ที่มา | มติชนสุดสัปดาห์ ฉบับวันที่ 23 - 29 กรกฎาคม 2564 |
---|---|
คอลัมน์ | การ์ตูนที่รัก |
ผู้เขียน | นพ.ประเสริฐ ผลิตผลการพิมพ์ |
เผยแพร่ |
ONE PIECE เล่ม 24 ถึง 32
อุดมการณ์ของการต่อสู้
เสร็จศึกที่อาณาจักรอลาบาสตา ลูฟี่และพรรคพวกโจรสลัดเป็นศัตรูของกองทัพเรือและมีค่าหัวคนละหลายล้านเหรียญ พวกเขาจึงต้องร่ำลาเจ้าหญิงบิบีออกเดินทางต่อไป โดยมีนิโคโรบินสาวสวยที่ดูเหมือนจะเป็นศัตรูในตอนแรกขอติดตามไปด้วย บัดนี้พลพรรคของลูฟี่มี 7 คนคือ ลูฟี่ นามิ โซโล อุซป ซันจิ ช็อปเปอร์ และนิโคโรบิน
ทันใดนั้นมีเรือลำหนึ่งตกลงมาจากท้องฟ้า นำไปสู่การเดินทางอันแสนมหัศจรรย์ตั้งแต่เล่ม 24 ถึงเล่ม 32 เพื่อตามหาเกาะบนท้องฟ้าซึ่งเป็นที่เลื่องลือว่ามีระฆังทองคำและขุมสมบัติมหาศาล
สาวนิโคโรบินมีจุดประสงค์เพื่อสืบเสาะจารึกโบราณซึ่งอาจจะซ่อนอยู่ที่เกาะบนท้องฟ้าด้วย ไม่นับว่าเข็มทิศที่ลูฟี่ถือไว้ก็ชี้ขึ้นท้องฟ้าอีกต่างหาก
พวกลูฟี่เดินเรือถึงเกาะจายา ความพ่ายแพ้ของคร็อกโคไดล์ทำให้ตำแหน่งหนึ่งในเจ็ดเทพโจรสลัดว่างลง เกิดการเคลื่อนไหวของกลุ่มขั้วอำนาจในแกรนด์ไลน์ หนึ่งในนั้นคือกัปตันมาร์แชล ดี ทีซ แห่งกลุ่มโจรสลัดหนวดดำ นอกจากนี้ ยังมีเบรามีและซาคีสขาใหญ่แห่งเกาะจายาที่รอต้อนรับลูฟี่และพรรคพวกอยู่
ที่เกาะจายา ลูฟี่ได้พบกับมองบลัง คริกเก็ต ทายาทของมองบลัง โนแลนด์ จอมโกหก เรื่องเล่าของมองบลัง โนแลนด์ ซึ่งเก่าแก่ถึง 400 ปีมีอยู่ว่ามองบลัง โนแลนด์ ชอบเล่าเรื่องโกหก วันหนึ่งเขาเล่าเรื่องการเดินทางไปพบขุมทรัพย์ทองคำที่เกาะแห่งหนึ่ง พระราชาจึงขอให้เขานำทางพร้อมทหาร 2,000 คนไปยังเกาะแห่งนั้น ระหว่างทางผจญอสูรและสัตว์ร้ายมากมายจนกระทั่งพระราชาเหลือทหารเพียง 100 คนกับเกาะที่ว่างเปล่าไม่มีอะไรเลย มองบลัง โนแลนด์ จึงถูกตัดหัว ก่อนตายเขาบอกว่าขุมทรัพย์ทองคำจมอยู่ใต้ท้องทะเล
มองบลัง คริกเก็ต และสมุนของเขาป้วนเปี้ยนอยู่ทะเลแถบนี้เพื่อตามหาขุมทรัพย์ทองคำในตำนานที่จมอยู่ใต้ทะเล แต่ว่าลูฟี่ได้ยินเสียงระฆังแว่วมาจากท้องฟ้า บางทีเกาะที่มองบลัง โนแลนด์ พบมิได้จมลง แต่เป็นลอยขึ้น
พวกเขาจะหาหนทางเดินทางขึ้นท้องฟ้าได้อย่างไร
