ในบรรดากฎหมายต่างๆ ของไทยนั้น เรื่องที่อ่อนไหวมากและไม่ให้ต่างชาติเข้ามายุ่งเกี่ยวมากที่สุด น่าจะเป็นเรื่องเกี่ยวกับกรรมสิทธิ์หรือเป็นเจ้าของในอสังหาริมทรัพย์ทั้งที่ดิน และที่ดินพร้อมอาคาร

ทั้งนี้เพราะมีความคิดความเชื่อต่อๆ กันมาว่าที่ดินนั้นมีจำกัด แผ่นดินนั้นบรรพบุรุษต่อสู้รักษามา จึงเป็นสิ่งที่ต้องสงวนไว้ให้ลูกหลานเท่านั้น รัฐบาลใดหรือใครมาแตะต้องเรื่องนี้เสี่ยงที่จะถูกกล่าวหาร้ายแรงว่าขายชาติกันเลยทีเดียว

มากที่สุดที่กฎหมายเปิดให้ต่างชาติถือครองกรรมสิทธิ์อสังหาริมทรัพย์ได้ คือกฎหมายอาคารชุดที่ให้ต่างชาติเป็นเจ้าของห้องชุดได้ 49%

อีกกรณีหนึ่ง คือต่างชาติที่ได้รับการส่งเสริมการลงทุน มีสิทธิซื้อที่ดินในนิคมอุตสาหกรรมทำโรงงาน และนักลงทุนได้สิทธิซื้อที่อยู่อาศัยโดยกำหนดวงเงินที่นำมาลงทุนไว้ชัดเจน

 

โครงการระเบียงเศรษฐกิจภาคตะวันออก หรือ EEC ที่มีการออกกฎหมายเกี่ยวกับการถือครองกรรมสิทธิ์ที่ดินและอสังหาริมทรัพย์อื่นๆ เปิดกว้างแก่ชาวต่างชาติมากที่สุดที่เคยมีมา

พระราชบัญญัติเขตพัฒนาพิเศษภาคตะวันออก พ.ศ.2561 มีผลบังคับใช้เมื่อวันที่ 15 พฤษภาคม. 2561 โดยเปิดทางให้คนต่างด้าวและนิติบุคคลต่างด้าวได้สิทธิพิเศษเกี่ยวกับที่ดินและอสังหาฯ ในระเบียงเศรษฐกิจพิเศษภาคตะวันออก (EEC) 3 จังหวัด คือ ชลบุรี ระยอง ฉะเชิงเทรา

1. ให้นิติบุคคลและเป็นคนต่างด้าวในเขตส่งเสริมเศรษฐกิจพิเศษ ถือกรรมสิทธิ์ในที่ดินภายในเขตส่งเสริมฯ เพื่อประกอบกิจการที่ได้รับอนุญาตได้ โดยไม่ต้องได้รับอนุญาตตามประมวลกฎหมายที่ดิน

และ 2. ให้นิติบุคคลและเป็นคนต่างด้าวในเขตส่งเสริมฯ มีสิทธิถือกรรมสิทธิ์ในห้องชุด โดยได้รับการยกเว้นจากการจำกัดสิทธิตามกฎหมายว่าด้วยอาคารชุดนั้น

เรียกว่า เว้นประมวลกฎหมายที่ดินกันเลยทีเดียว

 

อย่าเพิ่งกล่าวหาโจมตีอะไรเกี่ยวกับนโยบายดังกล่าวเลย เพราะการทดลองทำเรื่องใหม่ๆ เพื่อให้ได้ผลลัพธ์ที่ดีกว่าเดิมยังไงก็ดีกว่าอยู่เปล่าๆ อยู่แล้ว รัฐบาลปัจจุบัน และมวลชนที่สนับสนุนก็เป็นกลุ่มความคิดทางการเมืองอนุรักษนิยมหรือขวาอยู่แล้ว เมื่อออกนโยบายนี้เสียเอง เสียงโจมตีคงมีไม่มากหรือรุนแรง

ที่สำคัญคือการติดตามผลการปฏิบัติตามนโยบายและกฎหมายดังกล่าว ว่าเกิดผลดีต่อเศรษฐกิจโดยรวมของประเทศหรือไม่ มากน้อยเพียงใด ประชาชนในพื้นที่ได้รับประโยชน์ด้วยหรือไม่

อุตสาหกรรมที่จะเกิดขึ้นจากการเปิดประตูกว้างขนานใหญ่ คืออุตสาหกรรมอะไร อุตสาหกรรมนั้นคนไทยได้ประโยชน์อะไร

สิ่งที่ต้องระมัดระวังอย่างยิ่ง คือต้องไม่ใช้พื้นที่ส่วนนี้ของประเทศเป็นแค่พื้นที่รองรับอุตสาหกรรมที่ประเทศเขาเองก็ไม่เอาแล้ว อาทิ อุตสาหกรรมที่ก่อมลพิษ หรือการกำจัดกากขยะ

ต้องไม่ทำเสมือนเราเป็นมณฑลหนึ่งของชาติมหาอำนาจ เหมือนสมัยก่อนโน้นที่ทำราวประเทศเป็นมลรัฐหนึ่งของมหาอำนาจ