“คสช….จำเป็นต้องเข้ายึดอำนาจเพื่อปลดเงื่อนตาย เพื่อยับยั้งไม่ให้เกิดสงครามกลางเมือง (เหตุผลที่ท่านประกาศ) ท่านจำเป็นที่ต้องเข้าบริหารบ้านเมือง เพื่อไม่ให้เกิดการชะงักงันเสียหาย ท่านสัญญาว่าจะอยู่เท่าที่จำเป็น จะวางรากฐานกลับสู่กระบวนการ ประชาธิปไตยใหม่ มาถึงวันนี้ นาทีนี้ พวกเรายอมรับการกระทำของท่าน ยอมรับคำสัญญาของท่าน ยอมเชื่อความจริงใจของท่าน ที่เราเป็นห่วง…เป็นกระบวนการที่ท่านจะใช้นับแต่นี้ไป เพราะหนีไม่พ้นที่ท่านจะต้องเลือกกลุ่ม “อภิชนคนดี” เข้ามาช่วยท่าน ระบอบแบบนี้ ย่อมล่อแหลมต่อการเกิดขึ้นของระบบ”พรรคพวกนิยม” (Cronyism) ชุดใหม่ (“ระบอบทักษิณ”ก็คือ Cronyism ภายใต้ปชต.นั่นเอง…ถ้าใครสนใจกลับไปอ่าน”ข้อเสนอต่อประเทศไทย”ที่ผมเขียนยาว 7 ตอน เมื่อเดือน ธค. 56 ในThaiPublica ได้ครับ)

“อันว่า “พรรคพวกนิยม” นั้น หลักการมันมีแค่ ทำอย่างไรถึงจะทำให้ คนที่เป็นพรรคเป็นพวก ได้เปรียบ คนที่ไม่ใช่พรรคพวก (ไม่มีอะไรหล่นจากฟ้า มันต้องแก่งแย่งชิงกัน) ดังนั้นในระบอบนี้ จะมีลักษณะตามมาสองอย่าง อย่างแรก…ผู้มีอำนาจ จะถูกห้อมล้อมสอพลอ กรูเข้าพินอบพิเทา จากคนที่หวังได้ประโยชน์จากอำนาจท่าน ส่วนคนดีอื่นๆที่ไม่ได้หวังประโยชน์ย่อมวางเฉยจนถูกเบียดออกนอกวงในที่สุด (การสอพลอ พินอบพิเทา เป็นต้นทุนที่สูงนะครับ) อย่างที่สอง…ผู้ที่สามารถห้อมล้อม เข้าถึงวงในได้ ก็จะพยายามกีดกันคนอื่นๆ ใส่ร้ายป้ายสีกลุ่มอื่น ก็ด้วยเหตุผลที่ว่า ถ้าท่านผู้มีอำนาจมีพรรคพวกมากไป จะทำให้ประโยชน์ที่จะต้องไปเอาเปรียบเขามานั้นถูกแบ่งปันไป พรรคพวกนิยมจะหย่อนประโยชน์แน่ ถ้าคนที่เป็นพวก มากกว่าคนที่ไม่ใช่พวก (ระบอบทักษิณ ก็ถึงจุดตายด้วยเหตุผลนี้แหละครับ) ลองคิดดูถึงคนดี ที่ประโยชน์ก็ไม่ได้หวัง แถมยังถูกกีดกันใส่ร้ายตลอดเวลา มีหรือจะอยู่ได้ทน

“ทั้งหมดที่ว่ามา เป็นจุดอ่อนของระบอบ “คณาธิปไตย” ที่ทำให้ผู้มีอำนาจพังมานักต่อนัก ไม่ว่าจะเริ่มต้นด้วยความจริงใจแค่ไหน แต่ก็จะเกิด”สภาพแวดล้อมที่เป็นพิษ”ได้อย่างรวดเร็ว. ผมค่อนข้างมั่นใจว่า ถ้าท่านได้อ่านข้อความนี้ แล้วเหลียวดูสภาพรอบตัวท่านขณะนี้ ท่านจะเข้าใจได้โดยพลัน (ถ้าท่านเข้าใจว่า เหล่าผู้คนที่กรูเข้ามา ล้วนเป็นคนดีที่หวังจะเข้ามารับใช้ชาติทุกผู้คน…ผมจะเริ่มสวดมนต์ให้กับประเทศไทย)

“ดังนั้น…ถึงท่านจะมั่นใจในวิจารณญาณการเลือกคน การดูคน การคุมคน ของท่าน …ถึงท่านจะมั่นใจในอัจฉริยะ การแยกแยะผิดถูกชั่วดี ของตัวท่านเอง สักแค่ไหน ถึงท่านจะรู้สึกหงุดหงิดกับการวิพากษ์วิจารณ์สักแค่ไหน (ซึ่งบางครั้งก็มีอคติ ไร้สาระจริง) ขอเพียงว่า …ท่านจะยังเปิดโอกาสให้มีกระบวนการแสดงความคิดเห็น กระบวนการที่จะส่งผ่านข้อมูลในสังคม อย่าฟังแต่เสียงของกลุ่มคนที่ท่านคิดว่า เป็น “อภิชนคนดี” ที่ปราดเข้าห้อมล้อมท่าน เผด็จการที่ไม่ฟังใครนั้น…สุ่มเสี่ยงที่จะกลายพันธุ์ไปสู่ “เผด็จการทรราช” มากกว่า “เผด็จการผู้ทรงคุณ” ในที่สุดครับ”