หากนับเรื่องการกินผลยางยืดและผลวิเศษต่างๆ นานาเป็นเรื่องแปลกใหม่เรื่องที่หนึ่งของวันพีซ เรื่องน็อกอัพสตรีมที่ส่งเรือของลูฟี่ขึ้นท้องฟ้าจึงเป็นเรื่องแปลกใหม่เรื่องที่สอง
อ่านถึงตรงนี้จะรู้สึกได้ว่ากำลังอ่านอลิซในแดนมหัศจรรย์ พ่อมดอ๊อซ และการผจญภัยของกัลลิเวอร์ในรูปแบบการ์ตูนญี่ปุ่น อลิซและโดโรธีจะได้กลับบ้านหรือไม่ กัลลิเวอร์จะเข้าไปพัวพันการเมืองระหว่างน่านน้ำมากเพียงใด
หากจะถามว่าวันพีซเป็นการ์ตูนประเภทไหน คำตอบคือไฮเปอร์แฟนตาซี
ถามว่าเหตุเกิดที่ไหน คำตอบคือที่ดาวสมุทรเคราะห์ดวงหนึ่งซึ่งไม่น่าจะใช่โลก
นอกจากเรื่องผลวิเศษและน็อกอัพสตรีมแล้วยังจะมีอะไรพิสดารอีกไหม
คำตอบคือมีอีกมาก
เพื่อเตรียมตัวเดินทางขึ้นท้องฟ้าด้วยน็อกอัพสตรีมซึ่งเป็นปรากฏการณ์ธรรมชาติที่จะเกิดขึ้นบางเวลา ลูฟี่และพรรคพวกต้องผจญภัยผจญกรรมกับเบรามีและซาคีสแห่งเกาะจายาพักใหญ่ เป็นเวลาเดียวกับที่ห้าผู้ยิ่งใหญ่แห่งรัฐบาลโลกปรากฏตัว พร้อมด้วยเอ็ดวาร์ด นิวเกด โจรสลัดหนวดขาว มาร์แชล ดี ทีซ โจรสลัดหนวดดำ และแชงคูส โจรสลัดผมแดง ไม่นับลิ่วล้อของทุกฝ่ายอีกมากหน้าหลายตาจำไม่หวาดไม่ไหว เป็นการ์ตูนอีกเรื่องหนึ่งที่ต้องอ่านไปเปิดดัชนีดูใบหน้าตัวละครพร้อมประวัติย่อไปด้วย (หรือว่าเป็นเพราะอายุของผู้เขียน)
“เพราะมันเป็นแบบนั้นถึงเรียกว่านวนิยายไงล่ะ” เป็นมองบลัง คริกเก็ต โวยวายขึ้นก่อนอำลาลูฟี่ แล้วน็อกอัพสตรีมก็ส่งเรือของลูฟี่ขึ้นสู่ท้องฟ้า พวกเขาจะร่วงหล่นลงไปหรือไม่ ช่างน่าตื่นเต้นมาก
หลังจากรอดตายหมู่ พวกเขามาถึงทะเลแสนขาวบนท้องฟ้า ได้พบกันโฟล เทพแห่งนภา จากนั้นเดินทางต่อไปถึงเกาะแห่งท้องฟ้าสกายเปีย ดินแดนแห่งเทพ
ที่สกายเปียนี้เองที่ลูฟี่เข้าไปอยู่ท่ามกลางความขัดแย้งระหว่างพระเจ้าและชนพื้นเมือง เนื้อเรื่องยืดยาวซับซ้อนธีมหลักเป็นเรื่องชนพื้นเมืองที่ไม่ยินยอมอยู่ใต้อำนาจของพระเจ้าอีกต่อไป
นี่เป็นโครงเรื่องสากลที่ปรากฏในวรรณกรรมทุกชาติทุกภาษา พระเจ้ามีทั้งที่เป็นพระเจ้าจริงๆ หรือสมมุติเทพ ชนพื้นเมืองไม่พ้นกลุ่มชนที่สูญเสียทรัพยากรและใกล้จะสูญเสียอัตลักษณ์ของตนเอง
ลูฟี่มิได้มีเจตนาจะไกล่เกลี่ย พวกเขาไม่เคยคิดว่าตนเองเป็นพระเอก พวกเขาแค่ต้องการทองคำ ปัญหาคือทองคำอาจจะอยู่ในดินแดนแห่งเทพที่เรียกว่าอัปเปอร์ยาร์ดซึ่งเป็นเขตหวงห้ามของพระเจ้า ลูฟี่เป็นคนนอกและเป็นโจร!
