นอกเหนือจากเพลงของศิลปินอาชีพ ที่ทำงานตามระบบ ใช้เทคโนโลยีบันทึกเสียงแบบมาตรฐาน ที่มีให้เลือกฟังอยู่ทั่วไป ยังมีเพลงจากศิลปินอิสระ ที่ทำงานตามแนวคิดของตนเอง โดยไม่ขึ้นเงื่อนไขทางธุรกิจใดๆ ออกมาให้ฟังกันได้เรื่อยๆ

เพลงจากศิลปินอิสระเหล่านี้ ก็มีความน่าสนใจไปอีกแบบหนึ่ง เพราะบอกเล่าเรื่องราวอย่างตรงไปตรงมา ดนตรีดิบๆ ไม่ผ่านการปรุงแต่ง เป็นเสน่ห์อีกแบบหนึ่ง

ออกผลงานใหม่อีกชุด “สุวิชานนท์ รัตนภิมล” นักเขียน กวี นักดนตรี ในชื่อ “เดโมอะคุสติกไลฟ์ เพลงจากใต้ถุนบ้าน”

เป็นเพลงอินดี้ ที่ทำกันขึ้นมาเอง เชื้อเชิญเพื่อนฝูงมาช่วยกันคนละไม้คนละมือ

ชื่อของ สุวิชานนท์ ไม่ใช่นามแปลกหูหรือคนแปลกหน้าสำหรับคนชอบอ่านชอบฟัง เนื้อหาของงานเขียนงานเพลงจากสุวิชานนท์ มีลักษณะเฉพาะ โดยเฉพาะคือเรื่องราวของคนและชีวิตทางภาคเหนือและตะวันตก เป็นเรื่องของชนเผ่า ป่าเขาและธรรมชาติ ความห่วงใยต่อสภาพแวดล้อมอันอ่อนไหว

บางคนอาจจะคุ้นเคยกับงานเขียนของ “คำ พอวา” และ “หญ้าน้ำ ทุ่งขุนหลวง” นายคนุลป์, หญ้ายองไฟ, ชนกลุ่มน้อย ฯลฯ ซึ่งปรากฏในนิตยสารและสื่อต่างๆ

 

สุวิชานนท์ เป็นชาวพัทลุง จบปริญญาตรีจาก มอ.ปัตตานี (มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์ วิทยาเขตปัตตานี) ทำกิจกรรมเกี่ยวกับหนังสือ และดนตรี

ก่อนมาเรียนต่อปริญญาโทที่มหาวิทยาลัยเชียงใหม่ ทางด้านปรัชญา

ขณะเรียนปริญญาโทที่มหาวิทยาลัยเชียงใหม่ ร่วมกิจกรรมเยาวชน ต้องเดินทางไปยังหมู่บ้านห่างไกล กลางป่ากลางดอย ได้เห็นปัญหาและสภาพต่างๆ ทำให้เกิดคำถามแรงๆ ชุดใหญ่

กลายเป็นแรงบันดาลใจให้เขียนและผลงานต่างๆ ที่สะท้อนการเรียนรู้และความประทับใจที่เกิดขึ้น

ผ่านการเป็นบรรณาธิการหนังสือที่เกี่ยวกับเรื่องราวทางภาคเหนือ ที่มีปัญหา ทั้งวิถีชนเผ่า ชนกลุ่มน้อย การสู้รบระหว่างรัฐบาลทหารพม่ากับชนกลุ่มน้อย ปัญหากลุ่มผู้ลี้ภัยจากสงคราม ปัญหาชายแดนไทยพม่า ตั้งแต่ก่อนที่การเมืองภายในจะขยับ ดังที่ทราบข่าวกันอยู่ในปัจจุบัน

เขามีงานเขียนรวมเล่มพ็อกเก็ตบุ๊กมาแล้วร่วมๆ 20 เล่ม

 

ส่วนผลงานเพลง สุวิชานนท์ ก็ทำออกมาจำนวนหนึ่ง รวมถึงอัลบั้ม “นางฟ้าสีขาว กับรอยเท้าพระจันทร์”

ในปกซีดีชุดนี้ สุวิชานนท์ เล่าเรื่องราวที่มาของ “เพลงจากใต้ถุนบ้าน” ชุดนี้ว่า ร่วมกับ โจ้-รังสรรค์ ราศี-ดิบ นักดนตรี-โปรดิวเซอร์อินดี้แห่งเชียงใหม่ ที่เคยแนะนำผลงานผ่านคอลัมน์นี้มาหลายชิ้น งัดเอาเพลงที่บันทึกเสียงเอาไว้นานแล้ว ขึ้นมาปัดฝุ่น อัพเดตใส่ความสดใสให้มีชีวิตชีวาขึ้นมาอีกครั้ง

สุวิชานนท์บอกว่า เพลงชุดนี้ บันทึกเสียงหลายหนหลายแห่ง ตามหมู่บ้าน ใต้ถุนตึกร้าง บ้านเช่า ระเบียงขอบชายป่า สตูดิโอ ในวาระต่างๆ กันไป

14 เพลงในชุดนี้ เริ่มต้นด้วย 1. “หมุนโลก” เสียงร้องและกีตาร์อะคุสติก ฟังง่ายๆ มีเสียงเชลโลคลอ ทำให้เพลงไม่โล่งเกินไปและเพิ่มความต่อเนื่องให้กับตัวเพลง ต่อด้วย 2. “มูเส่คี 2536” สำเนียงธรรมชาติและชีวิตพื้นบ้าน

จากนั้น คือ 3. “ลมโลเล” เพิ่มกีตาร์ไฟฟ้า กลอง เบส แต่ยังอยู่ในโทนของโฟล์ก 4. “บูโหลน” เพลงสัมผัสธรรมชาติ อารมณ์ชายทะเลด้วยกีตาร์ 2 ตัว

อื่นๆ ยังมี 5. “กลางป่า” เพลงช้าๆ อีกเพลง 6. “รำตง” ทำนองพื้นบ้าน จังหวะกระชับเข้ามานิด 7. “ร้องเพลงใต้ถุนบ้าน” 8. “บ้านน้อยในป่าใหญ่” 9. “ดาระอั้ง” 10. “หมอน” 11. “เส่อเล” 12. “แสงดาว” 13. “คือเพื่อน” 14. “หุบผาแดง”

สุวิชานนท์ ร้องและเล่นกีตาร์เป็นหลัก โดยมีเพื่อนนักดนตรีรับเชิญมาร่วมเล่นมากหน้าหลายตาด้วยกัน

รวมๆ แล้ว เป็นโฟล์กผสมดนตรีพื้นบ้านทางถิ่นเหนือ และภาคใต้เจือปน นุ่มนวลฟังสบายๆ ด้วยสำเนียงของอะคุสติก กับเนื้อหาเพลงเล่าเรื่องและบรรยายอารมณ์ต่างๆ ที่ไม่หนักหน่วงเกินไป

ผู้สนใจลองติดต่อที่ เฟซบุ๊ก SUVICHANON NON หรืออีเมล [email protected]