกไซด์พร้อมฝุ่นผงจากปากปล่องภูเขาไฟเป็นระยะทางถึงแปดร้อยเมตร

เมื่อสิ่งเหล่านี้ได้ทำปฏิกิริยากับออกซิเจน และความชื้นในอากาศภายใต้แสงอาทิตย์อันร้อนแรงก็จะเกิดหมอกชนิดหนึ่งชื่อหมอกควันภูเขาไฟ หรือว็อก ซึ่งจะสร้างปัญหามลพิษในอากาศทำให้เกิดการระคายเคืองในระบบทางเดินหายใจ แสบคอและหายใจไม่สะดวก

เทพเปเล่นางสวย นางยั่วยวนชายทุกคนที่นางพบ นางเอาแต่ใจตัว ถ้าไม่ได้ดังใจ นางก็จะระเบิดอารมณ์ทันที

แน่นอนนางเคยยอมใครเป็นที่ไหน ก็นางแพ้ไม่เป็น นางจัดหมดไม่ว่าใครหน้าไหน แม้กระนั้นชาวฮาวายต่างกลับเชิดชู สรรเสริญนาง

แม้แต่ฉันเมื่อได้ฟังเรื่องราวของนางแล้วก็เกลียดไม่ลง ทั้งยังเก็บตำนานของนางฝังลึกไว้ในใจเสมอมา

 

พวกเราเดินตามซาโตชิไปบนลาวาที่เย็นแข็งสีดำขรุขระได้สักพักก็เจอกับพุ่มไม้สีเขียวเข้มผุดมาจากซอกหินลาวาท่ามกลางบรรยากาศสีดำขรึมที่ดูแห้งกรัง

–สุยดา ที่นี่ห้ามเด็ดดอกไม้เหมือนที่ญี่ปุ่นนั่นละ แต่โดยเฉพาะดอกเลฮัว (Lehua) แดงนั้นห้ามเลยนะ

–เกิดอะไรขึ้นเหรอ?

ฉันถามพาซื่อทั้งที่ทราบว่าซาโตชิคือหนอนหนังสือและชอบทุกตำนานเทพของฮาวาย โดยเฉพาะเทพเปเล่

–สุยดา อย่าทำให้เทพเปเล่โกรธกริ้วนะเธอเอาตาย

ฮิเดมิสึเข้ามาสมทบบอกเรื่องราวของเทพก่อนหัวเราะหึๆ แล้วเดินจากไปเงียบๆ ฉันเองชอบธรรมชาติ ชอบความแปลกใหม่ที่ได้เห็นลาวาเหนียวหนืดค่อยๆ ไหลทับถมของเก่าเดิม บ้างก็มีไฟสีแดงอมส้มผสมมาบ้าง โดยเฉพาะเมื่อพวกเราเดินไปถึงปากปล่อง แล้วมองลงไปด้านล่าง ไฟที่ยังคุกรุ่น สีแดงส้มสดใสแวววาววับอยู่ตรงก้นบึ้ง ตรงปากปล่องมีดอกไม้สีขาวอยู่สองสามช่อ

–สงสัยนักท่องเที่ยวตกลงไป

ซาโตชิพูดอย่างราบเรียบก่อนกันไม่ให้ฉันเข้าใกล้ปากปล่องไปมากกว่าเดิม

–ตรงปากปล่องหินจะร่วนซุย เราสามารถไหลไปเมื่อไรอย่างไรก็ได้ เคยมีกรณีนักท่องเที่ยวคนหนึ่งไหลลงไป คนหนึ่งช่วยพยุง สุดท้ายก็ไหลลงไปสู่ลาวาเหลวแดงฉานด้านล่างจนได้

ฉันขนลุกวาบทั้งตัว ถึงแม้ตาจะจับจ้องเขม็งมองลาวาด้านล่าง แต่เท้าก็ค่อยๆ ถอยห่างตามคำบอกเล่าของซาโตชิทีละน้อย

–ดอกไม้ยังสดอยู่มาก สงสัยเพิ่งตกลงไปไม่นาน

เฮ้อ…ฉันถอนหายใจยาวเหยียด เมื่อฟังซาโตชิพูดจบ เทพเปเล่ที่อาศัยตรงปากปล่องคงดึงเอาพวกเขาลงไปเป็นแน่แท้ อย่างไรเสียฉันก็เพิ่งมานะคะ ยังไม่รู้เหนือรู้ใต้ ไว้ชีวิตฉันด้วยเถอะค่ะ ฉันพึมพำด้วยใบหน้าที่เริ่มซีดและสัมผัสได้ถึงพลังมืดของเทพเปเล่

–เทพเปเล่เธอไม่ชอบให้ใครเอาเท้ามาเหยียบลาวาที่กำลังไหลอยู่ เพราะเธอคิดว่านั่นเป็นการดูถูกเหยียดหยามเธอและเสียมารยาทสิ้นดี

ซาโตชิเองก็ช่างอินกับตำนาน และเกรงกลัวต่อพลังของเทพเปเล่เอามากๆ ก่อนเล่าต่อว่า

 