ลูฟี่และพรรคพวกซึ่งบัดนี้ถูกเรียกว่ากลุ่มคนทะเลสีฟ้ารุกล้ำป่าแห่งเทพ เพื่อตามหาทองคำซึ่งน่าจะอยู่กับระฆังทอง ส่วนนิโคโรบินเชื่อว่านั่นเป็นสถานที่มีจารึกโบราณชิ้นสำคัญซ่อนอยู่ ระหว่างการเดินทางนั้นเองที่พวกเขาต้องต่อสู้กับสัตว์ยักษ์พิลึกพิลั่น ต่อสู้กับชนพื้นเมืองนำโดยนักรบหัวรุนแรงไวเปอร์ และต่อสู้กับสมุนของพระเจ้ามากหน้าหลายตานำโดยก็อดเอเนลู
เรื่องเป็นที่เปิดเผยในภายหลังว่า กันโฟลเทพแห่งนภาเคยเป็นก็อดมาก่อนแต่ถูกก็อดเอเนลูช่วงชิงตำแหน่งไป
ตอนที่กันโฟลเป็นพระเจ้าได้เกิดเหตุการณ์ประหลาดมี “วาซ” หรือแผ่นดินลอยขึ้นมาจากทะเลสีฟ้าเบื้องล่าง
แผ่นดินที่ลอยขึ้นมามิใช่ก้อนดินเปล่าๆ ซึ่งเป็นของมีค่าสูงสุดสำหรับทะเลแสนขาวบนดินแดนแห่งท้องฟ้านี้ แต่พ่วงเอาดินแดนแซนดอเรียและทรัพยากรมากมายติดมาด้วย ไม่นับเรื่องระฆังทองและทองคำมหาศาล
ปัญหาคือ มีชนพื้นเมืองกลุ่มหนึ่งตามมาด้วย กันโฟลลังเลที่จะจัดการ แต่เอเนลูไม่ลังเล เขาสังหารคนพื้นเมืองและยึดดินแดนแซนดอเรียทั้งหมดมาเป็นของตัว พร้อมกับยึดอำนาจก็อดกันโฟลมาด้วย
บัดนี้เขาเป็นทรราชแห่งท้องฟ้าที่มีอำนาจเบ็ดเสร็จ
เมื่อลูฟี่แห่งทะเลสีฟ้า และไวเปอร์กับชนพื้นเมืองเป็นเศษผงในรองเท้า ก็อดเอเนลูจึงเริ่มต้นเกมนับศพคนตาย เมื่อสัญญาณของเกมเริ่มต้นขึ้น นักสู้ทั้งสามฝ่ายจะต้องล้มตายทีละคนจนกระทั่งเหลือห้าคนสุดท้าย
ตั้งแต่แรกมาจนถึงตอนนี้มีคำว่า “ตาย” จะหลุดจากปากตัวละครแทบทุกตัวมาเรื่อยๆ
แต่ความตายแท้จริงที่นับศพให้ดูเป็นคนคนกำลังจะเริ่มต้น
หนังสือเขียนเรื่องวุ่นวายมากมายสอดรับกันได้อย่างน่าทึ่ง ที่แท้แล้วมองบลัง โนแลนด์ เคยมาที่แซนดอเรียและพบบรรพบุรุษของชนพื้นเมืองเหล่านี้เมื่อ 400 ปีก่อนจริงๆ ตอนที่เขาพาพระราชาและทหาร 2,000 คนกลับมาเป็นเวลาที่แซนดอเรียลอยขึ้นท้องฟ้าไปแล้ว ไม่นับว่าชะตากรรมของนักสำรวจที่เข้าไปยุ่งเกี่ยวกับวัฒนธรรมและความเชื่อของชนพื้นเมืองเป็นเรื่องที่ทำนายได้ เป็นอีกหนึ่งซับพล็อตที่น่าสนใจมาก
เรื่องของนักสำรวจสมัยใหม่อย่างมองบลัง โนแลนด์ และความขัดแย้งกับชนพื้นเมือง เรื่องสมมุติเทพอย่างก็อดเอเนลูฮุบดินแดนและสมบัติทั้งหมดของผู้คน เรื่องชนพื้นเมืองที่สู้ไม่ได้กลายสภาพเป็นพวกหัวรุนแรงและผู้ก่อการร้าย
เหล่านี้เป็นกรณีคลาสสิคที่เล่าได้เรื่อยๆ ไม่รู้เบื่อ ส่วนที่แทรกเข้ามาคือความบ้าของลูฟี่และพรรคพวกซึ่งไม่มีปรากฏในตำราประวัติศาสตร์เล่มอื่นๆ
ลูฟี่ปราบคู่ต่อสู้ไปแล้วหลายคนตั้งแต่ต้นเรื่อง เขามีอะไรเด่นกว่าฮีโร่คนอื่นๆ คำตอบคือเขาไม่ฆ่า เขาไม่ฆ่าคนแต่เขาฆ่าความฝันของพวกมัน เขาทำลายความเชื่อและอุดมการณ์ของคู่ต่อสู้คนแล้วคนเล่า ความข้อนี้จะเห็นได้ชัดเมื่ออ่านต่อไปอีกหลายสิบเล่มแล้วพบว่าคู่ต่อสู้ของเขาแต่ละคนที่เข้าไปอยู่ในคุกล้วนเปลี่ยนแปลงไป
เมื่อวิกฤตการณ์บนท้องฟ้าคลี่คลาย ลูฟี่และพรรคพวกเดินทางกลับลงมาเบื้องล่างที่ซึ่งรัฐบาลโลกเลี้ยง “โจร” ไว้อีกหลายก๊กรอต้อนรับอยู่ จะว่านี่มิใช่การ์ตูนการเมืองการปกครองได้อย่างไร และถ้าตรงไหนไปตรงกับเรื่องของประเทศอะไรก็ขอให้นึกถึงคำที่มองบลัง คริกเก็ต พูด
“เพราะมันเป็นแบบนั้นถึงเรียกว่านวนิยายไงล่ะ”