–ต้นไม้ที่เป็นพุ่มตรงหน้าเธอที่มีดอกสีแดงต้นนี้เรียกว่าต้นโอเฮีย (Ohia)

เป็นต้นไม้ที่เจริญเติบโตขึ้นต้นแรกๆ หลังจากกระแสลาวาไหลผ่านและจะหยั่งรากลึกที่สุด

ในตำนานของชาวฮาวายนั้นโอเฮียและเลฮัวเป็นคู่รักสุดหล่อสุดสวยขั้นเทพและรักกันมาก

แต่เมื่อเทพเปเล่ได้พบกับความหล่อเหลาของโอเฮียก็ตกหลุมรัก และเริ่มเย้ายวน ต้องการให้เขามาเป็นคนรักของตนในทันที

แต่โอเฮียไม่เล่นด้วย ปฏิเสธเทพเปเล่กลับไปด้วยเพราะรักและซื่อสัตย์ในเลฮัวคนรักของตน

เทพเปเล่ถึงกับอารมณ์ขึ้นกริ้วโกรธจนสาปให้โอเฮียเป็นต้นไม้ที่บิดเบี้ยวน่าเกลียดน่ากลัวที่งอกเงยบนลาวาแห้งกรัง

ฝ่ายเลฮัวเมื่อเห็นคนรักกลายเป็นต้นไม้ที่น่าเกลียดก็ไม่ได้หมดรักแต่อย่างใดกลับนั่งเฝ้านอนเฝ้าร้องไห้ทั้งวันทั้งคืนจนเทพองค์อื่นพลอยเศร้าใจในชะตากรรมของคู่รักคู่นี้จนอดรนทนไม่ได้ ต่างพยายามช่วยให้พวกเขาได้อยู่ด้วยกันอย่างนิรันดร์

โดยเนรมิตให้เลฮัวกลายเป็นดอกไม้สีแดงอยู่บนต้นโอเฮีย

และตำนานก็บอกอีกว่า ถ้าใครเด็ดดอกเลฮัวออกจากต้นโอเฮียเมื่อไรฝนจะตกทั่วเกาะทันที

เพราะนั่นคือน้ำตาของคู่รักที่คุณกำลังพรากเขาออกจากกัน

–แน่นอนเทพเปเล่ก็ไม่ชอบให้ใครมาแตะต้อง มาเด็ดดอกไม้ด้วยนะ

เว้นแต่จะนำเอาไปทำเป็นพวงมาลัยห้อยคอในงานแข่งขันเต้นฮูลา หรือนำเอามาถวายให้กับเธอเท่านั้น เพื่อนนักเต้นระบำฮาวายเล่าให้ฉันฟังว่าหลังวันหยุดอีสเตอร์จะมีการแข่งขันเต้นฮูลาที่ใหญ่ที่สุดประจำปี และ lei หรือพวงมาลัยห้อยคอก็จะเป็นดอกเลฮัว

เมื่องานจบ พวกเธอก็จะเอาดอกไม้มาคืน มาถวายเทพเปเล่

 

–พวกหินลาวาพวกนี้ก็ห้ามเก็บกลับบ้านด้วยนะ มันมีอาถรรพ์

คราวนี้ฮิเดมิสึเดินเข้ามาสมทบพร้อมฮามาโนะและรีเอะกับหินลาวาก้อนสวยๆ ในมือของเขาทั้งสอง

–ใครเอาก้อนหินลาวาไปชีวิตจะพังพินาศ ความรักจะไม่ประสบความสำเร็จ

ฮิเดมิสึพูดด้วยน้ำเสียงที่จริงจังและเชื่อศรัทธาตำนานนี้จากขั้วหัวใจ

–บางคนนี่ยังเอาไปไม่ถึงไหนเครื่องบินที่เขานั่งเกิดขัดข้องก็มีนะ เพื่อนฉันหลายคนเลยต้องเอาหินลาวามาคืน

ทั้งฮามาโนะและรีเอะรีบเดินนำเอาหินลาวาที่เลือกมาแล้วอย่างดีไปตั้งไว้ในตำแหน่งเดิม ส่วนฉันเดินไปก้มหยิบก้อนเล็กมาสามก้อน พระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ ก่อนห่อผ้าเช็ดหน้าเก็บไว้ในกระเป๋ากางเกงอีกทีโดยที่ไม่มีใครเห็นแม้แต่คนเดียว

–คำสาบนี้จะล้างได้ด้วยการนำหินกลับมาคืนเท่านั้นนะ

เสียงฮิเดมิสึยังก้องไกลอยู่ในหูทั้งสองข้างของฉัน

รีเอะและฮามาโนะเกรงรักจะไม่สมหวังจึงรีบคืนหินลาวากลับที่เดิม แต่เขาทั้งสองก็เลิกกันทันทีที่กลับถึงประเทศญี่ปุ่น

ไม่ถึงเดือนซาโตชิก็ตามมาหาฉันที่ญี่ปุ่นและบอกเลิกกันในที่สุด

ควรเชื่อตำนานคลาสสิคนี้หรือไม่หนอ…